Ο Παναθηναϊκός πετάει από νίκη σε νίκη. Μετράει 3-0, με 14 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο, έχοντας πάρει και τα τρία ματς καθαρά με διψήφιες διαφορές. Πετυχαίνει σταθερά πάνω από 72 πόντους και στη… χειρότερη αμυντική του παρουσία δέχεται 64. Κι όλα αυτά με… σχέδιο, με άποψη, με κατεύθυνση.
Αν δει κανείς τη στατιστική ανάλυση του αγώνα με την Αναντολού Εφές θα σταθεί στον εξαιρετικό Στεφάν Λάσμε (16 πόντοι με μόλις ένα χαμένο σουτ και 8 ριμπάουντ), τον αναγεννημένο Δημήτρη Διαμαντίδη (17 πόντοι και 9 ασίστ), θα μιλήσει για τον επιθετικό πλουραλισμό των “πράσινων” (τέσσερις παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων).
Αυτό που δεν φάνηκε ήταν πως εκ των κορυφαίων του “τριφυλλιού” ήταν ο Μάικ Μπράμος. Άποντος, αλλά με τρομερή δουλειά στα ριμπάουντ (η στατιστική εκ λάθους καταγράφει μόλις δύο επιθετικά, όπως και από λάθος δεν έχει καταγράψει τα κλεψίματα του Κάρι, αλλά και το κλέψιμο του Γιάνκοβιτς) και απίστευτη ενέργεια.
Αυτό που δεν πολυφάνηκε είναι πως ο Μάικ Μπατίστ έκανε εξαιρετικό παιχνίδι, παρότι έπαιξε μόλις έξι λεπτά. Είχε 100% στην επίθεση, κέρδισε τρία φάουλ, έκανε αυτό που του ζήτησε ο προπονητής του, συμπλήρωσε το φοβερό και τρομερό δίδυμο των Λάσμε – Γκιστ.
Ο Αντώνης Φώτσης μπορεί να έχει στη στατιστική 0/3 τρίποντα, αλλά ανεβάζει διαρκώς απόδοση, βοηθά σε άμυνα και επίθεση, έχει ουσιαστικό ρόλο στη μηχανή του Αργύρη Πεδουλάκη. Όπως και ο Ρόκο Ούκιτς, που συμπληρώνει τον αρχηγό του Παναθηναϊκού και μαζί με τον Κάρι αποτελούν το περιφερειακό τρίγωνο.
Απ’ όλα όσα γράψαμε προκύπτει αβίαστα ένα συμπέρασμα: Ο Παναθηναϊκός είναι ΟΜΑΔΑ κι η υψηλή του (ως τώρα) πτήση γίνεται βάσει σχεδίου. Το γράψαμε, το ξαναγράφουμε, γιατί κανένα άλλο θετικό στοιχείο δεν είναι σημαντικότερο αυτού. Όσο παίζει έτσι δεν μπορεί παρά να πετυχαίνει τους στόχους του.
Υ.Γ.: Γι’ αυτούς που, προφανώς γνωρίζοντας καλύτερο μπάσκετ εξ ημών, είχαν καταδείξει την αδυναμία του Παναθηναϊκού να εκδηλώνει επιθέσεις μόνο έξω από τα 6μ75, οι 24 επιθέσεις μέσα στο “ζωγραφιστό” είναι η καλύτερη απάντηση.
Υ.Γ.1: Όσοι βιάστηκαν να πουν ότι η πρώτη νίκη επί της Αρμάνι δεν ήταν σπουδαίο κατόρθωμα, εξακολουθούν να έχουν την ίδια άποψη;
Υ.Γ.2: Το 3-0 σημαίνει πολλά και τίποτα. Αυτό που έχει αξία δεν είναι ότι κερδίζει, αλλά ο τρόπος που κερδίζει. Με τρεις νίκες και αντίστοιχα 0-3 της Φενερμπαχτσέ, πάει στην Πόλη “προικισμένος“, έχοντας πολλά να κερδίσει και τίποτα να χάσει… Ποιος περίμενε ότι θα έχει αυτή την εικόνα η βαθμολογία, όταν στο ξεκίνημα βγήκε το πρόγραμμα;
