Ο Γιαννάκης, ο Μίλος Τεόντοσιτς και η πραγματική ιστορία.
Φαίνεται πως είναι της μόδας η αναδρομή στο παρελθόν. Από τη Ρωσία ακούγεται ότι θα γίνει ταινία η ιστορία με την ΤΣΣΚΑ (πλάκα θα έχει, αρκεί να μας πουν τα πραγματικά γεγονότα, αυτά που όσοι ασχολούμαστε με το μπάσκετ εκείνη την εποχή γνωρίζουμε καλά και πως μάλλον πρέπει να ευχαριστούν ακόμα τον Ολυμπιακό), ο Μίλος Τεόντοσιτς θέλησε να κάνει αναδρομή στο παρελθόν, όπου μάλλον τα μπέρδεψε. Γιατί αν υπάρχει ένας άνθρωπος που απογείωσε την καριέρα του είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω σερβικά, για να αξιολογήσω πώς μεταφράστηκαν τα λόγια του. Κυκλοφόρησε όμως ότι ο Γιαννάκης ήθελε να τον διώξει από τον Ολυμπιακό το 2009, ενώ ο ίδιος ο Μίλος αποθέωσε τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς.
«Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός ήθελε να με διώξει, εκείνος μου έδωσε -στα 22 μου χρόνια- πλήρη ελευθερία, να είμαι ο πρώτος πλέι μέικερ της Εθνικής Σερβίας. Από εκείνη τη στιγμή η καριέρα μου πήρε ανοδική πορεία» φέρεται να είπε μεταξύ άλλων.
Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω με τον Μίλος, καθώς έχει βιωματική εμπειρία. Έζησε γεγονότα. Αν μεταφράστηκαν σωστά όσα είπε δεν γνωρίζω. Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι πως η ιστορία δεν παραγράφεται και δεν ξαναγράφεται. Ναι, ο Ίβκοβιτς του έδωσε ελευθερία κινήσεων στην Εθνική, όμως το άλμα στην καριέρα του έγινε επί ημερών «δράκου» στον Ολυμπιακό.
Το 2010 ο Τεόντοσιτς αναδείχτηκε MVP του τελικού του κυπέλλου Ελλάδας, με τους «ερυθρόλευκους» να κατακτούν τον πρώτο τους τίτλο ύστερα από οκτώ χρόνια. Αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκας και ταυτόχρονα (αυτονόητο) μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης.
Ο Γιαννάκης το 2010 στο Παρίσι είχε μια εξαιρετικά πλούσια ομάδα. Μόνο ο Τσίλντρες κόστιζε σχεδόν όσο κοστίζουν από κοινού Βεζένκοφ και Φουρνιέ. Αν δεν τον ήθελε θα τον είχε τυλίξει σε λαδόκολλα και θα τον είχε στείλει… αδιάβαστο. Όχι μόνο τον πίστεψε, αλλά του έδωσε και τα ηνία τής ομάδας.
Έβλεπε ότι ήταν αδιάφορος στην άμυνα, ότι τα πλάγια βήματά του ήταν απελπιστικά αργά, αλλά βρήκε τρόπο να τον αξιοποιήσει. Όχι ότι δεν του βγήκε σε καλό, καθώς ο «δράκος» έγινε ο μοναδικός Έλληνας που συμμετείχε σε τελικό Ευρωλίγκας ως παίκτης και προπονητής.
Ο «κακός δράκος» κι ο… ευεργέτης
Ο Τεόντοσιτς όχι μόνο έμεινε στον Ολυμπιακό, όχι μόνο πήρε χρόνο και ρόλο, αλλά… έμαθε και μπάσκετ. Από ένας περιφερειακός… ελευθέρας βοσκής, έγινε ένας ολοκληρωμένος πόιντ γκαρντ, εξ ου και η μεταγραφή στην ΤΣΣΚΑ. Ω του θαύματος, δεν ήταν ο Γιαννάκης προπονητής όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό.
Ο ίδιος δήλωσε ότι «Δεν ήθελα πραγματικά να φύγω. Οι ιδιοκτήτες τού Ολυμπιακού σκέφτονταν αν θα αποχωρήσουν, ή όχι. Πήρα τηλέφωνο τον Ίβκοβιτς και του είπα ότι είχα προσφορά από την ΤΣΣΚΑ. Πέρασαν μερικές μέρες και τηλεφώνησα ξανά στον Ντούντα, του είπα ότι ήθελα να μείνω, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Έμεινα στην Αθήνα. Μου είπε ότι ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος για το τι θα συμβεί και με παρότρυνε να πάω στη Μόσχα γιατί ήταν μια προσφορά που δεν μπορούσε να απορριφθεί. Τον ευχαρίστησα και έφυγα».
Ο Γιαννάκης ήταν ο προπονητής με τον οποίο έφτασε στην κορυφαία (μέχρι τότε) στιγμή του. Επί ημερών Ίβκοβιτς έφυγε (όντως σε μια… δύσκολη εποχή), αλλά αίφνης μάθαμε ότι το 2009 ήθελαν να τον διώξουν. Πολύ καιρό πήρε στους «κόκκινους» να το αποφασίσουν, αντίθετα μόλις ήρθε η καλή προσφορά από την ΤΣΣΚΑ όλα πήραν τον δρόμο τους.
Ο Τεόντοσιτς είναι επαγγελματίας και μάλλον έκανε το καλύτερο για την καριέρα του. Ο Γιαννάκης όχι μόνο τον πίστεψε, αλλά τον ανέδειξε. Τα άλλα είναι… να ‘χαμε, να λέγαμε. Παραμύθια δίχως… «δράκο».
