Εκπληκτικός ο Παναθηναϊκός, διέλυσε τη Μονακό.
Ο Παναθηναϊκός τα είχε όλα. Απίθανο Λεσόρ, τον καλύτερο (ως προς την οικονομία του ζητήματος) Ναν από τότε που ήρθε στο ΟΑΚΑ, απόλυτη αμυντική προσήλωση στον Τζέιμς. Δεν χρειάζονταν περισσότερα για να σκορπίσει τη Μονακό και να γράψει το ταμπλό 88-63. Αυτή ήταν η 13η νίκη των «πράσινων», που πλέον μπορούν να φτάσουν στον μαγικό αριθμό 21 (νίκες) και να διεκδικήσουν το πλεονέκτημα ενόψει πλέι οφ.
Απόλυτος κυρίαρχος ο Παναθηναϊκός από την πρώτη φάση, μέχρι την τελευταία στο πρώτο ημίχρονο. Οι «πράσινοι» μπήκαν απόλυτα συγκεντρωμένοι, με πλάνο για να απομονώσουν και να αντιμετωπίσουν τον Τζέιμς, τον οποίο άφησαν σημείο αναφοράς στο φύλλο αγώνα, δίχως πόντο, δίχως θετικές ενέργειες και δίχως επίδραση στο παιχνίδι τής Μονακό. Στην επίθεση με «σημάδια», αναζητώντας το ελεύθερο σουτ, είχαν πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας.
Με τον Ναν και τον Μήτογλου να είναι από νωρίς διψήφιοι, τον Λεσόρ να είναι πολύ καλός, όχι μόνο επιθετικά, ο Παναθηναϊκός έχτισε μεγάλες διαφορές. Το δεκάλεπτο ολοκληρώθηκε στο +15 (27-12), με το πόδι στο γκάζι οι γηπεδούχοι πήγαν ως το +18 (32-14) και κάπου εκεί έχασαν για λίγο την αυτοσυγκέντρωσή τους. Όχι αφύσικο.
Οι φιλοξενούμενοι, με τον Τζέιμς να παλεύει με τους δαίμονές του, αλλά τον Μοντεγιούνας να δημιουργεί προβλήματα, έκοψαν τη διαφορά στη μέση (34-25), με επιμέρους σκορ 2-11. Εκεί ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός, καθώς ο Ντιαλό αστόχησε σε δύο ελεύθερες βολές. Ο Αταμάν χρησιμοποίησε ένα αδόκιμο σχήμα, με τέσσερις «κοντούς» και τον Μήτογλου στο «5», το οποίο εγκαταλείφθηκε γρήγορα.
Ο Παναθηναϊκός έκλεισε σωστά το ημίχρονο με +13 (43-30), το οποίο τηρουμένων των αναλογιών ήταν μάλλον φτωχό, για τη διαφορά στην εικόνα των δύο. Σε κάθε περίπτωση το πρώτο μισό ανήκε αποκλειστικά στους «πράσινους», με τη Μονακό να είναι καλύτερη μόνο στα επιθετικά ριμπάουντ, αλλά να μην βάζει… βολή (1/7).
Σοβαρός ο Παναθηναϊκός, δεν έδωσε δικαιώματα
Έχουμε συνηθίσει, όχι μόνο στα ματς των ελληνικών ομάδων, να βλέπουμε πολλές και συχνές ανατροπές. Όχι απόψε, όχι στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και μετρημένος, δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα στους αντιπάλους του να σκεφτούν ότι μπορούν να επιστρέψουν. Βοηθήθηκε από το πολύ κακό κοουτσάρισμα του Ομπράντοβιτς, ο οποίος άφησε τον Τζέιμς να βολοδέρνει, δεν έψαξε στον πάγκο του να βρει παίκτες, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον ρυθμό.
Ο Ναν ήταν απολύτως δημιουργικός και πολύ οικονομικός. Πολλή και καλή δουλειά από τον Λεσόρ, που κέρδισε όποιον επιχείρησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του στο «κουτί». Ο Μήτογλου ήταν θετικότατος, ο Ερνανγκόμεθ μπήκε στην εξίσωση, ο Αντετοκούνμπο στα μικρά διαστήματα συμμετοχής του έβγαλε ενέργεια και πάθος, ο Παναθηναϊκός τα είχε όλα και δεν μπορούσε να χάσει.
Ο Τζέιμς κάποια στιγμή βρήκε πόντους, αλλά για τον εαυτό του, όχι για να γίνει παράγοντας του αγώνα. Η Μονακό έμεινε πίσω, οι διαφορές ανέβηκαν ψηλά, το τρίτο δεκάλεπτο έκλεισε στο +20 (64-44) και κάπως έτσι κύλησε κι η διαδικαστικού χαρακτήρα τέταρτη περίοδος. Ο Παναθηναϊκός έκανε αν όχι την πιο πειστική, μια από τις πιο πειστικές εμφανίσεις του.
Δεν είναι οι 13 νίκες, δεν είναι η άνεση με την οποία ξεπέρασε το εμπόδιο της Μονακό, αλλά το ότι σε κάθε εμφάνισή του γίνεται καλύτερος, μειώνει τα κενά διαστήματα και βελτιώνεται στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ…
Τα δεκάλεπτα: 27-12, 43-30, 64-44, 88-63.
Δείτε εδώ το στατιστικό τού αγώνα
