Αν συναντήσετε παλιό Μιλωνίτη στο γήπεδο του Μίλωνα, ακόμη και σήμερα, θα σας πει να πάρετε έναν καφέ από τον Οδυσσέα. Ποιός είναι, λοιπόν, αυτός ο Οδυσσέας, που το όνομα του ακόμη ηχεί στους τοίχους του κλειστού γυμναστηρίου της Νέας Σμύρνης;
Οδυσσέας Καλμούτης το όνομά του και είναι ο άνθρωπος που δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος που πέρασε από την Νέα Σμύρνη και το γήπεδο του Μίλωνα να μην τον θυμάται, ή να μην τον ξέρει.
Ήταν υπεύθυνος για το γήπεδο για πολλές δεκαετίες και ήταν ο αγαπημένος όλων των αθλητών του Μίλωνα, αλλά και αντιπάλων. Ποιος θα ξεχάσει τα ατέλειωτα παιχνίδια πινγκ πονγκ, που παίζαμε πάνω στον χώρο του, ποιος θα ξεχάσει τους καβγάδες μας πάνω στο τραπέζι;
Κάποτε, θυμάμαι, είχαμε προπόνηση κι εγώ έπαιζα πινγκ πονγκ, αλλά το παιχνίδι δεν τέλειωνε, ήμασταν ισοδύναμοι, με αποτέλεσμα όταν πια προέκυψε νικητής να έχω χάσει μεγάλο μέρος της μπασκετικής εκγύμνασης και να δεχθώ την επίπληξη (ένα ηχηρό χαστούκι) του κόουτς Μέντζου.
Μια άλλη φορά έφευγε το αεροπλάνο της αντίπαλης ομάδας και με έβαλε στη γραμματεία για να κλέβω χρόνο. Το κάναμε όποτε το γήπεδο είχε τέσσερα παιχνίδια το ένα μετά το άλλο, υπήρχαν ματς που το ημίχρονο ήταν σκάρτα 10 λεπτά πραγματικού χρόνου…
Ποιος θα ξεχάσει ακόμη και τις κοπάνες από το σχολείο του υπογράφοντος, για να τον βοηθήσω να καθαρίσει το γήπεδο, ως αναγνώριση της αγάπης και του ενδιαφέροντός του προς τον “κύριο” Οδυσσέα.
Για όλους εμάς, που μεγαλώσαμε εκεί, υπήρξε κάτι σαν δεύτερος πατέρας μας. Είχα πολλά χρόνια να τον συναντήσω, αλλά όποτε έμπαινα στο γήπεδο η παρουσία του ήταν εντονότατη.
Σήμερα όμως έμαθα ότι ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ μας μετακόμισε στη ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. Καλό ταξίδι Οδυσσέα μας και δώσε χαιρετίσματα στους αγνούς μας φίλους από τον Μίλωνα, που θα συναντήσεις εκεί επάνω.
Υ.Γ.: Θα ήθελα να γράψω πολλά, αλλά τα συναισθήματα δεν αποτυπώνονται σε γραμμές…
