Είναι από τις ιστορίες που δύσκολα μπορείς να πιστέψεις ότι δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ταινίας του Χόλυγουντ. Είναι από τις περιπτώσεις που, λίγο η μοίρα, λίγο η θέληση για ζωή και λίγο η τύχη, σε κάνουν να πιστέψεις πως κάτι διαφορετικό συνέβη εκεί. Και αφορά στην περίπτωση του Όστιν Χατς. Μπασκετμπολίστα μέλους της γυμνασιακής ομάδας του Λογιόλα στο Λος Άντζελες.
Ενός ανθρώπου που -είτε το πιστεύετε, είτε όχι- γλίτωσε όχι μία αλλά δύο φορές από συντριβή αεροπλάνου, που έμεινε δύο μήνες σε κώμα (με τραύματα που οι γιατροί δεν πίστευαν ποτέ ότι θα ξεπεράσει), αλλά που συνεχίζει και επιμένει να παλεύει για τη ζωή του μέσα από το μπάσκετ, γυρνώντας την πλάτη και βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα στα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, όσων βρίσκονταν δίπλα του…
Σε ηλικία μόλις 7 ετών σε αεροπορικό ταξίδι το 2003 με την οικογένειά του, ήταν μόνο αυτός και ο πατέρας του οι μοναδικοί επιβάτες που επέζησαν από τη συντριβή του αεροπλάνου. Η μητέρα του, η 11χρονη αδερφή και ο 5χρονος αδερφός του σκοτώθηκαν ακαριαία!
Το 2011 ο… Χάρος του χτύπησε ξανά την πόρτα. Σε νέο αεροπορικό ταξίδι το μονοκινητήριο αεροπλάνο, στο οποίο επέβαινε ο ίδιος με τον πατέρα και τη μητριά του με κατεύθυνση το Μίσιγκαν, συνετρίβη σε επαρχιακό δρόμο, χτυπώντας και το γκαράζ αγροικίας βόρεια του αεροδρομίου Σαρλεβουά, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι επιβαίνοντες εκτός από τον ίδιο!
Παρά το σοβαρότατο τραύμα στο κεφάλι, τη διάτρηση πνεύμονα, τα σπασμένα πλευρά και τη σπασμένη κλείδα, ο Όστιν κατάφερε να κερδίσει και αυτή τη μάχη. Έμεινε για 8 εβδομάδες σε κώμα, έκανε πάνω από τέσσερις μήνες να μιλήσει και να περπατήσει και όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο οι γιατροί τον προειδοποίησαν ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να παίξει το αγαπημένο του άθλημα: Το μπάσκετ.
Λογάριαζαν, όμως, δίχως το πείσμα του και την αποφασιστικότητά του. Εδώ που τα λέμε, αν έχεις επιζήσει δύο φορές από συντριβή αεροπλάνου καμία “εντολή” γιατρών δεν μπορεί να σταματήσει το όνειρό σου…
Τον Δεκέμβριο του 2012, ενάμιση χρόνο μετά το δεύτερο δυστύχημα, ο Όστιν ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις στο Γυμνάσιο Καντερμπούρι στο Φορτ Ουέιν της Ιντιάνα. Τον Φεβρουάριο του 2013 πήρε το “πράσινο φως” για να ξεκινήσει προπονήσεις σε φουλ ρυθμούς και τον περασμένο Αύγουστο πήγε από το Φορτ Ουέιν στην Πασαντίνα του Λος Άντζελες, μαζί με τον θείο του Μάικλ Χατς, που ανέλαβε την κηδεμονία του, και εντάχθηκε στο δυναμικό του γυμνασίου Λογιόλα, για την τελευταία του γυμνασιακή χρονιά.
“Όταν ξύπνησα από το κώμα το πρώτο πράγμα που υποσχέθηκα στους συγγενείς και τους φίλους μου ήταν ότι θα παίξω ξανά μπάσκετ. Οι περισσότεροι αμφέβαλαν για το κατά πόσο θα τα καταφέρω, αλλά αυτό αποτέλεσε το ισχυρότερο κίνητρο. Είπα στον εαυτό μου, πως, αποδέχομαι την άποψή σας αλλά επιτρέψτε μου να αποδείξω ότι είστε λάθος“, λέει -πλέον- με την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια.
Άλλωστε κάτι “χρωστάει” στη μνήμη του πατέρα του. Του “καλύτερου φίλου, προπονητή, δάσκαλου, μέντορα και Νο1 οπαδού μου“, όπως τον χαρακτηρίζει.
Και όλα αυτά έχοντας δεχθεί απανωτά χτυπήματα της μοίρας για τους δικούς του ανθρώπους και έχοντας ξεπεράσει τα δικά του προβλήματα υγείας. “Θυμάμαι πως όταν ξύπνησα από το δύο μηνών κώμα δεν είχα ιδέα που βρισκόμουν, δεν αναγνώριζα κανέναν, έμοιαζα με νεογέννητο παιδί“, λέει. Και δεν θέλει… χάρες από εδώ και πέρα.
“Είπα στον προπονητή, τους γιατρούς της ομάδας και τους συμπαίκτες μου πως δεν θέλω να παίζω επειδή μου κάνουν χάρη για όλα όσα έχω περάσει. Αν δεν μπορώ να βοηθήσω την ομάδα, δεν αξίζει να βρίσκομαι σε αυτή”, υποστηρίζει με πάθος και δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε το 2011, πριν το δεύτερο δυστύχημα. Όταν ως μέλος του Καντερμπέρι είχε 23,3 πόντους, 9,3 ριμπάουντ και 45% στα τρίποντα.
“Είμαι έτοιμος για την τελική δοκιμασία. Δοκιμασία αντοχής, πίστης, θάρρους. Δεν είμαι σίγουρος ότι εκεί έξω υπάρχει κάποιος που έχει επιζήσει από δύο αεροπορικά δυστυχήματα. Πιστεύω ότι ο Θεός είχε το χέρι του πάνω μου και πλέον η ζωή είναι στα δικά μου χέρια“, τονίζει λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ στη σεζόν…
Και σα να μην έφτανε αυτό, έχει ήδη αποφασίσει που θα συνεχίσει την καριέρα του αποδεχόμενος την υποτροφία που του προσέφερε το Μίτσιγκαν. Ένα από τα κορυφαία κολέγια του NCAA, εκεί όπου θα έχει τη δυνατότητα να αποδείξει ακόμα και στους πλέον δύσπιστους πως… τελικά μπορεί να τα καταφέρει!
