Το φιλότιμο δεν φτάνει για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να είναι… ομάδα παντός καιρού. Η απουσία του Τζέιμς Γκιστ και το δεδομένο (και διαρκές) πρόβλημα με τον Ρόκο Ούκιτς, σε συνδυασμό με τη χαμηλή ενεργειακή απόδοση παικτών που έρχονται από τον πάγκο (Μάικ Μπατίστ), ή με την εν γένει στάση τους δεν έχουν πείσει ότι μπορούν να βοηθήσουν (Νίκος Παππάς), χάλασαν τη γρανιτένια άμυνα, έκαναν τους “πράσινους” να μοιάζουν… “κοντοί” και αργοί απέναντι στους παίκτες της Μάλαγα.
Η ήττα δεν αλλάζει τα δεδομένα για τον Παναθηναϊκό. Αν έφευγε νικητής θα ήταν… καβάλα στ’ άλογο, ακόμα όμως -διατηρώντας την ισχύ του ΟΑΚΑ– μπορεί να κυνηγήσει τη δεύτερη προνομιούχο θέση και σε κάθε περίπτωση την πρόκριση στα πλέι οφ.
Χρειάζονται, όμως, όχι μία αλλά δύο προσθήκες. Ένας κοντός κι ένας ψηλός. Το μπάσκετ είναι μαγεία, αλλά μαγικά στο μπάσκετ δεν υπάρχουν. Απόντος του Γκιστ ο Παναθηναϊκός έχασε και σε ύψος, και σε ενέργεια, και σε αμυντική λειτουργία. Με τον Ούκιτς να μην έχει -λόγω έλλειψης προπονήσεων- ανάσες και άλμα, οι επιθετικές επιλογές περιορίζονται σημαντικά.
Πλέον το πράγμα “φωνάζει” από μόνο του. Υπάρχουν λίγες ημέρες και οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν… χθες. Όχι για έναν περιφερειακό, αλλά για δύο παίκτες. Άλλωστε, το έγραψε πολύ ξεκάθαρα και ορθά και ο Ανδρέας Χανιάς, στο τελευταίο του σχόλιο. Και χρειάζονται δύο προσθήκες, ώστε να μην ιδρώνουν όλοι, οσάκις υπάρχει μια απουσία (κι αυτό στο πρόγραμμα είναι).
Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει αριθμητικό πρόβλημα κι αυτό είναι πλέον αξίωμα και όχι θεώρημα. Και πλέον έχει ξανά το “πρέπει” στο ματς που ακολουθεί με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, ο οποίος πέρασε ένα από τα πιο ήσυχα ματς της σεζόν στην Ευρωλίγκα.
Μια και ο λόγος για τον “αιώνιο” αντίπαλο, σέβομαι την άποψη και τη θέση του Γιώργου Μπαρτζώκα, συμφωνώ ότι αυτός ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει στην ομάδα του, όμως προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι ο Κόλινς θα βοηθήσει τόσο όσο χρειάζονται οι “ερυθρόλευκοι” για να φτάσουν στο τρίτο συνεχόμενο φάιναλ φορ.
Άποψή μου είναι πως και ο Ολυμπιακός χρειάζεται μία, αν όχι δύο μεταγραφές, όμως εκεί επισήμως το κεφάλαιο έκλεισε.
