Είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με το θέμα που ανέκυψε από την άθλια (και λαθραία, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν) ανάρτηση στο επίσημο site του Κορωπίου, με την οποία κάποιος (αλήθεια, ποιος κύριε πρόεδρε; Αφού τον γνωρίζετε, γιατί δεν τον κατονομάζετε;) επιτέθηκε ανήθικα στον Νίκο Ζαβλανό, τον Τάκη Τσαγκρώνη και τους δύο διαιτητές του αγώνα με τον Σπόρτιγκ.
Θεώρησα επαρκέστατο το σχόλιο του Στράτου Κωσταλά, το οποίο ΦΥΣΙΚΑ και συνυπογράφω. Θεώρησα ακόμα πιο άθλιο τον τρόπο που επιχείρησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα οι παράγοντες του Κορωπίου, αλλά είπα μέσα μου “ας μην διαιωνιστεί η ιστορία, δεν κάνει καλό σε κανέναν και ειδικά στο Κορωπί“.
Οι παράγοντες του συλλόγου, όμως, φαίνεται πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι το Κορωπί δεν είναι Βελουχιστάν (σ.σ. ένα κράτος μεταξύ Ιράν και Πακιστάν, που ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του), αλλά ένα μέρος που υπάρχει φως και… βλέπουμε όσα γίνονται.
Ο διαχειριστής του site (ο κ. Ιωάννης Μπιλικιάν) θεώρησε -και καλά έκανε- σκόπιμο να απαντήσει στον Στράτο Κωσταλά. Θεώρησε –κακώς– ότι μιλά σε παιδάκια, που εμφανίστηκαν χθες στον χώρο. Και νόμισε ότι δεν έχουμε ούτε μνήμη, ούτε άποψη.
“Κύριε Κωστάλα έχετε πέσει σίγουρα θύμα παραπληροφόρησης. Εξάλλου έχετε απέναντί σας έναν σύλλογο που έχει τιμήσει τον κ. Ζαβλανό…” έγραψε μεταξύ άλλων.
Κι έτσι έπρεπε να κάνετε, θα γράψω εγώ. Αν όχι για την πορεία του στον χώρο, για την υπομονή του να τελειώσει στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που η ΕΣΚΑ ήταν μία Ένωση (μαζί με την ΕΣΚΑΝΑ) τον αγώνα με την Καλλιθέα (προπονητής της τότε ο αείμνηστος Νίκος Μαρίνος), που έκρινε έναν τίτλο. Μαζί του σφύριζε ο κ. Κεράτσης, έτσι για να μάθουμε και λίγο ιστορία…
Πολλοί δεν γνωρίζουν τί έγινε τότε , ο κ. Μπιλικιάν όμως ξέρει, αφού -όπως έγραψε- είναι από τα παιδικά του χρόνια στον σύλλογο. Τότε, λοιπόν, κάποια καλόπαιδα (σαν τον άγνωστο συγγραφέα του λίβελου κατά Ζαβλανού και λοιπών) κυνηγούσαν και χτυπούσαν τον αντίπαλο προπονητή σε όλο το γήπεδο. Για να ολοκληρωθεί ο αγώνας χρειάστηκε να φτάσουν τα ΜΑΤ στο γήπεδο και οι διαιτητές με τη γραμματεία έφυγαν δύο ώρες μετά το τέλος του αγώνα.
Τότε έπαιζαν σε άλλο γήπεδο, μέσα στα χωράφια, που είχε… πρόβλημα με την ηλεκτροδότηση και συχνά πυκνά (συμπτωματικά σε… κακές αγωνιστικές στιγμές) έσβηναν τα φώτα. Τα θυμόσαστε κύριε Μπιλικιάν, ή μήπως πήγα πολύ μακριά;
“… ΕΜΕΙΣ που κατηγορείτε. ΕΜΕΙΣ που δε μας θέλετε ούτε σαν θεατές στο γήπεδο. ΕΜΕΙΣ που θέλετε να τιμωρήσουν το σωματείο μας, την “οικογένεια μας”, ΕΜΕΙΣ οι “χουλιγκάνοι με γραβάτες“, που αν μας γνωρίζατε θα βάζατε τα γέλια με τα κείμενα σας. Γιατί εδώ όλη η πόλη γελάει με αυτά που γράφετε και σίγουρα κ από άλλους συλλόγους σε άλλες πόλεις το ίδιο” έγραψαν στο επίσημο site του Κορωπίου.
Είναι καλό πράγμα να γελά κανείς, άρα είναι προσφορά του ebasket.gr το γέλιο στις… πόλεις. Φαντάζομαι ότι και ο Λεωνίδας Σκούτας, ή ο Αντώνης Δημητρακόπουλος (ο Κριτής, του οποίου το δάχτυλο έσπασε κατά τη διάρκεια των επεισοδίων) δεν γέλασαν εξίσου, όταν το 2005, στον αγώνα του Κορωπίου με τον Φιλαθλητικό, έπεσαν θύματα επίθεσης αγνώστων (όχι καλέ, δεν ήταν οπαδοί του Κορωπίου, Νεφλίμ ήταν).
Ούτε και ο Ρήγας Θεοδωρόπουλος, που τα άκουσε στις στις 13 Φεβρουαρίου 2012 στο ματς με τον Ζωγράφου, γεγονός που έφερε ως αποτέλεσμα να αποφασίσει το Δ.Σ. του ΣΕΔΚΑ “την αποχή των μελών του από όλους τους εντός έδρας αγώνες του Γ.Σ. Κορωπίου και για όλη την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος“.
Το φαινόμενο Κορωπί δεν είναι… σημερινό. Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια.
Αντί επιλόγου: Ο Σπόρτιγκ ΚΑΛΩΣ τιμωρήθηκε για την αλητεία ενός μεμονωμένου ατόμου, ενός βλάκα. Τιμωρήθηκε εξοντωτικά, παρά την αντρίκεια στάση παικτών, προπονητή και τις καθαρές κουβέντες της διοίκησης. Και λίγο ήταν…
Αναρωτιέμαι, αυτές οι ασύμμετρες ανακοινώσεις από το Κορωπί, αναφορικά με διαιτητές και παράγοντες, αποτελούν “δυσφήμιση του αθλήματος“; Γιατί αν φτάνει η συγνώμη, τότε να κράζουμε κι εμείς αλύπητα όποιον μας κάνει κέφι και μετά να ζητάμε συγνώμη. Εύκολο είναι…
Αυτά για την ώρα. Θα επανέρθω…
