Αναρωτηθήκατε ποτέ ποια είναι η διαφορά της μεγάλης ομάδας από μια πολύ καλή ομάδα; Η διαφορά είναι πως οι μεγάλες ομάδες κερδίζουν κι όταν δεν παίζουν καλά, ενώ οι καλές ομάδες φεύγουν με το “ροζ φύλλο αγώνα” αν κι όταν αποδίδουν σύμφωνα με τη δυναμικότητά τους. Ως εκ τούτου, ο Ολυμπιακός έδειξε χθες στοιχεία μεγάλης ομάδας.
Η λάθος μέτρηση, ή -για να το γράψω σωστότερα- η επισφαλής μέθοδος για να αναλύσεις ένα αποτέλεσμα και να το προβάλλεις στον χωροχρόνο του αθλήματος, είναι να εκθειάζεις την ομάδα που κερδίζει. Δηλαδή, πόση φαντασία θέλει για να πεις ότι “ο Ολυμπιακός (για παράδειγμα) ήταν σούπερ, από τη στιγμή που είχε διπλάσιες ασίστ, μισά λάθη, υπερτέρησε στα ριμπάουντ και ό,τι σούταρε έμπαινε μέσα“;
Αυτό είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού, αλλά και επιβλαβές για τους επιφανειακούς “αναλυτές”, καθώς το πραγματικό θέμα είναι τι θα συμβεί οσάκις τα πράγματα δεν πάνε πρίμα. Σαν χθες, για παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός νίκησε και το πέτυχε κάνοντας σερί 12-0 στο τέλος, παίζοντας εξαιρετική άμυνα, αλλά το σημαντικότερο: Χωρίς τον Σπανούλη.
Γιατί σε αυτή την ομάδα παίζει ΚΑΙ (προσέξτε: ΚΑΙ) ο Σπανούλης. Δεν παίζει μόνο ο Σπανούλης. Πρόδηλο είναι πως δεν θα κριθεί ούτε από μια κακή βραδιά, ούτε από δύο, ούτε από τρεις. Παίκτες αυτού του διαμετρήματος έχουν δώσει διαπιστευτήρια. Κριτική επιβάλλεται να του κάνουμε -κι εμείς ποτέ δεν απεμπολήσαμε το δικαίωμα (ή μήπως υποχρέωση;)- αλλά δεν θα κριθεί σήμερα αν είναι καλός παίκτης ή όχι.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι έπρεπε να τον είχε τραβήξει νωρίτερα στον πάγκο ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ή να τον κρατήσει περισσότερη ώρα εκτός αγώνα. Διαφωνώ κάθετα. Μα είναι ο Σπανούλης κι ο Σπανούλης (όπως κι ο Διαμαντίδης, ο Ναβάρο και κάποιοι ελάχιστοι παίκτες στην Ευρώπη) ΠΡΕΠΕΙ να έχει ειδική μεταχείριση. Γιατί απλά είναι ο Σπανούλης.
Ο Ολυμπιακός νίκησε με τον αρχηγό του να είναι σε κακή μέρα. Για να είμαστε ακριβείς, ήταν αρνητικός στα 30 λεπτά, γιατί στο πρώτο δεκάλεπτο είχε σημαντική προσφορά. Όμως, σ’ εκείνο το διάστημα δεν κρίθηκε κάτι.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν να κρατήσουν πολλά θετικά. Όπως η βοήθεια που έδωσε ο Μάντζαρης (κι ο Λο δεν ήταν στην καλύτερη βραδιά του), το γεγονός ότι ο Σλούκας “μεγαλώνει” μέρα με τη μέρα και αναλαμβάνει ηγετικές πρωτοβουλίες, την εμφάνιση του Ντάνστον, την ομαδική αντίδραση, τη σταθερότητα του Πρίντεζη, που είναι πάντα εκεί.
Σίγουρα πρέπει να προβληματιστούν από το γεγονός ότι απώλεσαν χωρίς καν να το καταλάβουν διαφορά 15 πόντων (το βίντεο πρέπει να έχει βγάλει καπνούς), από το ότι ο Μπέγκιτς (δεν μπορεί να κριθεί, καθότι ακόμα ανέτοιμος) δύσκολα θα ακολουθήσει στον “ερυθρόλευκο” ρυθμό.
Εγώ θα τολμήσω και κάτι, κόντρα στη γενικότερη… λατρεία προς τον Ματ Λοτζέσκι: Δεν με έχει πείσει. Εντάξει, πέτυχε 17 πόντους, ήταν δεύτερος σκόρερ του Ολυμπιακού, ήταν θετικός, έβγαλε ενέργεια στην ομαδική άμυνα (είναι έξυπνος, ξέρει να κινείται στον χώρο, πάει στα κλεψίματα και σε πείθει ότι παίζει άμυνα), αλλά…
Όταν η ομάδα του χρειάστηκε το “φαρμακερό” του σουτ τα… έσπασε. Η ατομική του άμυνα είναι πολύ κακή κι ακόμα δεν θεωρώ ότι μπορεί να φορέσει τα… παπούτσια του Σπανούλη, κάτι που επιτυχώς έκανε ο Σλούκας (για παράδειγμα).
Όπως και να ‘χει, ο Ολυμπιακός έχει περισσότερα θετικά να κρατήσει από το χθεσινό ματς, ενώ και τα αρνητικά μπορεί να τα αντιστρέψει. Άλλωστε, το έγραψε χθες κι ο Νίκος, το μάθημα που πήρε δεν κοστολογήθηκε…
