Η Εθνική θα παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όχι χάρη στην αγωνιστική της προσπάθεια, αλλά ελέω wild card. Με ορισμό, δηλαδή. Κι ο ορισμός ήρθε να… διορθώσει μια “αδικία“, αφού αν κρίνει κανείς από τη συνολική πορεία της “επίσημης αγαπημένης” μας, έχει θέση στις καλύτερες ομάδες του πλανήτη. Ακόμα κι αν ΕΜΕΙΣ αδικήσαμε τον εαυτό μας.
Αυτός είναι ο ρόλος της wild card, διαφορετικά δεν θα είχε ανακαλυφθεί. Κι ορθώς (επιμένω) ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έκανε χρήση των ευεργετικών διατάξεων του κανονισμού. Η διαφωνία μας έγκειται στο ότι δεν εξηγεί από πού προήλθαν τα χρήματα, που εξασφάλισαν τη wild card.
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ είναι αυτός που θέτει διαρκές βέτο στη χρήση της wild card στο εσωτερικό. Παρότι είναι εμφανές πλέον ότι το πρωτάθλημα (διορθώνω: τα πρωταθλήματα) έχει ανάγκη από υγιείς ομάδες, οικονομικά εύρωστες, που να πληρούν βασικές προϋποθέσεις, με πρώτη και σημαντικότερη την ύπαρξη γηπέδου, ικανού να φιλοξενήσει αγώνες επαγγελματικού πρωταθλήματος, εν έτη 2014.
Ανεξάρτητα από οπαδική τοποθέτηση, η ύπαρξη τόσων όμορων ομάδων (για παράδειγμα Ηλυσιακός, Φιλαθλητικός, Παγκράτι, Αμύντας, Νήαρ Ηστ) στις εθνικές κατηγορίες, δεν προσφέρει την παραμικρή υπηρεσία στο σπορ. Υπάρχουν, σχεδόν όλες, ελπίζοντας πως θα γίνουν “χαλίφης στη θέση του χαλίφη“, θα δουν το “φως” (και τα χρήματα) της “μεγάλης κατηγορίας“.
Βλέπετε, όλοι τζογάρουν ελπίζοντας πως θα βγουν στην Α1, θα πάρουν τα λεφτά των τηλεοπτικών και του ΟΠΑΠ και θα κλείσουν… τρύπες χρόνων. Έχουν, όμως, να προσδώσουν κάτι στο πρωτάθλημά μας; Θα βοηθήσει την Α1 πιθανή συνύπαρξη Κηφισιάς και Ψυχικού; Γνώμη μου είναι πως όχι.
“Μα πώς να σταματήσουμε ομάδες που αγωνιστικά κερδίζουν με το σπαθί τους την άνοδο;“, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος. Θεσπίζοντας κριτήρια. Ύπαρξη γηπέδου με μίνιμουμ χωρητικότητας, ελάχιστο αριθμό διαρκείας, εγγυητικές τραπέζης για το ποσό του προϋπολογισμού κτλ.
Αν δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις (που δεν τις πληρούν) ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, να αναζητήσουμε κλαμπ από την Ξάνθη, τα Γιάννινα, το Ηράκλειο Κρήτης, τη Λάρισα, τη Λαμία, μια σειρά από πόλεις και νησιά της χώρας.
Θα έχουμε έτσι και αναλογικότερη παρουσία, θα απλώσουμε το μπάσκετ στην Επικράτεια, αποφεύγοντας τον υδροκεφαλισμό του, θα ανοίξουμε νέες αγορές, θα ενεργοποιήσουμε αδρανείς -δυνάμει- επενδυτές.
Όλα αυτά δεν γίνονται με μαγικό τρόπο, αλλά απαραίτητη προϋπόθεσή τους είναι η χρήση της wild card. Δεν μπορεί να γίνουν λάθη στη χρησιμοποίησή της; Σαφέστατα, αλλά αν αυτό αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα ο άνθρωπος δεν θα είχε χρησιμοποιήσει τη φωτιά και τον τροχό.
Η ιστορία με τη wild card είναι πιο παλιά κι από τη θέσπιση του τριπόντου. Όλοι γνωρίζουν πως ο μόνος που χωρίς πειστικό αντεπιχείρημα διαφωνεί (και τα σκυλιά δεμένα) είναι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο οποίος αφού απαγορεύει στους άλλους να τη χρησιμοποιήσουν, την αρπάζει (πληρώνοντας αδρά) για να δει την Εθνική εκεί που ονειρεύεται (και μαζί του όλοι εμείς ονειρευόμαστε).
Αν αυτό δεν είναι διγλωσσία, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Όμως, μετά και τη χθεσινή κλήρωση, έχει ενδιαφέρον να μας πει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ΤΩΡΑ την άποψή του για τη wild card. Ε, πρόεδρε; Τί λες;
