Στο -θεωρητικά- πιο δύσκολο, έως τώρα και λόγω συνθηκών (βλέπε απουσιών), παιχνίδι ο Ολυμπιακός έπαιξε κάτι παραπάνω από καλά. Άγγιξε την τελειότητα στην επίθεση, εξ ου και οι 100+ πόντοι που πέτυχε. Έφυγε νικητής και από τη Γερμανία, διευρύνοντας το σερί, διαμορφώνοντας έναν… μύθο ομάδας που δεν χάνει, ανεξαρτήτως συνθηκών.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η άμυνά του δεν ήταν εξίσου αποτελεσματική, όμως ένεκα των ειδικών συνθηκών, χωρίς δεύτερη γραμμή αμύνης (τους ψηλούς, δηλαδή), δεν μπορεί να κριθεί. Όχι με τα συνήθη στάνταρ μετρήσεων. Άλλωστε, ποιος είπε ότι το δόγμα “κερδίζω από την άμυνα” είναι η… μόνη αλήθεια;
Αντιστοίχως, κι εδώ ίσως υπάρχει εγγύτερη προσέγγιση στην πραγματικότητα, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν το πιο… εύκολο παιχνίδι για τους “ερυθρόλευκους“. Δεν διακινδύνευαν τίποτα αν έχαναν, είχαν εξ αρχής ατράνταχτο άλλοθι , δεν θα δέχονταν την παραμικρή κατηγορία. Αφήστε, δε, που χωρίς διάρκεια στο inside game, δεν είχαν παρά να “βομβαρδίσουν“, δεν είχαν παρά να εμπιστευτούν τα έμπειρα χέρια των Σπανούλη – Περπέρογλου.
Όλα αυτά είναι μικροσκοπικές αναλύσεις, υπαγορευμένες από επαγγελματική διαστροφή, που δημιουργούν και την αίσθηση πως χάνουμε την ουσία. Κι η ουσία είναι πως ο φετινός Ολυμπιακός αναδεικνύει πως το κυρίαρχο ζήτημα για ομάδες με δεδομένο ταλέντο και ποιότητα είναι η ψυχολογία.
Οι “ερυθρόλευκοι” μοιάζουν (αβίαστα πλέον λέμε και “είναι“) γητευτές των νικών. Δίνουν την αίσθηση στον αντίπαλο πως ό,τι κι αν γίνει κατά τη διάρκεια του αγώνα, στο τέλος η νίκη θα στρογγυλοκαθίσει στον πάγκο τους.
Είτε έχουν αυτοί το τελευταίο σουτ (όπως συνέβη στην αναμέτρηση με τη Ζιελόνα Γκόρα), είτε ο αντίπαλος (όπως χθες), το μπάσκετ είναι ένα σπορ που παίζουν όλοι και στο τέλος κερδίζει ο Ολυμπιακός. Υπερβολή; Αναμφίβολα. Όμως αυτή τη στιγμή, όσο υπερβολικός κι αν είναι κανείς, οι “ερυθρόλευκοι” το έχουν κερδίσει με την αξία και τα αποτελέσματά τους.
Πρόδηλο είναι πως κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα, όμως όταν κάτι επαναλαμβάνεται, ακόμα κι αν μοιάζει να είναι τυχαίο, μετατρέπεται σε “νόμο“. Κι ο Ολυμπιακός έχει επιβάλλει τον νόμο του. Κι όσο συνεχίζει να κερδίζει, ειδικά όταν το ματς είναι επί ξηρού ακμής, τόσο ανεβάζει τη δική του ψυχολογία και ταυτόχρονα μεταφέρει το άγχος και την αγωνία στις πλάτες των αντιπάλων του.
Σ’ ένα ματς που οι πρωταθλητές Ευρώπης δεν είχαν να χάσουν τίποτα, κέρδισαν πάρα πολλά. Ίσως περισσότερα απ’ όσα περίμενε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, φτάνοντας στη Γερμανία. Ακόμα κι ο “νεοσύλλεκτος” και αμ έπος, αμ έργο “επιστρατευμένος” Βασίλης Καββαδάς πέτυχε περισσότερα απ’ όσα θα ζητούσε κανείς στο ντεμπούτο του, κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Όχι για να μετριάσουμε τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό των φίλων του Ολυμπιακού, αλλά για να μην παρασυρόμαστε από την ως τώρα εξόχως κολακευτική εικόνα της ομάδας του μεγάλου λιμανιού, να σημειώσουμε πως τα δύσκολα έπονται, σε Ελλάδα και Ευρώπη και πως το σήμερα δεν σηματοδοτεί το αύριο.
Οι “ερυθρόλευκοι” καταγράφουν μια εξαιρετική επίδοση στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας, που όμως δεν τους δίνει προίκα για τη συνέχεια. Παρά μόνο την -σε υπερθετικό βαθμό- καλή ψυχολογία…
Υ.Γ.: Αν κάποιοι μισούμε τον ρατσισμό, αν κάποιοι νιώθουμε ότι δεν μπορεί να διαχωρίζονται οι άνθρωποι ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους, χρωστάμε κάτι από αυτή μας τη στάση ζωής στον άνθρωπο – σύμβολο του αγώνα κατά του ρατσισμού, ο οποίος από χθες πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας. Αναφέρομαι, φυσικά, στον Νέλσον Μαντέλα.
