Η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε ανάλυση. Το απρόβλεπτο, όταν συνδυάζεται με το άγνωστο της επόμενης μέρας, διαμορφώνει μοναδικές συνθήκες. Γιατί ποιος μπορούσε να φανταστεί το 1830, όταν η κέτσαπ χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο, πως κάποιους αιώνες μετά θα είναι εξαιρετικά νόστιμο (αλλά και ανθυγιεινό) συμπλήρωμα φαγητού;
Ο Ολυμπιακός νίκησε με εμφατικό τρόπο τη Λαμποράλ στη Βιτόρια και διαμόρφωσε νέες συνθήκες στον όμιλο. Όχι πως είναι παράξενο, αφού το ίδιο μπορεί να συμβαίνει κάθε αγωνιστική. Να ανατρέπονται τα δεδομένα.
Κατ’ αρχήν ένα ζητούμενο για κάθε φίλαθλο που δεν θέλει να διαβάσει τα ύστερα των στατιστικών, είναι γιατί μεταμορφώνεται από αγωνιστική σε αγωνιστική ο Ολυμπιακός. Είναι μάλλον εύκολη η ανάγνωση του χθεσινού αγώνα.
Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ευστοχίας στα μακρινά σουτ, οι παίκτες του Σκαριόλο δεν ακολούθησαν την πεπατημένη και δεν πήγαν στο… “ξύλο” (στο physical game, που λένε και οι Αμερικανοί) κι η ιστορία έγραψε μια μεγάλη -από κάθε άποψη- νίκη του Ολυμπιακού.
Κανείς παίκτης δεν ξεχνά το μπάσκετ. Όσο η παρέα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα βρίσκει απέναντί της ομάδες soft, όσο θα μπαίνουν τα μακρινά σουτ, όσο θα βρίσκει χώρο να τρέξει, θα είναι ικανή να τσακίσει κάθε αντίπαλο. Όπως με συνέπεια το κάνει 2,5 χρόνια τώρα. Το ερώτημα είναι τί γίνεται αν δεν υπάρξουν αυτές οι συνθήκες; Δεν θα το θέσουμε σήμερα στο τραπέζι, γιατί σήμερα η ομάδα του μεγάλου λιμανιού δικαιούται να απολαύσει και να πανηγυρίσει τη νίκη επί της Λαμποράλ.
Ενδεχομένως και λόγω περιορισμένης αθλητικής παιδείας, έχουμε μάθει να βλέπουμε μόνο τι συμβαίνει στον αγώνα που παίζει η ομάδα μας. Σε έναν όμιλο Ευρωλίγκας, σε ένα τόσο μπερδεμένο Top16 είναι επισφαλής μέθοδος ανάγνωσης αποτελεσμάτων. Όποιος το κάνει θα λαθέψει το ίδιο αν απαντούσε πως τα σπίρτα ανακαλύφθηκαν νωρίτερα από τον αναπτήρα! Η αλήθεια είναι πως πρώτα λειτούργησε ο αναπτήρας και μετά τα σπίρτα!…
Παράξενο; Μα δεν είναι απίθανα παράξενος ο τρόπος με τον οποίο η Εφές νίκησε την Αρμάνι; Με ένα καλάθι από το “χέρι του Αλλάχ“, που πολύ εύστοχα έγραψε ο Γιώργος Νικολάου, μπερδεύτηκαν τα πράγματα.
Βάσει των τωρινών δεδομένων η Λαμποράλ είναι στο καναβάτσο, καθώς μετρά ήδη δύο εντός έδρας ήττες. Μπορεί να κάνει κούρσα και να αλλάξει τον ρου; Ναι, μπορεί, αλλά για να το κάνει θα πρέπει να νικήσει Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε, οπότε θα “σκρινάρει” τις δικές μας ομάδες. Ήδη ο Παναθηναϊκός νιώθει καλύτερα, με την Αρμάνι να έχει μείνει στο 2-2 (ή στους έξι βαθμούς, όπως προτιμάτε), από το “δώρο” της Εφές.
Όλα είναι ανοιχτά, αλλά αλήθεια, είναι σίγουρο ότι οι δύο πρώτες θέσεις προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες πρόκρισης; Γιατί από τη μια υπάρχει το πλεονέκτημα έδρας (δεν σημαίνει πάντα κάτι), από την άλλη η Μακάμπι φιγουράρει (για την ώρα) στην πρώτη θέση του ομίλου κι αν αυτό συνεχιστεί (δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο) θα στείλει τη Ρεάλ ή την ΤΣΣΚΑ στην αγκαλιά του δεύτερου του ομίλου μας.
Μήπως να… προσέχουμε τί ευχόμαστε; Όπως και να ‘χει, το Top16 θα έχει πολλές ανατροπές και η μόνη ασφαλής μέθοδος για να φτάσει κανείς ψηλά είναι να νικά όποιον βρίσκει στον δρόμο του.
Ο Ολυμπιακός έχει δύο συνεχόμενα ματς στην έδρα του, με ομάδες που δεν είναι μεγαθήρια, άρα στη θεωρία του πράγματος έχει τη δυνατότητα να βγει και με κέρδος στο τέλος του πρώτου γύρου. Αρκεί να μην ξαναπέσει το “κάστρο” του ΣΕΦ, καθώς μια απώλεια (Μπαρτσελόνα) είναι αρκετή.
Ο Παναθηναϊκός έχει πιο δύσκολο πρόγραμμα, αλλά –ειδικά αυτός– αν υπερασπιστεί το ΟΑΚΑ θα φτάσει με εξαιρετικό συντελεστή στη στροφή. Κι όπως λέει κι ο Βασίλης… “το παιχνίδι παίζεται ακόμα“…
