Είμαστε -αν όχι οι πρώτοι, σίγουρα μεταξύ ελαχίστων- που σε κάθε μας αποστροφή σημειώνουμε ότι στον αθλητισμό (και ειδικά στο μπάσκετ) υπάρχει και η νίκη, και η ήττα. Δεν παίζει μία ομάδα στο παρκέ, δεν υπάρχει το «πρέπει» για τον έναν εκ των δύο μονομάχων, όλοι έχουν δικαίωμα στην επιτυχία και δεν μπορούν όλοι να φύγουν χαρούμενοι. Κάποιος πρέπει να πάρει τον… μουντζούρη.
Οι γενικεύσεις δεν καλύπτουν… ειδικές καταστάσεις και μία από αυτές θα ζήσουμε απόψε. Ο Παναθηναϊκός παίζει (χρονικά πρώτος) στη Μόσχα κόντρα στη Χίμκι κι ο Ολυμπιακός υποδέχεται την Μπούντουσνοστ. Εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις, καθώς ο ένας παίζει στο γήπεδό του κι ο άλλος μακριά, ο ένας υποδέχεται μια ομάδα που δεν έχει τίποτα να χάσει, αλλά δεν περιμένει και πολλά από την παρθενική της εμφάνιση στην Ευρωλίγκα, ο άλλος συναντά έναν αντίπαλο που διεκδικεί το ίδιο κομμάτι πίτας.
Τόσο διαφορετικοί και τόσο όμοιοι, καθώς (για διαφορετικούς λόγους) ΔΕΝ έχουν δικαίωμα στην ήττα. Ο Ολυμπιακός είναι πρόδηλο ότι δεν μπορεί να χάσει τρίτο ματς στην έδρα του και μάλιστα από ομάδα αυτού του βεληνεκούς. Γιατί μπορεί να νίκησε την ΤΣΣΚΑ, αλλά αν οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να τραβήξουν τον δρόμο ως το τέλος, το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι μεταξύ αυτών που έχουν σήμανση με το βελάκι να δείχνει προς τα πάνω.
Πέραν της νίκης, ενδεχόμενη ήττα θα είναι καταστροφική, θα ακυρώσει και τη μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ, αλλά και τις τρεις εκτός έδρας επιτυχίες, καθώς ήδη Μιλάνο και Φενέρμπαχτσε πέρασαν αβρόχοις ποσίν από το ΣΕΦ. Ως εκ τούτου η παρέα του Μπλατ οφείλει να πάρει τη νίκη και να ξεκινήσει έτσι μια σειρά πιο βατών αγώνων, καθώς το δύσκολο πρόγραμμα έχει βγει. Με την υποσημείωση ότι οι ομάδες κάνουν εύκολο ή δύσκολο το πρόγραμμα, με τον τρόπο που το διαχειρίζονται.
Ο Παναθηναϊκός προφανώς και δεν είναι φαβορί στη Μόσχα. Η Χίμκι μπορεί να είναι ομάδα του Σβεντ, αλλά -ένεκα του ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι θιασώτης ενός διαφορετικού μοντέλου μπάσκετ- ενίοτε βγάζει καλύτερες εικόνες, απόντος του σταρ της. Οι «πράσινοι» έχουν υποβάλλει εαυτούς σε μια σκληρή δοκιμασία, με τις ήττες και κυρίως τις κακές εμφανίσεις μακριά από το «Νίκος Γκάλης».
Είναι βαθμολογική ανάγκη, αλλά κυρίως είναι αυτοσκοπός να πιστέψουν ότι μπορούν να δείξουν πράγματα και μακριά από την έδρα τους, να κόψουν τη διάθεση κάθε αντιπάλου να θέλει να τους κερδίσει, από τη στιγμή που δείχνουν ευάλωτοι. Όπως είναι ανάγκη να συνέλθει ο Καλάθης, ή έστω να καλυφθεί από τους συμπαίκτες του, να δώσει συνέχεια στη φοβερή και τρομερή του εμφάνιση ο Λάνγκφορντ.
Είναι πολλά που πρέπει να διορθώσουν οι «πράσινοι» κι ο αγώνας με τη Χίμκι είναι μια… ευκαιρία, καθώς ενδεχόμενη νίκη μετρά διπλά, από τη στιγμή που σημειώνεται επί ενός αντιπάλου με κοινούς προορισμούς. Κι είναι πρόδηλο, ειδικά μετά την ήττα από τη Ζαλγκίρις, ότι μόνο η Αθήνα μπορεί να μην φτάσει για να περάσει ο Παναθηναϊκός στην επόμενη φάση, ειδικά από τη στιγμή που τα μεγάλα ντέρμπι δεν έχουν έρθει ακόμη και κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να προβλέψει το μέλλον.
Συμπερασματικά, απόψε ΠΡΕΠΕΙ να μετρήσουμε 2/2 κι είναι αυτονόητο πως αν κάποιος ηττηθεί, δεν θα βιώσει άλλη μια νύχτα στη δουλειά, αλλά την αγχωτική εμπειρία μιας σημαντικής βαθμολογικής απώλειας.
