Και τώρα τί έγινε; Μέχρι δεύτερος μπορεί να τερματίσει ο Παναθηναϊκός; Άρα, προς τι όλος αυτός ο θόρυβος; Όλες αυτές οι περισπούδαστες αναλύσεις ρίφθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων; Κι όλες αυτές οι σελίδες από σχόλια και παρατηρήσεις, που γέμιζαν τις οθόνες των υπολογιστών σας, κι αυτές στα σκουπίδια;
Ο χθεσινός Παναθηναϊκός ήταν ο Παναθηναϊκός που εμείς από την αρχή γράφαμε. Αταλάντευτα, παρά τις αγωνιστικές του παλινωδίες, γιατί εμείς δεν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, αλλά από στοιχεία, από μελέτη, από ρεπορτάζ. Και δεν πρόκειται να συνεχίσω να γράφω για να ευλογήσω τα γένια μας, γιατί όσοι μας διαβάζετε κρίνετε αν είμαστε σταθεροί (όχι δογματικοί), ή αν πηγαίνουμε από την Ανατολή στη Δύση, με την ίδια ευκολία.
Τώρα έχει προκύψει ένα νέο θέμα: Θα την πατήσει ο Παναθηναϊκός αν βγει δεύτερος, γιατί θα πέσει στον δύσκολο όμιλο! Λες και ο άλλος όμιλος αποτελείται από ομάδες της γειτονιάς, αλλά πάμε στην ουσία: Γιατί θα την… πατήσει ο Παναθηναϊκός και όχι ο Ολυμπιακός, ή η Φενερμπαχτσέ;
Υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη που θέλει να βρει στο διάβα της τον χθεσινό Παναθηναϊκό (που έπαιζε και χωρίς Ματσιούλις και Παππά); Υπάρχει ομάδα που ξεκινά σκεπτόμενοι “γράψε δύο” για τις συναντήσεις με τον έξι φορές πρωταθλητή Ευρώπης; Όχι, γιατί σε λίγο θα χάσουν το νόημα και οι λέξεις.
Σε ποια μπασκετική εγκυκλοπαίδεια διάβασαν ότι η Φενερμπαχτσέ, που τον τελευταίο καιρό τρώει τη μια σφαλιάρα πίσω από την άλλη, είναι πιο εύκολος αντίπαλος από τη Ρεάλ, ή την ΤΣΣΚΑ; Και μην μου πείτε για την παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, γιατί με τον Ζοτς στον πάγκο έχασε από την Παρτιζάν, έχασε από την ομάδα του Ιτούδη κτλ. Και μην επικαλεστεί κανείς τους τίτλους του κορυφαίου Ευρωπαίου κόουτς, γιατί τίτλους έχει να επιδείξει κι ο Σκαριόλο, αλλά δεν ανησυχεί κανείς μην τον βρει στον δρόμο του.
Αλλά, ακόμα κι αν προσχωρήσει κανείς στο κίνημα “μακριά από Φενέρ και Ολυμπιακό“, δεν είναι καλό για τον Παναθηναϊκό να τους έχει στον όμιλό του σε αυτή τη φάση, ώστε να τους αποφύγει στα πλέι οφ; Γιατί ακόμα κι αν θεωρήσουμε εξ οφίτσιο κλεισμένες τις δύο πρώτες θέσεις, τέσσερις δεν περνούν στην επόμενη φάση;
Ας σοβαρευτούμε: Ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός (εν προκειμένω) κι ο Ολυμπιακός, αδικούν τον εαυτό τους όταν μπαίνουν σε τέτοιες σκέψεις. Κι αλήθεια είναι πως κανείς στο “πράσινο στρατόπεδο” δεν έχει μπει σε αυτή τη λογική. Αντίθετα, το πράττουν όσοι επιχειρούν εμμέσως πλην σαφώς να μειώσουν την αξία της ομάδας του Αργύρη Πεδουλάκη, εμφανίζοντάς την υποδεέστερη των αντιπάλων της. Κάτι που πρόδηλα και δεν ισχύει.
Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός χθες, γιατί απλά έπαιξαν παίκτες – κλειδιά. Όταν λειτουργούν καλά οι περιφερειακοί του (Ούκιτς, Διαμαντίδης), τότε η ομάδα έχει δημιουργία. Όταν εκτελούν τα… καυτά πιστόλια (Κάρι, Φώτσης) τότε έχει εκτελεστική δεινότητα και ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες. Όταν η αμυντική ραχοκοκαλιά (Ούκιτς, Λάσμε) είναι σε καλή κατάσταση, κρύβεται και η απουσία του Ματσιούλις και οι αντίπαλοι χάνουν τον δρόμο προς το καλάθι.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια γεμάτη ομάδα, που απλά θέλει τον χρόνο της για να λειτουργήσει. Κι όταν πάρει μπροστά, είναι ικανός για πολύ μεγάλες επιδόσεις.
Σεβασμός και… δέος
Ο Ολυμπιακός κάνει κάτι που δεν έχει μπασκετική λογική εξήγηση. Δεν παίζει καλά στη διάρκεια του αγώνα, αλλά έχει εκκωφαντικό ντεμαράζ. Τελειώνει τον αγώνα (κάθε αγώνα) με απίστευτο τρόπο. Προχθές είχε 11/11 στην τελευταία περίοδο και αυτό στα μπασκετικά βιβλία είναι εξαίρεση στον κανόνα.
Μόνο που οι “ερυθρόλευκοι“, με διαφορετικούς τρόπους, το έχουν κάνει δυο φορές απέναντι στην Μπάγερν, μια φορά κόντρα στη Ζιελόνα Γκόρα και τώρα απέναντι στη Σιένα (καταγράφω μόνο τις extreme περιπτώσεις). Άρα σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση.
Ο Ολυμπιακός είναι χορταστικός έχει κερδίσει τον σεβασμό μας και προκαλεί δέος στους αντιπάλους. Έχω ενστάσεις για τον τρόπο που αντιμετώπισε για 30 λεπτά το παιχνίδι με τους Ιταλούς, για το κατά πόσο λειτούργησε αμυντικά απέναντι στον Γκριν, αλλά μετά από τέτοιο τέταρτο δεκάλεπτο θα ήμουν άφρονας αν τις κατέθετα.
Έγραψα και στην αρχή, δεν κρίνω από το αποτέλεσμα, όταν όμως αυτό παραπέμπει στο 21-0, τότε ποιος μπορεί να μιλήσει; Πάντως, στο λιμάνι (κι αυτό είναι το σημαντικότερο), στις μεταξύ τους συζητήσεις, λένε “προσέξτε μην την πάθουμε σαν την ΤΣΣΚΑ του Ντούντα, που ήταν τρένο και μετά εκτροχιάστηκε“. Κι αυτό δείχνει ότι είναι προσγειωμένοι και σοβαροί, στοιχεία μεγάλης ομάδας.
Όπως και να ‘χει, με τον Ολυμπιακό να ασπάζεται το δόγμα “take no prisoners” και τον Παναθηναϊκό να ανεβάζει στροφές, η μεταξύ τους κόντρα στα ημιτελικά του Κυπέλλου υπόσχεται έντονες συγκινήσεις.
