“Ευρωλίγκα και αξιοπιστία είναι προφανώς δύο έννοιες που δεν πρόκειται ποτέ να συναντηθούν. Και το αποκαλύπτουμε από τώρα, πριν αρχίσουν, κατόπιν εορτής, οι φωνές και οι κραυγές αντίδρασης, απ’ όσους θιγούν“.
Με την παραπάνω φράση ξεκίνησα το ρεπορτάζ μου στην εφημερίδα Live Sport ανήμερα Πρωταπριλιά. Φυσικά και δεν επρόκειτο για “λόγω της ημέρας” ψέμα, αλλά για πραγματικότητα.
Αποκάλυπτα, 12 μέρες πριν, τα σχέδια της Ευρωλίγκα για την τελευταία αγωνιστική του Top-16 και το γεγονός ότι προγραμμάτιζε να γίνουν τα τέσσερα παιχνίδια, που θα επηρέαζαν άμεσα τη βαθμολογία του 6ου Ομίλου, αλλά και τα ζευγάρια των πλέι οφ διαφορετικές μέρες, επισημαίνοντας τον κίνδυνο να χαθεί η -ούτως ή άλλως σαθρή- αξιοπιστία της. Όπως και έγινε τελικά!
Όσοι συνεχίζουν να βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος, καλό θα είναι να γυρίσουν πλευρό και να συνεχίσουν τον ύπνο του δικαίου (τους). Ο “πολύς” Τζόρντι Μπερτομέου συνεχίζει να βρίσκεται στην καρακοσμάρα του, πιστεύοντας πως στη διοργάνωσή του όλα είναι καθαρά και ξάστερα. Αυτός και αν κοιμάται όρθιος…
Αυτό που έκανε η Ρεάλ το βράδυ της Παρασκευής στο Κάουνας είναι ντροπή και αιδώς, πρώτα απʼ όλα για την ένδοξη ιστορία αυτής της τεράστιας ομάδας. Όνειδος.
Έκατσε και έχασε από μία αποδεκατισμένη Ζαλγκίρις, καταστρέφοντας τη δική της αξιοπιστία, αλλά και την όση αξιοπιστία είχε μείνει σε μία διοργάνωση, όπου εν ενεργεία διαιτητής βγαίνει και καταγγέλλει αόριστα απόπειρα χρηματισμού και αφήνει υπόνοιες ότι συνάδελφοί του τα πήραν.
Διοργάνωση η οποία πριν 10 χρόνια επέτρεψε σε Σιένα και Μπουντούτσνοστ να στήσουν απροκάλυπτα το μεταξύ τους ματς, με την ιταλική ομάδα να κερδίζει σχεδόν με 60 πόντους διαφορά, για να αφήσει εκτός Top-16 την άμοιρη Τσιμπόνα.
Ναι, η Ευρωλίγκα είναι η κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και το επίπεδό της μπασκετικά είναι το υψηλότερο δυνατό. Έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου από το 2000, όταν και δημιουργήθηκε. Όμως γεγονότα σαν και τα παραπάνω, που περνάνε στο ντούκου, ξεφτιλίζουν το περιεχόμενό της.
Αν πριν τα πλέι οφ ήμουν μία φορά υπέρ της πρόκρισης των δύο ομάδων μας στο φάιναλ φορ, τώρα είμαι με… χίλια υπέρ τους. Τόσο με τον Ολυμπιακό, τον οποίο επέλεξε με αντιαθλητικό τρόπο η Ρεάλ, όσο και με τον Παναθηναϊκό τον οποίο προσπάθησε να αποφύγει. Μία ομάδα με ρεκόρ 51 νίκες και 2 ήττες στη σεζόν, που είναι τελικά τόσο μα τόσο μικρή και ασήμαντη.
