Το λες και διαφορά νοοτροπίας. Και αντίληψης. Τρόπον τινά η εφαρμογή μιας εγγύησης, σε μία μεγάλη επένδυση. Στο Μιλγουόκι δεν το κάνουν για πρώτη φορά, για χάρη του δικού μας/τους “Giannis“. Ενός αθλητή, που λογίζεται ως μαρκίζα στην “πινακίδα” των Μπακς. Τα χρήματα που θα καταλήξουν στην τσέπη του, ωστόσο, θα πρέπει να έχουν αντίκρισμα. Με την μπασκετική… σπουδή του να αποτελεί προτεραιότητα.
Η ακαδημαϊκή μόρφωση δεν κρίνεται απαραίτητη. Παλιότερα το ΝΒΑ προέτρεπε τους μαθητές να παραμείνουν στο σχολείο (σ.σ: “Stay in school“). Για τον “Κούνμπο” το… σχολείο είναι το ίδιο με τον χώρο εργασίας του. Το παρκέ. Εκεί -ακόμη και τώρα, που είναι ο άνθρωπος των 100 εκατομμυρίων δολαρίων– μαθαίνει. Μοχθεί. Και στο τέλος φιλοδοξεί, όπως κι η ομάδα του, πως θα μετατραπεί σε μία βιονική μηχανή.
Σαν τον τηλεοπτικό χαρακτήρα (για τους παλιότερους τουλάχιστον), τον Στιβ Όστιν. Τον άνθρωπο των έξι εκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο που ο Giannis θα φροντίσει να παράγει πόντους και ασίστ.
Μαθήματα ζωής
Από το πλάι του έχουν περάσει διάφοροι δάσκαλοι. Όλοι τους μιας… χρήσης. Δίχως να ακουστεί αυτό υποτιμητικό. Η διδαχή έγινε. Αυτό μετρά. Και ο Αντετοκούνμπο μοιάζει να τα… παίρνει τα (μπασκετικά) γράμματα. Η σοφία που επιχείρησαν να του δώσουν ο Χακίμ Ολάζουον, ο Γκάρι Πέιτον και ο Σκότι Πιπεν, μοιάζει να έχει πιάσει τόπο. Ίσως, ωστόσο, δεν είναι αρκετή.
Όσο μεγαλώνουν οι απολαβές, μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις. Και αφού οι Μπακς αποφάσισαν ότι θέλουν να κάνουν τον Έλληνα αθλητή έναν full time πλέι μέικερ, τότε έπρεπε να φέρουν τον καλύτερο! Όχι πως και αυτό το είχαν αφήσει στην τύχη. Θα σας εξηγήσουμε παρακάτω. Λίγη υπομονή χρειάζεται.
Ένας Hall of Famer στο Μιλγουόκι
Ο Τζον Στόκτον είναι από τους βρώμικους, πλέον πανούργους και ταυτόχρονα από τους πιο ήσυχους παίκτες του ΝΒΑ. Τόσο ήρεμος, που περνά (και) απαρατήρητος. Κάπου εδώ αξίζει μία -μεγάλη- παρένθεση. Βλέπετε, ο Αμερικανός ήταν μέλος της Dream Team. Διάβολε, ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους του είδους του. Και όμως…
Σε μία οικογενειακή βόλτα στη Βαρκελώνη (κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων το 1992) έπεσε επάνω σε μία συμπατριώτισσά του, τουρίστρια. Όταν την ρώτησε αν είδε κανέναν από την ομάδα, εκείνη αποκρίθηκε πως “ναι! Τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ“.
Σαν επιχείρησε να σιγουρέψει την απάντησή της, η κυρία έμεινε σταθερή… Μέχρι που το τέκνο του Στόκτον άρχισε να λέει στον μπαμπά του πως τον αναγνωρίζει στην μπλούζα που φορούσε με τα πρόσωπα των παικτών.
Για τον Στόκτον δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Τα λένε όλα οι 15.806 τελικές πάσες του. Το Νο1 στις ασίστ στην ιστορία του ΝΒΑ. Μακριά από τον 2ο της λίστας. Ξέρετε ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά ο προπονητής των Μπακς, Τζέισον Κιντ (12.091).
Ο Στόκτον δεν θα είναι προσωπικός δάσκαλος του Αντετοκούνμπο. Υπάρχει και ο Μάθιου Ντελαβεντόβα, πρωταθλητής πέρσι με το Κλίβελαντ. Ακόμη και με ένα δακτυλίδι στο χέρι του (κι ένα παραπάνω από αυτά που -δεν- κατέχει ο Στόκτον), ο Αυστραλός χρειάζεται κάτι παραπάνω.
Ο ρόλος του ΝΒΑ
Η χρησιμότητα των… συνταξιούχων, προσδίδει ποιότητα στο άθλημα. Δεν το κάνουν όλοι. Αλλά όσοι το επιχειρούν, το πράττουν πάντα με καλή διάθεση.
Πάρτε για παράδειγμα τον Τιμ Ντάνκαν. Μολονότι δίνει την αίσθηση πως έχει… σιχαθεί το μπάσκετ, παρουσιάζεται στις προπονήσεις των Σπερς μόνο και μόνο για να μιλήσει με τους παίκτες. Ακόμη και ο Κέβιν Γκαρνέτ εμφανίστηκε στις προπονήσεις των Λος Άντζελες Κλίπερς, για να βοηθήσει τον Μπλέικ Γκρίφιν.
