Το “ψευδώνυμό” μου το εμπνεύστηκα από την τάση που έχω να περνώ από στέκια, να ακούω ιστορίες και να εμπνέομαι. Η σημερινή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί αφορά μια ομάδα, η οποία έχει στήσει μια ολάκερη “φάμπρικα“. Τίμια δουλειά, όχι τίποτα παράξενο, αλλά για να λειτουργήσει μια φάμπρικα στις μέρες μας, χρειάζεται και λίγο… λάδωμα στις μηχανές.
Η ομάδα, λοιπόν, βρήκε έναν προπονητή, ο οποίος είναι αγαπημένος της διοίκησης. Παράλληλα έχει κι εξαιρετικές σχέσεις με έναν (και μόνο) μάνατζερ. Ως εδώ, τίποτα το περίεργο, αδιάφορη υπόθεση ακόμα και για τον “Περαστικό“. Όπως αδιάφορο είναι το γεγονός ότι έπεσε (ο προπονητής) σε μια φουρνιά ταλαντούχων παικτών. Το έχουν κάνει ουκ ολίγοι.
Η τριγωνική επίθεση (πρόεδρος – κόουτς – ατζέντης) λειτουργεί θετικά και για τους τρεις. Ο τελευταίος πουλάει τους παίκτες για λογαριασμό του πρώτου, με τη δουλειά -και τις ευχές- του δεύτερου κι όλοι είναι χαρούμενοι (και οι παίκτες). Είπαμε, νόμιμα πράγματα, τίμιες δουλειές.
Αφού ξεπουληθεί η πραμάτεια, ετοιμάζεται ο επόμενος παικταράς. Δουλειά του κόουτς να αναδείξει το ταλέντο του, ακόμα κι αν -για να κάνει τα σωστά νούμερα και να μπορεί να μοσχοπουληθεί- πρέπει να παίζει περισσότερο απ’ όσο αντέχει η ομάδα. Δεν τους νοιάζει το αποτέλεσμα, αφού στόχος είναι η πώληση.
Δεν τους κακίζω τους ανθρώπους, άλλωστε αν δεν είσαι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, παράγεις, πουλάς, πας σε νέα παραγωγή και κάπως έτσι επιβιώνεις. Οικονομικά, γιατί αγωνιστικά κινδυνεύεις.
Εδώ έρχεται το… λάδωμα της μηχανής. Κάπου εδώ εμφανίζεται ο από μηχανής Θεός (που είχαν και στις παραστάσεις στην Επίδαυρο), ο οποίος φορά γκρίζα στολή (έτσι το εμπνεύστηκε ο σκηνοθέτης παιδιά) και φροντίζει και για την αγωνιστική επιβίωση της ομάδας.
Το κακό είναι πως επειδή διακινείται πολύ χρήμα, υπάρχουν κάποιοι κακοήθεις, οι οποίοι υποστηρίζουν πως ο από μηχανής Θεός είναι… καλά λαδωμένη μηχανή. Δεν ξέρω, τί να σας πω, εγώ Περαστικός είμαι.
Η ιστορία έχει και συνέχεια, όπως κάθε καλό έργο που σέβεται τον εαυτό του. Η επιτυχία δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μέρος 2ο, και 3ο, και 4ι… Αφού “λεφτά υπάρχουν” (άμα πηγαίνει καλά η πώληση, μπαίνει χρήμα στο ταμείο), υπάρχει και η άνεση να στηριχθούν οικονομικά οι ακαδημίες, να χαμηλώσει το κόστος για τους γονείς, να υπάρχει ως εκ τούτου μεγαλύτερη προσφορά, άρα να διαιωνισθεί η διαδικασία της τριγωνικής επίθεσης.
Ωραία πράγματα, σε γκρίζο υπέροχο φόντο. “Η φάμπρικα δεν σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα“, που τραγούδησε κι ο Λάκης Χαλκιάς.
Βεβαίως, υπάρχουν οι απέναντι που φωνάζουν επειδή δεν μετέχουν της αγοραπωλησίας και τους ενοχλεί ο θόρυβος από τις λαδωμένες μηχανές που δουλεύουν, αλλά αυτοί είναι “παράπλευρες απώλειες“.
