Απομένουν λίγα 24ωρα για να αλλάξει ο χρόνος, να φύγει το 2013 και να υποδεχθούμε το 2014. Θα ήταν κρίμα να μην γίνονταν όλα τα παιχνίδια, όσα είχαμε βάσει προγράμματος. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν κι αυτοί που δεν είχαν ευθύνη, κι έτρεξαν να καλύψουν τα λάθη και τις εκκρεμότητες των τάχα μου υπεύθυνων, που για άλλη μια φορά χειρίστηκαν αδέξια και ανεύθυνα ζητήματα που “καίνε“.
Ένα ματς παραλίγο να τιναχθεί στον αέρα. Δεν έχει σημασία ποιο ήταν, από τη στιγμή που διασφαλίστηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την τέλεσή του. Όχι με ευθύνη του γηπεδούχου σωματείου, αλλά με τρέξιμο κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι ποτέ δεν θα διεκδικήσουν… δάφνες και “μπράβο” για τη δουλειά τους.
Πρόσωπα και πράγματα (δεν) γνωρίζω, εγώ περαστικός είμαι, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι η συγκεκριμένη ομάδα αποτελεί τη μοναδική παραφωνία ενός εξαιρετικού συνόλου. Στην ουσία δεν ανήκει στην Α1, όχι αγωνιστικά (αυτό αποδεικνύεται κάθε εβδομάδα στο γήπεδο), αλλά διοικητικά.
Λεπτομέρειες δεν θα γράψω, κατ’ επιλογήν. Εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά και να μείνουμε λίγοι εμείς οι… Περαστικοί που αγαπάμε το μπάσκετ. Να γλιτώσουμε από τους πραγματικά “περαστικούς“, που αρχικά είδαν φως και μπήκαν και στη συνέχεια έκαναν… “αρμένικη βίζιτα“.
