Οι μόνιμες σχέσεις δεν μου ταιριάζουν. Περαστικός είμαι και από δεσμούς δεν γνωρίζω. Κι εδώ δεν ξέρω πόσο θα κάτσω, όσο μου κάνει κέφι. Όταν δω ότι δεν με σηκώνει το κλίμα, όταν αρχίσω να βαριέμαι, την έκανα. Έτσι είμαι εγώ. Αποφεύγω τις κακοτοπιές, γιατί άλλοι που είχαν μόνιμη σχέση παραλίγο να την πατήσουν και να χάσουν το… όνειρο.
Γιατί μην κοιτάτε που τώρα όλοι πίνουν νερό στο όνομα του παιδιού. Ποιου παιδιού; Θα καταλάβετε (ελπίζω). Τώρα όλοι τον αγαπάνε, εκτός από την παρέα του Κασιδιάρη. Βλέπετε, τώρα είναι σαν την… κότα που κάνει το χρυσό αυγό, ενώ παλιά ήταν… μαύρο πρόβατο.
Παρακαλούσε το παιδί να φύγει, αλλά βίζα δεν έβγαινε. Κι όταν βγήκε, πολλοί έσπευσαν να πουν πως αυτοί τα κανόνισαν. Η αλήθεια είναι πως το παιδί μόνο του (με μια μικρή βοήθεια) βρήκε την άκρη. Απευθείας με τους… απέναντι. Κι έφυγε ένα βράδυ, αφήνοντας σύξυλους πολλούς.
Ποιους; Αυτούς που ήθελαν να βγάλουν λεφτά στην πλάτη του, πουλώντας του αγάπη (βλέπετε που σας λέω για τις μόνιμες σχέσεις). Όχι πως δεν έβγαλαν λεφτά από αυτόν, αλλά ήθελαν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Κι όσο βλέπουν να ανεβαίνει, τόσο σκάνε, γιατί νιώθουν πως όσα κι αν έβγαλαν δεν ήταν αρκετά.
Αυτό που φοβάμαι (συμβαίνει στις μόνιμες σχέσεις) είναι πως όταν το παιδί συνειδητοποιήσει -γιατί ακόμα δεν έχει προλάβει να καταλάβει τί γίνεται γύρω του- πόσο επιχείρησαν (κι επιχειρούν) να το εκμεταλλευτούν, θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του. Κι αν γίνει αυτό, θα κλαίμε όλοι. Γιατί τότε θα χάσουμε όλοι. Κι εμείς που δεν φταίμε.
Όσο γι’ αυτούς που τώρα κλαίνε; Περαστικά από τον Περαστικό…
