Πόσο απέχει η αποθέωση από την απαξίωση; Ένα άστοχο σουτ 11 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Θα ήταν, όμως, επιπόλαιο να σταθούμε σε ένα σουτ, αγνοώντας όσα έγιναν πριν φτάσουμε στον 5ο τελικό. Γιατί το θυμηθήκαμε; Επειδή έχουμε δύο μέρη: Τον Σάσα Βεζένκοφ και τους αδερφούς Αγγελόπουλους. Πάμε να το αναλύσουμε.
Εν αρχή ην ο Βεζένκοφ. Μπορούσε να μείνει (και με ρόλο) στο Τορόντο. Μπορούσε να βγει στην ευρωπαϊκή αγορά, διεκδικώντας περισσότερα χρήματα. Μπορούσε να βγάλει την αξία του σε… πλειστηριασμό. Δεν το έκανε. Από την πρώτη στιγμή έδειξε αποφασισμένος να γυρίσει στο λιμάνι του, όπως γράψαμε νωρίτερα.
Τα βρήκε με τον Ολυμπιακό και είπε «αφήστε πάνω μου το ΝΒΑ». Το έκανε. Δραπέτευσε, μέσω Τορόντο, από το Σακραμέντο και στη συνέχεια ενημέρωσε τους Ράπτορς ότι επιθυμεί να επιστρέψει στην Ευρώπη. Στο λιμάνι του, δηλαδή.
Ο Βεζένκοφ, με αυτή την απόφαση έγινε… θρύλος. Μετά τον Βασίλη Σπανούλη, τον Γιώργο Πρίντεζη κι όταν αποφασίσει ο Κώστας Παπανικολάου να κρεμάσει τη φανέλα του, μπαίνει στο κλαμπ των ηγετών, των ανθρώπων που έγραψαν ιστορία, που λατρεύονται (δικαίως) ως… legend.
Εδώ μια παρένθεση, αναγκαία κατά την ταπεινή μου άποψη: Είναι λάθος να συγκρίνει κάποιος τον Βεζένκοφ με τον Κώστα Σλούκα. Καθένας κάνει τις επιλογές του κι ο μεν Βεζένκοφ ήξερε ότι οι πόρτες στον Ολυμπιακό ήταν πάντα ορθάνοιχτες, ο δε Σλούκας έβλεπε ότι κλείνουν και τα… παράθυρα.
Οι Αγγελόπουλοι διόρθωσαν τις ανορθογραφίες
Ο Βεζένκοφ είχε το μαχαίρι και το καρπούζι. Μόνο που για να τα έχει όλα, φρόντισαν οι διοικητικοί ηγέτες του Ολυμπιακού. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι διαπίστωσαν ότι ο ελληνικός κορμός αντιμετώπιζε πρόβλημα λειψανδρίας. Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε… ηγέτης. Ότι ο σχεδιασμός, δίχως κατ’ ανάγκη να είναι λανθασμένος, δεν βγήκε.
Η χρονιά δεν ήταν αποτυχημένη. Δύο τίτλοι, τρίτη συνεχόμενη παρουσία σε φάιναλ φορ, έχασε στον 5ο τελικό το πρωτάθλημα. Πόνεσε, δεν είναι ψέμα. Κάποιοι (οπαδοί τής νίκης) έφτασαν σε άθλιους κι ακραίους χαρακτηρισμούς. Πάμε παρακάτω…
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι δεν κάθισαν να κλαίνε πάνω από το χυμένο γάλα. Πρώτα απ’ όλα ανανέωσαν την εμπιστοσύνη στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Επέκταση… δήλωση. Πήραν πίσω τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, για να δυναμώσει ο ελληνικός κορμός. Πρόσθεσαν τον Λούκα Βιλντόζα, για να έχουν έναν ποιοτικό παίκτη, με μεγάλο κίνητρο, που (όπως κι ο Ντόρσεϊ) δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και δεν έχει μπροστά του… Εθνική ομάδα.
Με τον Σάσα Βεζένκοφ έκαναν τη μεγάλη κίνηση. Ελληνικό διαβατήριο, παίκτης που μπορεί να προσφέρει πόντους και λύσεις, γραμμή ψηλών που σε… ζαλίζει. Και βέβαια, κανένας Πίτερς δεν πρόκειται να φύγει.
Οι μεταγραφές δεν τέλειωσαν. Έπεται ο Κίναν Έβανς και πλέον ζητούμενο είναι αν θα αποκτηθεί κι ένας πλαϊνός, που να «πυροβολεί». Υπερβολή; Ίσως, όμως στον Ολυμπιακό είναι αποφασισμένοι να σαρώσουν φέτος τα πάντα, έχοντας το καλύτερο ρόστερ της χιλιετίας.
Πηγή: Red7Rules