Είμαστε έτοιμοι για το τζάμπολ. Και ως πρωτάθλημα μπάσκετ και ως ebasket.gr, που μπαίνουμε πλέον σε… αγωνιστικούς ρυθμούς. Είμαστε έτοιμοι για ένα πολλά υποσχόμενο πρωτάθλημα, που αν το αφήσουν θα μας… ταξιδέψει όμορφα. Κι η αισιοδοξία πηγάζει από το γεγονός ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό ξεπεράσαμε (;) μακροχρόνιες νόσους, όχι όμως και το “αιώνιο” σαράκι του οπαδισμού των δύο “μεγάλων“.
Οι 14 ομάδες εκπροσωπούν οκτώ διαφορετικές πόλεις.
Άρα το μπάσκετ έχει προσπεράσει τον πάλαι ποτέ υδροκεφαλισμό του, ανοίγεται σε καινούριες αγορές, καλεί νέους φίλους και συνοδοιπόρους. Μακάρι του χρόνου να έχουμε ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής επικράτειας.
Οι 13 προπονητές είναι Έλληνες.
Άρα το μπάσκετ έχει προσπεράσει την πάλαι ποτέ ξενομανία του, εμπιστεύεται τους δικούς του… παραγωγούς. Παράλληλα, οι προπονητές μας (εξόχως σημαντικές προσωπικότητες στον μπασκετικό χάρτη) έφτιαξαν τη δική τους σχολή και πολύ το χαιρόμαστε.
Οι προπονητές δεν κάθονται σε… ηλεκτρικές καρέκλες (με εξαίρεση τον Κώστα Φλεβαράκη, όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν τη δουλειά που είχαν ξεκινήσει πέρυσι).
Άρα το μπάσκετ έχει προσπεράσει την πάλαι ποτέ τάση του να ζητά το αποτέλεσμα πριν την… αιτία, να αναζητεί μαθητευόμενους μάγους. Κι αν κρίνουμε από τον Φραγκιά που έχει ριζώσει (έστω και με ορισμένες ενδιάμεσες αποδράσεις) στη Ρόδο, τον Σκαραφίγκα που έχει ταυτιστεί με τον Πανελευσινιακό, τον Μαρκόπουλο που έχει ουκ ολίγα “δικέφαλα ένσημα”, διαπιστώνουμε ότι οι ομάδες δίνουν χρόνο επί πιστώσει.
Πλέον έχουμε τέσσερις πρεσβευτές, δύο στην πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Euroleague) και δύο στη συμπρωτεύουσα (Eurocup).
Άρα το μπάσκετ έχει προσπεράσει την πάλαι ποτέ εποχή που το χωράφι ήταν στέρφο και εξάγει μπασκετικά προϊόντα στην ευρωπαϊκή αγορά.
Μπορεί εξ ορισμού να γνωρίζουμε τα φαβορί για τον τελικό των πλέι οφ, όμως ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιος θα πέσει, ποιος θα κινδυνεύσει, ποιος θα “χτυπήσει” την τρίτη θέση, ποιοι θα μπουν στα πλέι οφ.
Άρα το μπάσκετ έχει προσπεράσει την πάλαι ποτέ κατανομή σε τρεις ταχύτητες και με εξαίρεση τους δύο “μεγάλους” αποτελεί ένα… σούπερ μάρκετ για τους υπόλοιπους, που κανείς δεν είναι σίγουρος για την κατάταξή του σε κάποιο από τα… ράφια. Αφήστε που, αν κρίνουμε από πέρυσι, οι δύο “αιώνιοι” δεν θα φτάσουν… ατουφέκιστοι στα τελικά, οπότε ο ανταγωνισμός είναι σε υψηλό επίπεδο.
Αυτά είναι τα καλά νέα, αλλά δυστυχώς τα νομίσματα έχουν δύο όψεις:
Ο Ολυμπιακός χάρηκε για την τιμωρία του προέδρου του Παναθηναϊκού.
Άρα το μπάσκετ ΔΕΝ έχει προσπεράσει τη σταθερή τάση του να επιχαίρεται για το πρόβλημα (εν προκειμένω είναι και ανεπαίσθητο) του άλλου. Μου κάνουν εντύπωση, πάντως, οι “ερυθρόλευκες” μεταπτώσεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο αποδίδεται αθλητική δικαιοσύνη… Οσάκις αφορά τον αντίπαλο είναι θετική, οσάκις αφορά εαυτούς είναι εξοντωτική.
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, μέσω κύκλων, έσπευσαν να σηκώσουν παραμονές του ντέρμπι το θέμα της διαιτησίας.
Άρα το μπάσκετ ΔΕΝ έχει προσπεράσει την παραδοσιακή τάση του να μεταφέρει το μπαλάκι στη διαιτησία και να ζητεί εκ των προτέρων άλλοθι για την ήττα (ένας από τους δύο θα χάσει στο ΣΕΦ).
Για να κλείσει αυτό το κεφάλαιο, λένε πως είναι δύσκολο να κρατηθείς στην κορυφή, από το να ανεβείς. Οι δύο “αιώνιοι” έχουν εμπειρία από παραμονή στην κορυφή, εντός κι εκτός συνόρων. Αν αντιληφθούν πως το μέγεθος τους καθιστά απαγορευτικό τον επιμερισμό της ευθύνης σε δικαστές, διαιτητές, αν απαλλαγούν από το σύνδρομο του “ήταν ψηλό το χόρτο“, θα προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερες υπηρεσίες στο σπορ.
Συνολικά: Πάμε για μια πολλά υποσχόμενη χρονιά. Ακόμα και η αλλαγή (εμφανώς προς το καλύτερο) του site του ΕΣΑΚΕ, αυτό δείχνει. Αλλά και η γεμάτη χθες αίθουσα, η σαφώς πιο καλή -σε σχέση με πέρυσι- κλήρωση, η τριετής τηλεοπτική σιγουριά, είναι στοιχεία που βοηθούν στο να ελπίζουμε πως… κάθε φέτος και καλύτερα.
kogas@on.gr
