Κάθε μπασκετική ταινία, είτε πρόκειται για ντοκιμαντέρ – ταινία, είτε για προϊόν μυθοπλασίας, μ’ εξιτάρει. Δεν μπορούσα παρά να δω, αμέσως με το που εμφανίστηκε στο Netflix το «The Redeem Team». Και μόνο ότι έβλεπες τον Κόμπε άξιζε να παρακολουθήσεις την ταινία. Μόνο που αντί για την Εθνική των ΗΠΑ, όσο προχωρούσε η ταινία έβλεπα την Εθνική Ελλάδας.
Δεν αναφέρομαι στην Εθνική της Σαϊτάμα (του 2006), για την οποία γίνεται εκτενής αναφορά στο ίδιο το έργο, αλλά στη σημερινή «επίσημη αγαπημένη». Στην Εθνική του Ευρωμπάσκετ. Λες κι όσα αναφέρει ο «κόουτς Κ» αφορούν τη δική μας ομάδα. «Εμείς ανακαλύψαμε το μπάσκετ, αλλά πλέον δεν γνωρίζαμε το παιχνίδι πώς παίζονταν και τον αντίπαλό μας» είναι το νόημα όσων αναφέρει στους παίκτες του ο Μάικ Σιζέφσκι.
Πήγαμε με υπερβολική αυτοπεποίθηση
Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε για τους αντιπάλους του (π.χ. την Αργεντινή του 2004), ότι «ήταν μαζί για χρόνια, γνώριζαν ο ένας τον άλλον, ενώ εμείς (η USA) βρεθήκαμε λίγο πριν το τουρνουά», ήταν σαν να έβλεπα το ίδιο έργο σ’ επανάληψη.
Όπως τότε οι Αμερικανοί (το 2004 και το 2006), έτσι κι εμείς τώρα πήγαμε με υπερβολική αυτοπεποίθηση, με τη σιγουριά ότι έχουμε τον καλύτερο παίκτη του κόσμου (κι όντως, αυτό είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο), ότι έχουμε την καλύτερη δυνατή ομάδα. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο και στο μπάσκετ δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Η Εθνική μπήκε με λανθασμένη αντίληψη κι αυτό το είδαμε στο παρκέ, τώρα όμως είναι ξεκάθαρο, βλέποντας το «The Redeem Team»
Βαγγέλη Λιόλιο δες κι εσύ την ταινία
Σε κάποια αποστροφή του λόγου του, αν και νιώθω ότι κάνω… σπόιλερ, ο «κόουτς Κ» μιλά στους παίκτες του, πριν τους Ολυμπιακούς του 2008. Τους λέει «σε λίγα χρόνια θα έχετε πλαστικό ισχίο ή γόνατο. Θα έρθει το εγγονάκι σας, θα καθίσει στα πόδια σας και θα σας ρωτήσει: «Παππού ήσουν κι εσύ στους Ολυμπιακούς (εδώ ήθελε να πει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά μικρή σημασία έχει); Τι έκανες; Θα του πείτε: «Έχασα από την Ελλάδα», θα σας κοιτάξει περίεργα και θα φωνάξει «γιαγιά».
Το πόσο κόστισε στη USA η ήττα από την Εθνική μας φαίνεται μόνο από αυτή την τοποθέτηση του Σιζέφσκι. Παράλληλα, όμως, δείχνει και το πόσο σημαντικά πράγματα έχει πετύχει αυτή η ομάδα. Και το γράφω, γιατί είναι καλό να το σκεφτεί ο Βαγγέλης Λιόλιος, την επόμενη φορά που θα νικήσουμε την Τουρκία (την όποια Τουρκία) και θα θελήσει να παίξει μπουγέλα με τους παίκτες.
Πρέπει να το σκεφτούν όσο είχαν αναγάγει σε τεράστια νίκη την πρόκριση επί της Τσεχίας κι όσοι μίλησαν για την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Ντροπή, όταν υπάρχουν ακόμα οι μνήμες από το 1987, το 2005 και το 2006.
Αντί επιλόγου: Καλό είναι να δουν όλοι οι παρατρεχάμενοι της ΕΟΚ το βίντεο. Κι όχι μόνο αυτοί. Να δουν στην ταινία πώς αλλάζει το «τσιπάκι» και με ποιον τρόπο κάνουν την ήττα λίπασμα, για την επόμενη επιτυχία. Γιατί θέλουμε η Εθνική να επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών.
