Λίγοι δημοσιογράφοι (οι περισσότεροι εξαιρετικοί) έχουν δουλέψει στον Ριζοσπάστη. Πολλοί, όμως, θα ήθελαν να μετατρέψουν το “μέσο” που εργάζονται σε… “Ριζοσπάστη“. Να βγάζουν προς τα έξω τη φωνή του “αφεντικού“. Άλλωστε, με τα λίγα ελληνικά που ξέρουν, άντε να καταλάβουν αυτά που γράφει ο πραγματικός Ριζοσπάστης…
Ένας εξ αυτών προχώρησε λίγο μακρύτερα. Θέλησε να υπηρετήσει με ένα “μέσο” δύο… κόμματα. Όχι πολιτικά, βρε χαζά. Μπασκετικά. Κι όσο οι δύο μεγάλοι προσπαθούσαν να τα βρουν, τόσο ο μικρούλης χαίρονταν που έχει βάλει σε παράλληλη τροχιά τα αφεντικά και με ένα άρθρο έβγαζε δύο μεροκάματα.
Είδατε που είχα δίκιο ότι δεν κατάλαβε πως ο Ριζοσπάστης δεν πηγαίνει πότε από δω και πότε από κει; Τα “αφεντικά” δεν τα βρήκαν. Κι όπου δεν υπάρχει έρωτας, δεν χωράει φιλία. Εσχάτως είναι στα χαρακώματα. Ο ένας θέλει να καταστρέψει τον άλλον. Το έχει βάλει… σκοπό. Ο ένας. Ο άλλος, ακόμα δεν ασχολείται…
Μάχη χαρακωμάτων αλλά ο “φαλακρός πράκτωρ, Θου Βου” (αυτό είναι το κωδικό όνομα που αυθαίρετα του δίνω) έγινε από μόνιμος υμνητής, περαστικός στον χώρο. Καλέ τί περαστικός λέω; Άφαντος έγινε. Αόρατος! Σαν να τον έπλυναν με AZAX…
Πού είσαι εσύ, βρε αγόρι τρελό; Ούτε ένα σχόλιο, ούτε μια ατάκα για τον χαμό που γίνεται; Ερωτήσεις από τη μια, απαντήσεις από την άλλη, μισόλογα από κάποιους, εσύ “πουθενάς“; Αλλά τί να γράψεις; Όταν οι ελέφαντες τσακώνονται την πατάνε τα μυρμήγκια. Κι επειδή η εποχή δεν προσφέρεται για ήρωες κι εσύ είσαι γνωστός Τηλέμαχος, έχεις χωθεί στο καταφύγιο και περιμένεις να τελειώσει η μπόρα για να επανεμφανιστείς ατσαλάκωτος.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ θα δυσκολευόμουν να διαλέξω πού θα με πάνε, στην Ιταλία ή στην Ισπανία; Θα ήθελα και τα δύο, τσάμπα είναι κι ωραίες χώρες, είτε Άνοιξη πας, είτε Φθινόπωρο. Αλλά θα είσαι μέχρι τότε στο λαγούμι; Να μου πεις, Περαστικοί είναι οι άνθρωποι από τα καταφύγια. Τα ποντίκια μένουν μόνιμα.
Άντε καλή ξεκούραση κι όταν λυθεί ο γλωσσοδέτης μάς λες και την άποψή σου “Φαλακρέ πράκτορα“. Όχι γιατί έχεις κάτι να πεις, αλλά για να δούμε ποιο από τα δύο αφεντικά προτιμάς…
