Αν το άγαλμα ενός ατόμου επάνω σε άλογο, που βρίσκεται σε κάποια πλατεία, ή πάρκο, έχει και τα δύο του πόδια σηκωμένα στον αέρα, αυτό σημαίνει ότι το άτομο αυτό σκοτώθηκε σε μάχη. Αν είναι μόνο ένα πόδι σηκωμένο, τότε το άτομο αυτό πέθαινε από τα τραύματά του στη μάχη και αν όλα τα πόδια ακουμπούν το έδαφος, τότε τα αίτια θανάτου του ατόμου ήταν… φυσικά.
Φαντάζομαι πως μέχρι τώρα ελάχιστοι έχετε παρατηρήσει τα πόδια του αλόγου των… ηρώων, που στολίζουν (σωστότερα υπενθυμίζουν την παρουσία τους) πλατείες και πάρκα. Και βέβαια είναι απαραίτητα ακόμα και αυτά τα… σημάδια ανάγνωσης του τρόπου απώλειας των ανθρώπων αφού, σύμφωνα με έρευνα αναλυτών, στα τελευταία 3.500 χρόνια μόλις στα 230 από αυτά επικρατούσε ειρήνη στον πολιτισμένο κόσμο.
Το θέμα είναι πως ουδέποτε ασχολήθηκε κανείς με τα πόδια του αλόγου. Και δεν το έκανε γιατί είχε την προσοχή του στον αναβάτη, στον ήρωα.
Πάμε στο μπάσκετ τώρα. Ουδείς ασχολείται με το πώς φτάνει ο Ολυμπιακός στη νίκη. Και τις δύο φορές κόντρα στη Μάλαγα, μία απέναντι στην Μπάγερν και -η πιο εμφατική- μία απέναντι στη Ζιελόνα Γκόρα, οι “ερυθρόλευκοι” έμειναν πίσω στο σκορ. Ανέτρεψαν την κατάσταση (και μαγκιά τους) κι όλοι μιλούν -δικαιολογημένα- για την ομάδα που είναι… “ανίκητη“.
Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός που επίσης χθες νίκησε με ανατροπή, ελέγχεται και μπαίνει στο μικροσκόπιο, αφού στο παθητικό του υπάρχουν τρεις ήττες. Έστω κι αν οι δύο ήταν στο σουτ. Γιατί, αν και οι “πράσινοι” είχαν πάρει τα δύο ματς στο σουτ, τώρα θα είχαν (;) την αντιμετώπιση που έχει ο “αιώνιος” αντίπαλος.
Μπορεί να πει κανείς, και να έχει μεγάλο ποσοστό αλήθειας η σκέψη του, πως καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει και ότι στο παρκέ κερδίζεται ο σεβασμός, η πίστωση χρόνου, το χειροκρότημα. Ο Ολυμπιακός το έχει κερδίσει με τα αποτελέσματά του (όχι μόνο τα φετινά), με τον τρόπο που κάνει δικά του τα παιχνίδια, έστω κι αν κατά τη διάρκειά τους φανερώνει αδυναμίες.
Θα έμοιαζε πολύ μίζερο και γκρινιάρικο να ασχοληθεί κανείς με τα λάθη μιας ομάδας, που δεν χάνει ούτε στο… οικογενειακό διπλό, όμως είναι σίγουρο ότι όπως (σύμφωνα με την προτροπή του Ανδρέα Χανιά) ο Αργύρης Πεδουλάκης πρέπει να ξαναδεί το πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τη Λιέτουβος, έτσι κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα δει ξανά και ξανά τα “νεκρά διαστήματα” της ομάδας του κόντρα στη Μάλαγα, προκειμένου να διορθώσει λάθη και ατέλειες.
Η συνολική εικόνα των πρεσβευτών μας είναι καλή. Έως εξαιρετικά καλή. Θα μπορούσε να είναι καλύτερη και ως προς το γενικό αποτέλεσμα, αλλά και ως προς τον τρόπο με τον οποίο κατακτούνται οι νίκες, αλλά είναι νωρίς ακόμα και οι ομάδες (όχι μόνο οι ελληνικές) δικαιούνται να κάνουν λάθη.
Επειδή ακριβώς είναι πολύ νωρίς ακόμα, καλό θα είναι να κρατάμε (εμείς το έχουμε ως… δόγμα) μικρό καλάθι. Γιατί ο Βασίλης Σπανούλης αίφνης… θυμήθηκε ξανά το μπάσκετ. Κι είναι ο ίδιος Σπανούλης, που οι προπονητές του facebook (είναι οι παλιότερα αποκαλούμενοι προπονητές της εξέδρας, μόνο που τώρα έχουν και… κοινό) παρακινούσαν τον Μπαρτζώκα να τον κρατήσει περισσότερο στον πάγκο και να μην του προσφέρει “ασυλία“.
Οι ίδιοι “προπονητές” απόψε απαξιώνουν τον Διαμαντίδη, υμνώντας τον Σπανούλη, λες και δεν μπορεί να υπάρξουν δύο “σερίφηδες” στο σαλούν του ελληνικού μπάσκετ. Είναι οι ίδιοι που θα αποκαλούν 3D τον αρχηγό του Παναθηναϊκού, όταν θα τους υποχρεώσει να τον χειροκροτήσουν (όπως έκανε κι ο “Kill Bill“).
Είναι οι ίδιοι που έβγαζαν… καντήλες όταν από το “πράσινο χωριό” μίλησαν για κούραση, αυτοί που τώρα δικαιολογούν τα κενά διαστήματα των προερχομένων από το “κόκκινο χωριό“, χρησιμοποιώντας τη λέξη “κούραση” (που όντως υπάρχει και για τους παίκτες του Ολυμπιακού).
Επί της ουσίας: Για Νοέμβρη μήνα και οι δύο “αιώνιοι” είναι μια χαρά. Ο Ολυμπιακός έχει καλύτερα αποτελέσματα, καλύτερη εικόνα, αλλά κι ευκολότερο όμιλο, άρα ας περιμένουμε και τα πιο δύσκολα, στα οποία μακάρι να έχει ανάλογη ξέφρενη πορεία.
Οι δύο ομάδες μας χρειάζεται να βελτιώσουν πολλά στοιχεία στο παιχνίδι τους. Απόψε έλειψε ο Σίμονς, αλλά τί να πει κι ο Πεδουλάκης που δεν είχε -σ’ ένα ματς εξ ορισμού αγχωτικό- τον Στεφάν Λάσμε.
Ο Παναθηναϊκός διατηρεί τη… συνήθεια που είχε πέρυσι να κερδίζει όσα παιχνίδια έχουν τη σήμανση “πρέπει” κι ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει τεράστια υπομονή και να φέρνει το ματς στα μέτρα του, ακριβώς τη στιγμή που δείχνει να στραβώνει.
Το έκανα και πέρυσι, σε ανύποπτο χρόνο, το κάνω και φέτος ακόμα πιο νωρίς: Δεν ψάχνετε ήδη τιμές για Μιλάνο;
Υ.Γ. (άσχετο): Πάντως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από εγκεφαλικό επεισόδιο, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα. Τώρα γιατί το άλογο έχει σηκωμένο πόδι, δεν γνωρίζω να σας απαντήσω. Ίσως η βοήθεια του κοινού να λύσει το… μυστήριο.
