Ο Γιώργος Σκαραφίγκας έκανε γνωστούς τους λόγους της λύσης της συνεργασίας του με τη Μύκονο
Ο Γιώργος Σκαραφίγκας ύστερα από λίγους μήνες αποχώρησε από τον πάγκο της Μυκόνου. Ο Έλληνας τεχνικός στις πρώτες του δηλώσεις μετά την αποχώρηση του έκανε λόγο για «βελούδινο» διαζύγιο και για διαφορά φιλοσοφίας. Ο έμπειρος προπονητής επίσης υπογράμμισε ότι αφορμή για να μιλήσει με τη διοίκηση για το ενδεχόμενο να λύσουν τη συνεργασία τους ήταν η βαριά ήττα από τον Πανερυθραϊκό, αλλά πραγματική αιτία οι δηλώσεις του ότι «τα κάστρα πέφτουν από μέσα».
Αναλυτικά όσα ανέφερε στο ΕΟΚ WebRadio:
Για τους λόγους που οδήγησαν στο «διαζύγιο» με τη Μύκονο: «Τα προβλήματα υπήρχαν κι όταν πηγαίναν τα αποτελέσματα καλά και όταν δεν πήγαιναν. ‘Όπως συμβαίνει σε πολλές ομάδες με περιορισμένο ρόστερ, όταν υπήρχαν τραυματισμοί ή απουσίες, κάναμε μια “κοιλιά” ή είχαμε μια καλή περίοδο με σερί νίκες. Πολλές ομάδες το κάνουν και γι’ αυτό η κατηγορία είναι απρόβλεπτη. Σχετικά με την αποχώρησή μου, υπάρχει ένας χωρισμός με μια καθαρά διαφορά φιλοσοφίας. Η αφορμή για να μιλήσουμε με τη διοίκηση ήταν ο διασυρμός απ’ τον Πανερυθραϊκό. Αυτό όμως ήταν η αφορμή, εγώ, όπως είπα και στη διοίκηση, δεν ανέλαβα και δεν αναλαμβάνω καμία ευθύνη γι’ αυτήν την ήττα. Από ‘κει και πέρα, η αιτία είναι καθαρά οι δηλώσεις που έκανα μετά το ματς ότι “τα κάστρα πέφτουν από μέσα”. Πολλοί ξέρουν, πολλοί καταλαβαίνουν, πολλοί διαισθάνονται, δεν είναι τίποτα άγνωστο. Υπήρχαν κάποια προβλήματα με κάποια άτομα στην ομάδα, όπου η ομάδα έχασε τα στεγανά της στα αποδυτήρια, ακόμα και την περίοδο που κερδίζαμε. Το 2ο πολύ σημαντικό κομμάτι είναι όταν κάποιοι άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα βάζουν τον εαυτό τους και το “εγώ” τους πάνω απ’ αυτήν και βρίσκονται στις επιτυχίες στην αφανή πλευρά, αρχίζουν και δυσκολεύουν οι καταστάσεις. Αυτό που με έφτασε να κάνω την έκρηξή μου ήταν ότι ξαφνικά και χωρίς κανέναν λόγο κατάλαβα ότι προσπάθησαν να χειραγωγήσουν κάποιους παίκτες, ως προς την καθημερινότητά τους. Εκεί “ξεχείλισε το ποτήρι”. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ούτε με τη διοίκηση, ούτε με κανέναν».
Για τις συζητήσεις με τη διοίκηση: «Σαν άνθρωπος και προπονητής έχω μάθει να λειτουργώ όπως ξέρω εγώ. Υπήρχε μια διαφορά η οποία δε μπορούσε να καλυφθεί. Δεν υπήρχε διάθεση ούτε να φύγω ούτε να με διώξουν, αλλά δεν τα βρήκαμε στο ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Θεωρώ πως υπήρχε η διάθεση να στηρίξουν τον προπονητή, αλλά όχι με τον τρόπο που ήθελε ο προπονητής. Το “διαζύγιο” ήταν “βελούδινο” και νομίζω πως είναι καλό και για τους δύο. Τα ημίμετρα είναι το χειρότερο πράγμα. Οι δύο προπονητές που δούλεψαν στη Μύκονο φέτος, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν σίγουρα 30 ανόδους και υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής».
Για τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστράφηκε: «Μου έκαναν τρομερή εντύπωση οι άνθρωποι που είναι Μυκονιάτες, όχι όσοι είναι από άλλα μέρη, ήρθαν να μείνουν στη Μύκονο και έγιναν στην πορεία Μυκονιάτες. Αυτά τα παιδιά από 20 έως 50 χρονών με τα οποία συναναστράφηκα, πραγματικά σε κάνουν να νιώσεις σαν να είσαι στην οικογένεια σου, συν ότι έχουν ένα τρομερό προσόν: ξέρουν να σέβονται και να ακούν τον συνομιλητή τους. Επίσης, είναι δουλευταράδες. Η Μύκονος είναι πολύ τυχερή γιατί την ίδρυσαν, τη μεγάλωσαν και τη γαλούχησαν δύο άνθρωποι που δυστυχώς αυτήν τη στιγμή δε βρίσκονται στην ομάδα για δικούς τους λόγους, ο κύριος Φλάσκος και ο κύριος Μπαρμπουνάρας, αλλά οι συνεχιστές αυτής της προσπάθειας, ο κύριος Αγγελετάκης και ο κύριος Δαχτυλίδης, έχουν όλα τα εφόδια να καταφέρουν κάτι πολύ μεγάλο. Επειδή, όμως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βάζουν λεφτά, θα πρέπει να αναλαμβάνουν όλοι το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Στη Μύκονο υπάρχει ένα φοβερό δημοκρατικό συμβούλιο, το οποίο είναι ευχής έργον να υπάρχει. Αυτό το μοτίβο το πρεσβεύουν, το πιστεύουν, τους δίνω συγχαρητήρια σε αυτό, αλλά αν δεν υπάρχει ο ένας που θα πάρει την ευθύνη είτε για το καλό είτε για το κακό, δυσκολεύει η διαδικασία της τελικής απόφασης».
Για τη Μύκονο: «Αρχικά, θέλω να πω ότι είναι πολύ μεγάλη πολυτέλεια και για τη Μύκονο, αλλά και για την κατηγορία, ότι έχει έναν άνθρωπο σαν τον Σταύρο Ελληνιάδη να “κινεί τα νήματα” και να βοηθάει σε ό,τι χρειάζεται. Είναι τιτάνας πραγματικός. Στην οργανωτική δομή, τόσο το νησί και η ομάδα ξεφεύγει απ’ τα όρια της Elite League, είναι παραπάνω, ίσως και πάνω απ’ τη Basket League. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν ανιδιοτελώς. Κάθε αγώνας στη Μύκονο είναι μια γιορτή, το γήπεδο αυτό αν δεν το ζήσεις δε μπορείς να το περιγράψεις. Σου αφήνει ένα απίστευτο συναίσθημα χαράς και αθλητικής υγείας. Σε αυτά τα κομμάτια η Μύκονος είναι πάρα πολύ μπροστά».
Για την Elite League: «Ο Πανιώνιος είναι το απόλυτο φαβορί, είτε κάνει “κοιλιά”, είτε όχι. Είναι πολύ μεγάλο σωματείο, υπάρχουν προπονητές και παίκτες μεγάλης αξίας, ο κόσμος. Όσον αφορά τη Μύκονο, θεωρώ πως είναι πολύ υπολογίσιμη δύναμη για το ένα ματς. Δεν ξέρω σε μια μεγάλη σειρά αν θα αντέξει, αλλά είναι μια πολύ καλή ομάδα για το ένα παιχνίδι. Ευχάριστη έκπληξη όλη τη χρονιά, η πιο σταθερή ομάδα, είναι η ΝΕΜ, με ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού που το υποστηρίζουν όλοι γιατί έχουν βρει τη χημεία και έχουν “δέσει”. Είναι ένα ερωτηματικό σε σχέση με το αν θα μπορέσει να το κρατήσει αυτό και στα play-offs. Η Ελευθερούπολη έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ, αλλά κάνει μια λογική “κοιλιά”, έχοντας και τραυματισμούς».
