Από την πρώτη στιγμή που ο Αργύρης Πεδουλάκης κάθισε στον “ηλεκτρικό” (για όποιον διαδέχονταν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς) πάγκο του Παναθηναϊκού, λέγαμε (σε γνωστούς και φίλους) και γράφαμε (παίρνοντας και το αντίστοιχο “δημοσιογραφικό ρίσκο“) ότι οι ομάδες του λειτουργούν σωστά μετά τις 15 Δεκεμβρίου.
Πέρυσι ήταν δύσπιστοι οι περισσότεροι. Φέτος ήταν λιγότεροι, αλλά και πάλι υπήρχε δυσπιστία, όσο οι “πράσινοι” δεν έβρισκαν ρυθμό και αυτοματισμούς. Να, όμως, που και πάλι εμφανίστηκαν στην ώρα τους, σαν… ελβετικό ρολόι.
Ο Παναθηναϊκός έκανε χθες την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, εξαιρώντας το… ειδικών (για τον αντίπαλο) συνθηκών παιχνίδι στην Κύπρο, κόντρα στη Λαμποράλ Κούτσα. Και το έκανε τώρα που αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα που στο Top-16 κάθε λάθος, κάθε κακή βραδιά μπορεί να κοστίσει ακριβά.
Μπορεί η Αρμάνι Μιλάνο να μην αποτελεί το μεγαλύτερο φόβητρο του ομίλου, αλλά σε αυτή τη φάση δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι και κάθε φορά που θα καταφέρνει ομάδα να κατεβάζει το σκορ κάτω από τους 60 πόντους, δεν μπορεί παρά να παίρνει εύσημα για την αμυντική της λειτουργία.
Ο Παναθηναϊκός ήταν χορταστικός. Με έναν Δημήτρη Διαμαντίδη από τα παλιά, να μοιράζει 11 ασίστ (!), να επιχειρεί ξανά διεισδύσεις, να έχει κέφι στην άμυνα, να είναι ο ιθύνων νους της ομάδας.
Ο Ρόκο Ούκιτς, έστω και πιο αργός απ’ ότι είναι συνήθως, έδειξε με την εμφάνισή του πόσο έλειψε από τον Παναθηναϊκό, όσο ήταν εκτός αγωνιστικής δράσης κι ο Ραμέλ Κάρι ήταν και πάλι σημαντικός για την ομάδα του, κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από πολλούς άλλους, να βάζει με πολλούς τρόπους την μπάλα στο καλάθι.
Το δίδυμο Μάικ Μπράμος – Γιόνας Ματσιούλις προσφέρει πολλά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Σκυλίσια άμυνα, κρίσιμους πόντους (ο Μπράμος είχε δύο μεγάλα τρίποντα), συμμετοχή σε πολλές στατιστικές κατηγορίες.
Για τους “ηλεκτρολόγους” δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αυτό το δίδυμο ψηλών (Τζέιμς Γκιστ – Στεφάν Λάσμε) δεν υπάρχει σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Λάσμε είχε 7 πόντους και 11 ριμπάουντ, ο Γκιστ 12 πόντους και 5 ριμπάουντ, αλλά οι επιθέσεις που αλλοίωσαν ή ματαίωσαν, δύσκολα καταγράφονται.
Προσθέστε και την εξαιρετική βοήθεια που έδωσαν Αντώνης Φώτσης και Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (στην καλύτερη φετινή του εμφάνιση) κι έχετε την εικόνα της ΟΜΑΔΑΣ, έτσι όπως πρέπει να είναι όποιος έχει υψηλές προσδοκίες και στόχους.
Ο Παναθηναϊκός είναι ΕΔΩ, είναι στην κατάσταση που πρέπει, τώρα που ξεκίνησαν τα δύσκολα στην Ευρωλίγκα, τώρα που κρίνεται ο πρώτος τίτλος της χρονιάς (Κύπελλο) και το πλεονέκτημα για το Πρωτάθλημα.
Συνυπολογίστε ένα γεμάτο κατά τα 3/4 ΟΑΚΑ, με τον κόσμο να απολαμβάνει, αλλά και να δημιουργεί εξαιρετική ατμόσφαιρα κι έχετε την καλύτερη εικόνα για το ξεκίνημα του 2014, όσον αφορά στον Παναθηναϊκό.
Κι έρχεται το απλοϊκό ερώτημα: Τί έγινε και ξαφνικά όλα άλλαξαν; Απλά, το απουσιολόγιο ήταν λευκό, τέλειωσε η “Οδύσσεια” των ταξιδιών, η ομάδα έκανε προπονήσεις και άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Κι ακόμα δεν έχουν δουλέψει στο φουλ οι μηχανές, αφού (για παράδειγμα) ο Ούκιτς παίζει για πρώτη φορά μετά τον τραυματισμό του στο ματς με τη Μακαμπί, Ματσιούλις και Παππάς εξακολουθούν να ανεβάζουν στροφές.
Ο Παναθηναϊκός μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει κι αυτό κρατήστε το. Ηρεμία και υπομονή θέλει, καθώς ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι προπονητής μεθοδικός, με πλάνο και αρχές στο παιχνίδι, με επιμονή στην οργανωμένη αντιμετώπιση και στις δύο πλευρές του γηπέδου και όχι… “μαθητευόμενος μάγος“.
Υ.Γ.: Μακάρι να ξεκινήσει εξίσου καλά το 2014 κι ο Ολυμπιακός.
