Υπάρχουν βραδιές που δεν θέλεις να τελειώσουν. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να σταματήσει ο χρόνος, για να τον κρατήσεις. Κι επειδή μια από αυτές τις μεγάλες αθλητικές στιγμές ζήσαμε χθες στο ΟΑΚΑ, γι΄ αυτό και δεν πρόκειται να ασχοληθώ με ένα παιχνίδι που δεν είχε τίποτα να προσφέρει.
Ένα ματς υψηλής αποδοτικότητας για τον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή που αυτό ήταν το “κλειδί” για να ξεκλειδώσει η πόρτα των πλέι οφ, αλλά καθόλα αδιάφορο για όσους βλέπουν χρόνια μπάσκετ. Το επισκίασε η παρουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη, ενός παίκτη η πορεία του οποίου πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο στέκεται τόσα χρόνια στα γήπεδα, όσο για το ήθος, τη σεμνότητα, την απλότητά του.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο Sportdog
