Το τρίτο σερί πρωτάθλημα κατέκτησε ο Ολυμπιακός.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας στο μπάσκετ γυναικών για τρίτη συνεχόμενη φορά, τίς δύο τελευταίες με τον Θάνο Νίκλα στον πάγκο! Συγχαρητήρια στίς παίκτριες, τον κόουτς και αυτούς τους λίγους που τρέχουν το τμήμα!
Όταν οι ερυθρόλευκες καταφέρνουν κάτι τέτοιο χωρίς Βίτολα, Νικολοπούλου και Σπυριδοπούλου στο φινάλε… τότε παίρνει μεγαλύτερη αξία η επιτυχία. Περαστικά στην Άννα και ευχές στην Αγγελική για ταχεία ανάρρωση, καθώς ο τραυματισμός της ήταν τελικά σοβαρός. Ο Ολυμπιακός έδωσε βάση κυρίως στην άμυνα ιδίως να μην απειληθεί κοντά στο καλάθι ενώ έκοψε τη διείσδυση τής Τζόουνς αφήνοντας το μακρινό σουτ, όπως έκανε κυρίως στο τρίποντο. Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε.
Η MVP (προχθές) Τόμπιν ένα κεφάλι ψηλότερη από τίς αντιπάλους και με πολύ μπάσκετ στα πόδια της, ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος. Οι δύο ξένες του Ολυμπιακού κατά τη γνώμη μου έδωσαν χθές πολύ περισσότερα από τίς τρείς τού Παναθηναϊκού. Ευτύχησε επίσης να πάρει σημαντικά κομμάτια από δύο κορίτσια απ’ τον πάγκο, τίς Καρλάφτη και Κολλάτου.
Η Καπογιάννη δεν είχε αντίθετα καμία παίκτρια σέ καλή μέρα και δίκαια ο Παναθηναϊκός έχασε το κρίσιμο πέμπτο ματς στην έδρα τού αιωνίου αντιπάλου αποδεικνύοντας το ποσό σημαντικό ήταν το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ολυμπιακός με ελλείψεις, όμως θυμήθηκα πως όταν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει τον τίτλο μέσα εκεί πριν τέσσερα χρόνια του έλειπε η Λεουτσάνκα, από τα βασικά εργαλεία.
Οκτώ πρωταθλήματα έφτασε ο Ολυμπιακός… κάποια μην τό ξεχνάμε με την Ελένη Καπογιάννη στον πάγκο. Ο κόσμος του πανηγύρισε όπως συμβαίνει μεταξύ τους όταν ο ένας νικάει τον άλλο, όμως θα θυμίσω ότι γενικά δεν έχει αγκαλιάσει το τμήμα. Τρανή απόδειξη η απουσία του από τούς αγώνες στην Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια. Μακάρι μετά το χθεσινό κάτι να αλλάξει και η ομάδα να αγωνίζεται όπως τής αξίζει.
Έτσι δεύτερη χρονιά οι αιώνιοι μοιράστηκαν τούς τίτλους… Ο Ολυμπιακός τό πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός τό κύπελλο.
Από τη σκοπιά του μπάσκετ γυναικών… το φετινό πρωτάθλημα δεν μου άφησε κάτι άξιο αναφοράς. Πρώτα από όλα αυτό που λέω χρόνια οι δύο μακράν καλύτερες γυναικείες ομάδες στη χώρα να χρησιμοποιούν αυτά τα γήπεδα τα οποία είναι ακατάλληλα και είναι ο λόγος η FIBA που τους υποχρεώνει νά τά αλλάζουν όταν παίζουν στίς Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Οι τελικοί αφορούσαν μόνο τούς οπαδούς μιας και η Ομοσπονδία σέ συνεργασία με τίς ομάδες δεν μπόρεσαν να βρουν τρόπους να προβάλλουν περισσότερο τούς κορυφαίους αγώνες τής σεζόν ώστε να δει και να μάθει ο κόσμος για το γυναικείο, ειδικά σέ μία σειρά 3-2.
Τέλος όσον αφορά τίς Ελληνίδες παίκτριες δεν είδα κάτι που δεν ήξερα, σέ ένα πρωτάθλημα με κυριαρχία των ξένων οι οποίες πάντα έπαιρναν τον τίτλο των MVP και την εξαίρεση Σαρηγιαννίδου να την σπάει μία φορά, που όμως επιβεβαιώνει τον κανόνα.
