Φτάνει στον τελευταίο τερματικό σταθμό η Ευρωλίγκα;
Η δυστοκία στον ορισμό τής πόλης που θα φιλοξενήσει το φάιναλ φορ, δεν είναι παρά η κορυφή τού παγόβουνου. Στην Ευρωλίγκα υπάρχουν πολλές διαφορετικές φωνές, κάτι που ήταν σύμφυτο της ύπαρξής της κι ως έναν βαθμό βγάζει υγεία. Αυτή τη φορά, όμως, πρόκειται περισσότερο για εξωτερίκευση του άγχους για την επόμενη μέρα και λιγότερο για διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα.
Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα, άγνωστα στο πλατύ κοινό, που δείχνουν ότι η Ευρωλίγκα ενδεχομένως -και αν δεν υπάρξει κάποια θεαματική μεταστροφή- κλείνει τον κύκλο της. Υπάρχει μια αλληλουχία πραγμάτων και διεργασιών, που μπορεί να την οδηγήσει είτε σε λουκέτο, είτε σε μαρασμό.
Πρώτο και κύριο ζήτημα είναι ότι του χρόνου (το 2026, μια και μιλάμε για αγωνιστικές σεζόν) λήγει το συμβόλαιο με την IMG. Η International Management Group είναι εταιρεία διαχείρισης παγκόσμιων αθλητικών -και άλλων- γεγονότων όπως και ταλέντων, με κεντρικά γραφεία στην πόλη της Νέας Υόρκης. Είναι ιδιοκτησία των William Morris Endeavor και Silver Lake Partners από το 2013. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια τον βασικό συμπαίκτη για την Ευρωλίγκα.
Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κάποια κίνηση, κάποιο… κλείσιμο ματιού, που να δείχνει ότι επίκειται επέκταση της συνεργασίας. Αν η Ευρωλίγκα χάσει την IMG έχει απώλεια στήριξης. Δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημα, είναι πολύ μεγαλύτερο και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή, που οι χορηγίες δεν ανθούν στη γηραιά ήπειρο. Αφήστε που με την εκλογή Τραμπ μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, όσον αφορά στην Ευρώπη…
Ο ρόλος τού ΝΒΑ
Αν ήταν μόνο το ενδεχόμενο τέλος της συνεργασίας της IMG με την Ευρωλίγκα θα λέγαμε ότι η ζημιά είναι μεγάλη, αλλά η μονοπωλιακή σχέση με τα κορυφαία μπασκετικά κλαμπ τής ηπείρου, θα διατηρούσε το πρωτάθλημα ως το κορυφαίο. Ακόμα κι αν τα έσοδα δεν είναι αυτά που επιθυμούν οι ιδιοκτήτες, μην έχοντας άλλη επιλογή, θα συνεχίσουν να υπηρετούν τη λίγκα, στη λογική του «μπες μέσα γιατί έξω κάνει κρύο».
Κάπου εδώ έρχεται το ΝΒΑ, το οποίο επιθυμεί διακαώς άνοιγμα στην αγορά τής Ευρώπης. Το ΝΒΑ έχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τη ΦΙΜΠΑ, γεγονός που ίσως οδηγήσει στη δημιουργία ενός πρωταθλήματος, που θα είναι καθέτως ανταγωνιστικό προς την Ευρωλίγκα. Αν συμβεί αυτό, θα λειτουργήσει ως επιταχυντής εξελίξεων και θα σηματοδοτήσει το τέλος τού πρωταθλήματος της ελευθερίας, όπως αρχικά είχε ονομαστεί.
Εδώ σημειώστε κάτι ακόμα. Η ΦΙΜΠΑ βγάζει αρκετά χρήματα από τις wild card στις διοργανώσεις της, τα οποία ξοδεύει (και περισσότερα) για να στηρίξει το Basketball Champions League. Ένα πρωτάθλημα, που είναι βαρέλι δίχως πάτο και δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να προσελκύσει το ενδιαφέρον τού κόσμου, άρα και επενδυτές χορηγούς, όσο απέναντι υπάρχει η Ευρωλίγκα.
Αν η ΦΙΜΠΑ εξασφαλίσει τις πλάτες (και τα εκατομμύρια) του ΝΒΑ, σε συνδυασμό με την οικονομία που μπορεί να κάνει από το BCL, το οποίο θα αλλάξει όψη κι ενδεχομένως ονομασία, θα μπορεί να επιφέρει καίριο χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο της λίγκας.
Τι θα κάνουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός
Αν ΝΒΑ και ΦΙΜΠΑ θελήσουν να παίξουν στην παραπάνω πίστα, πρέπει να αφαιρέσουν ασημικά από την Ευρωλίγκα. Να «ψήσουν» ομάδες να μετακινηθούν στο πρωτάθλημά τους. Κάπου εδώ ίσως να μην είναι εντελώς «αθώες» οι δηλώσεις Αταμάν περί παγκόσμιου πρωταθλητή και η… πρόκληση στη Βοστόνη, για έναν αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή τού ΝΒΑ και τον πρωταθλητή Ευρώπης.
Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη ένα γήπεδο, που πληροί τις προϋποθέσεις για να αγωνιστούν ομάδες τού ΝΒΑ. Έστω και σε φιλικές αναμετρήσεις… Βέβαιο είναι ότι ένα νέο πρωτάθλημα θα θελήσει να βάλει νέα δεδομένα και να ανεβάσει τον πήχη. Πολλάκις (επί ημερών Μπερτομέου) ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τα έχει βάλει με την Ευρωλίγκα, όχι μόνο για τη διαιτησία, αλλά και για τα έσοδα που παίρνουν οι ομάδες.
Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός, που είναι σε ανοιχτή διαδικασία γηπεδικής ανάπτυξης, θα αποτελέσει στόχο για τους σφετεριστές της λάμψης του πρωταθλήματος των πρωταθλημάτων. Βεβαίως, τόσο οι «κόκκινοι» όσο και οι «πράσινοι, είναι από τα ιδρυτικά κλαμπ της λίγκας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνουν πιστοί στην Ευρωλίγκα, αν υπάρξει πρόταση που θα καλύπτει πολύ περισσότερες ανάγκες και θα δίνει προοπτική.
Το ποσοστό εμπλοκής τού ΝΒΑ θα καθορίσει εν πολλοίς και τη μοίρα των δύο πλευρών. Η Ευρωλίγκα δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, αν οι Αμερικανοί θελήσουν να κάνουν «all in», η ΦΙΜΠΑ μπορεί να προσφέρει πολλά και να χρησιμοποιήσει ως δέλεαρ τη μείωση των αγώνων, κάτι που η λίγκα δεν μπορεί να πράξει δίχως οικονομικό κόστος.
Βλέπετε, μην έχοντας ανανεώσιμες πηγές εσόδων, η Ευρωλίγκα είναι υποχρεωμένη να αυξάνει τους αγώνες, για να προσφέρει περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο, ώστε να υπάρξει ο κύκλος χρήματος και να μην καταρρεύσει το σύστημα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν παράλληλες απώλειες (σ.σ. μακράς διάρκειας τραυματισμοί παικτών), ή ακόμα και κόπωση του κοινού, που από ένα σημείο παίρνει περισσότερη πληροφορία από αυτή που μπορεί να απορροφήσει.
Για την ώρα όλα αυτά είναι θεωρίες. Όχι ακριβώς «θεωρίες συνομωσίας», σαν αυτές που με εκπληκτική ερμηνεία πρόσφερε στη μεγάλη οθόνη ο πιστός στρατιώτης τού Τραμπ, Μελ Γκίμπσον, αλλά θεωρίες. Δεδομένο είναι ότι υπάρχει έντονος προβληματισμός στην Ευρωλίγκα και τα στελέχη της έχουν χάσει τον ύπνο τους, καθώς από τη μία πιέζονται από την ανάγκη εξεύρεσης οικονομικών πόρων, από την άλλη νιώθουν την απειλή της Μέκκας του παγκόσμιου μπάσκετ.
Ο «τυφώνας ΝΒΑ» τους βρίσκει ανοχύρωτους, οπότε αν ξεσπάσει στη γηραιά ήπειρο όχι μόνο θα δοκιμάσει την άμυνα της λίγκας, αλλά θα απειλήσει τον βασικό της πυρήνα, την ίδια τη δομή της.
