Τον κ. Μπαλτάκο, παρόλη τη χαώδη διαφορά των πολιτικών μας πεποιθήσεων, δεν θα μπορούσα ποτέ να τον κατηγορήσω για ανειλικρίνεια. Ο πολύπειρος παράγοντας -και δικηγόρος- του Παναθηναϊκού απέδειξε ότι είναι πιστός στρατιώτης, παραμερίζοντας την εύλογη πικρία του, από την αισχρή αντιμετώπιση από τον Γιαννακόπουλο (με μειωτικούς χαρακτηρισμούς γι’ αυτόν και την οικογένεια του), βρέθηκε στις επάλξεις για να υπερασπίσει τα συμφέροντα του συλλόγου. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι φανέρωσε με κυνισμό ότι ο κ. Βασιλακόπουλος είναι το project, που είναι συνυφασμένο με το συμφέρον του συλλόγου κι όχι με το μπάσκετ.
Στον αθλητισμό το να είσαι Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Πανιώνιος, Άρης, ΠΑΟΚ, κλπ., δεν είναι κατηγορία, αλλά προϋπόθεση για να βρίσκεσαι στον χώρο. Ο κ. Βασιλακόπουλος μετέτρεψε αυτήν την προϋπόθεση σε τεκμήριο ενοχής, αν δεν συμπίπτει με τη δική του επιλογή και το έργο που του έχει ανατεθεί, με λογικό επακόλουθο το Δ.Σ. να θυμίζει την… ισπανική ιερά εξέταση. Δεν ελέγχεσαι για το τι πιστεύεις, αλλά για το ότι ενεργείς προς όφελος κάποιου, εξυπηρετώντας συμφέροντα.
Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. Μπαλτάκο για τη δήλωση του «ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αφήσει τον Φασούλα να κερδίσει έτσι εύκολα τις εκλογές, καθώς αυτό θα σήμαινε παντοδυναμία του Ολυμπιακού», γιατί ξεκαθάρισε ότι το ζήτημα είναι θέμα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός και όχι πολιτική δίωξη, όπως θέλησαν να την εμφανίσουν, παρασύροντας και το σύνολο της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρεται για τον… δημοκράτη, που δεν τον αφήνουν να κάνει εκλογές. Δεν υπάρχει ψευδέστερη και πιο παραπλανητική εικόνα.
Όταν ορίζεις εκλογές, χωρίς -τουλάχιστον- προηγούμενη συνεννόηση, σε μια περίοδο όπου επιτρέπονται 100 άτομα σε γάμους, γνωρίζεις ότι δεν θα ήταν επιτρεπτό. Δεν φανερώνει διάθεση να τις διεξάγεις, καθώς τις οργανώνεις με λογική οργανωτή κορωνοπάρτι και μάλιστα σε έδρα του σωματείου, τα συμφέροντα του οποίου υπηρετείς, κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.
Φαντάζεστε οι εκλογές επαγγελματικών (συνδικαλιστικών) σωματείων να γίνονται στα γραφεία πολιτικού κόμματος; Το αδιάβλητο των εκλογών βασίζεται στη συνείδηση των ψηφοφόρων κι όχι στον τρόπο διεξαγωγής των.
Το κέρδος όμως από την δήλωση Μπαλτάκου είναι ότι οι πομφόλυγες «δημοκρατία, συμμετοχική δημοκρατία, ελεύθερες εκλογές, δίωξη κλπ.», που εκστομίζονται από τους μπροστινούς, απεδείχθη ότι είναι για τους αφελείς και τους ενσωματωμένους δημοσιογράφους.
Η ακαταλληλότητα του κ. Αυγενάκη είναι διαπιστωμένη και δεν συγκρίνεται με την ικανότητα του κ. Κουλούρη, ο οποίος καθιέρωσε τον κ. Βασιλακόπουλο. Η διάθεση των υπουργών αθλητισμού, στην πλειοψηφία τους, για λόγους κομματικής συνεισφοράς κι ανέλιξης, είναι να χειραγωγήσουν τις ομοσπονδίες, χωρίς να γίνεται κατανοητή η χρησιμότητα αυτής της προσπάθειας. Δεν μπορούν ούτε να τους βοηθήσουν, ούτε να τους ελέγξουν.
Αλήθεια πότε ο κ. Βασιλακόπουλος στάθηκε εμπόδιο στις επιδιώξεις της οποιαδήποτε κυβέρνησης, να περάσει το οτιδήποτε, ώστε να θέλουν να τον αντικαταστήσουν; Πέρασαν νόμοι, που άλλαξαν τη φυσιογνωμία του αθλητισμού και τον μετέτρεψαν από εξ ορισμού αταξικό σε βαθύτατα ταξικό, χωρίς την παραμικρή ουσιαστική αντίδραση, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Ας πάρουμε, όμως, ως υπόθεση εργασίας ότι δεν ισχύουν ηλικιακοί περιορισμοί. Θα βάσιζαν τα σωματεία τις ελπίδες τους σε έναν παρωχημένο ογδοντοδιάχρονο, που λειτουργεί -όπως αποδείχθηκε- για λογαριασμό συγκεκριμένων συμφερόντων;
Αυτό δεν λέγεται επιλογή, αλλά συνενοχή.
