Ο Παναθηναϊκός ήταν ο νικητής ενός -ουσιαστικά- αδιάφορου αγώνα, που αν αντίπαλος δεν ήταν ο Ολυμπιακός ουδείς θα είχε ασχοληθεί. Βεβαίως, του δίνει την άνεση και μίας, και δύο, και τριών ηττών, χωρίς να χαθεί το πλεονέκτημα έδρας. Κέρδισε με τον τρόπο που έχει καθιερώσει ως “μέσο έκφρασης” ο Αργύρης Πεδουλάκης, οπότε δεν έχουμε και πολλά να γράψουμε γι’ αυτόν.
Αντίθετα, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται (σχεδόν πάντα) στον ηττημένο. Γιατί ο Ολυμπιακός επισημοποίησε ότι είναι σε βαθιά κρίση. Όχι επειδή ηττήθηκε από τον “αιώνιο” αντίπαλο, όχι επειδή ο Βασίλης Σπανούλης ήταν για άλλο ένα ντέρμπι πολύ κακός (ίσως ο χειρότερος από τότε άλλαξε “στρατόπεδο”), αλλά επειδή πλέον είναι εμφανές ότι δεν υπάρχουν τρυκ για να αλλάξει η εικόνα.
Ο Τζαμάριο Μουν παρακολούθησε χωρίς να πληρώσει εισιτήριο το ματς, ο Μάρντι Κόλινς έδωσε ανάσες (και τίποτ’ άλλο), αλλά Αμερικανός που μπαίνει εννιά λεπτά και είναι συμπληρωματικός (ούτε καν) δεν είναι αυτό που λείπει από τους “ερυθρόλευκους. Ο Μίρζα Μπέγκιτς αποκλείστηκε κι αυτό τα λέει όλα, ο δε Βασίλης Καββαδάς που πήρε τη θέση του δεν με έπεισε ότι μπορεί άμεσα να προσφέρει στον Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός δεν έχασε απλά ένα παιχνίδι. Αν περί αυτού πρόκειται “μηδέν οξέα και μηδέν λιπαρά“. Ο Ολυμπιακός δείχνει ότι δεν έχει λύσεις, δεν έχει βρει τρόπους να αλλάξει το διάγραμμα, στο οποίο διαγράφει τη χαμηλότερη καμπύλη.
Οι παίκτες που έχει στο ρόστερ της η ομάδα του μεγάλου λιμανιού δεν φτάνουν κι αυτό πλέον είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Πρέπει… ΧΘΕΣ να αποκτηθούν παίκτες έτοιμοι ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να μπουν και να παίξουν. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο, που κοστίζει αρκετά και που δεν έχει εχέγγυο επιτυχίας.
Ειδικά από τη στιγμή που ο Γιώργος Μπαρτζώκας (και μαγκιά του) παραδέχθηκε ότι δεν είναι καλός στο να αλλάζει παίκτες στα μισά της χρονιάς, το πρόβλημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Βεβαίως, κάθε πρόβλημα έχει μια λύση, όσο σύνθετη κι αν είναι αυτή.
Το κακό είναι πως ο Ολυμπιακός δεν έχει χρόνο, αφού καλά το ντέρμπι που έχασε. Ακολουθεί ο αγώνας στη Βιτόρια, με την επικίνδυνη Λαμποράλ Κούτσα, την οποία οι “ερυθρόλευκοι” ΠΡΕΠΕΙ να νικήσουν, για να μην βρεθούν να κυνηγούν Χίμαιρες. Γιατί μπορεί η Ευρωλίγκα να έχει πολύ δρόμο ακόμα, αλλά ένα – ένα τα φανάρια… σβήνουν και οι ευκαιρίες δεν θα είναι αμέτρητες.
Είναι λάθος να κρίνουμε από την αποψινή εικόνα για να βγάλουμε συμπέρασμα για το επόμενο ματς (άλλο έργο), αλλά ο Ολυμπιακός των 5/8 ηττών στις τελευταίες του αναμετρήσεις όχι μόνο δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που ξεκίνησε με 23-0, αλλά δεν έχει και εικόνα που να πείθει ότι μπορεί να αντιστρέψει τους όρους και τους ρόλους.
Υ.Γ.: Αν αναρωτιέστε τί έγινε και το… τρένο των 23 πρώτων αγώνων έχει χάσει τον προορισμό και την κατεύθυνσή του, απλά ρωτήστε όσους μιλούσαν για υπερομάδα, τη στιγμή που εμείς -σεβόμενοι τον ρόλο μας- γράφαμε από το αντίστοιχο παιχνίδι των δύο “αιωνίων” στο ΣΕΦ (την πρώτη τους, δηλαδή, εμφάνιση), ότι το σχήμα δεν μας πείθει. Δεν έχουμε γυάλινη σφαίρα μπροστά μας, απλά δεν χαϊδεύουμε τα αυτιά των φιλάθλων…
