Ο Παναθηναϊκός έφτασε κοντά αλλά δεν έφτασε ως το τέλος.
Δυο ελληνικά Κλάσικο, σε μία εβδομάδα, δυο ήττες για τον Παναθηναϊκό από τον «αιώνιο» αντίπαλο του, τον Ολυμπιακό. Δυο ήττες οι οποίες ήρθαν με διαφορετικό τρόπο, ωστόσο. Στο παιχνίδι της Ρόδου, ο Παναθηναϊκός ισοπεδώθηκε αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός τον έπιασε από τον λαιμό, από το πρώτο δευτερόλεπτο και δεν τον άφησε να πάρει ανάσα μέχρι τέλους. Στο παιχνίδι της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ, για την πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα, οι πράσινοι, είχαν τον έλεγχο και ένα σχέδιο για το πως θα πάρουν τη νίκη, αλλά δεν ήταν έτοιμοι, για ένα ματς που θα πάει στην παράταση και για ένα ματς που θα πάει στο θέλω… Όχι ότι δεν ήθελαν τη νίκη, αλλά για να πραγματοποιήσεις τα θέλω σου πρέπει να ξέρεις και το πως. Και ο Παναθηναϊκός σαν μία νέα ομάδα, έχει θέληση αλλά ακόμα δεν έχει τον τρόπο.
Ο χρόνος κυνηγός
Θα επαναλάβω, κάτι που είναι γνωστό. Στην Ευρωλίγκα, δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Ο χρόνος είναι περιορισμένος… Και η υπομονή, εάν έρθουν απανωτά στραπάτσα, εξαντλείται γρήγορα και αρχίζει η γκρίνια… Οι «πράσινοι», παρά τις δυο ήττες από τον Ολυμπιακό, δεν βρίσκονται στα σχοινιά, αλλά σύντομα, πρέπει να παίξουν καλό μπάσκετ και να παίρνουν αποτελέσματα. Η διάρκεια θα έρθει, με το πέρασμα του χρόνου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός με το ολικό λίφτινγκ που έκανε φέτος το καλοκαίρι, είναι από τις ομάδες που βρίσκονται στο επίκεντρο. Η πίεση στο πράσινο στρατόπεδο είναι πάντα εκεί, φέτος είναι ακόμα μεγαλύτερη. Και οι προσδοκίες του κόσμου είναι στα ύψη, ακόμα και αυτοί που θέλουν να κρατήσουν χαμηλά την μπάλα, ενδόμυχα σκέφτονται Φάιναλ Φορ και αστέρι στη φανέλα.
Οι παρόντες και οι απόντες
Ας πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Καταρχάς η απουσία του Μήτογλου, επηρεάζει αρκετά το παιχνίδι των πρασίνων, του Παπαπέτρου όχι τόσο πολύ. Ο Μήτογλου δίνει στοιχεία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, που δεν τα έχει ο Ερναγκόμεθ. Αλλά και οι απουσίες είναι μέσα στο παιχνίδι και δεν πρέπει να σταθούμε εκεί.
Οι πράσινοι ευτύχησαν να έχουν τον Σλούκα σε μία εκπληκτική βραδιά, τόσο επιθετικά όσο και οργανωτικά, αλλά «δυστύχησαν» να έχουν τον Βιλντόζα και τον Γκάι, σε μέτριο έως κακό βράδυ. Έχει λογική αυτό, ειδικά για τον Γκάι, ο οποίος έδειχνε να είναι «χαμένος» μέσα στο παρκέ. Βάπτισμά του πυρός σε «αιώνιο» ντέρμπι εντός έδρας, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να το διαχειριστούν, εξού και στα 12 ‘ που βρέθηκε στο παρκέ, δεν έκανε ούτε σουτ. Για τον Βιλντόζα είναι ίσως λίγο διαφορετική περίπτωση.
Ο Αργεντίνος πέρα από τον τραυματισμό που είχε και ίσως τον έχει αφήσει λίγο πίσω, πρέπει να αποδεχτεί σύντομα, ότι φέτος δεν θα είναι ο κεντρικός πόλος, αλλά ένα γρανάζι της μηχανής. Βασικό γρανάζι, αλλά γρανάζι. Πρέπει να παίρνει ότι του δίνει ο Αταμάν, όχι ότι ο ίδιος επιθυμεί. Από τους νεόφερτους περιφερειακούς, ο Γκραντ ίσως διαχειρίστηκε καλύτερα το ματς, αλλά και αυτός ζούσε κάτι πρωτόγνωρο, άλλο το Γιούροκαπ, άλλο η Ευρωλίγκα, άλλο το να παίζεις στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
Τα δύο πρόσωπα του Παναθηναϊκού
Ο Παναθηναϊκός, στο πρώτο ημίχρονο, το πήγε καλό το παιχνίδι. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δεν άφησε τον Ολυμπιακό να κυκλοφορήσει γρήγορα την μπάλα και να βρει συνεργασίες από το πικ εν ρολ. Στη δεύτερη περίοδο δε, που ο Μπαρτζώκας, έπαιξε με τη δεύτερη πεντάδα του και με τον Σίκμα στο «5», εξαιτίας της απουσίας του Φαλ και τους γεγονότος ότι ο Μιλουτίνοφ είχε φάουλ και έπρεπε να πάρει ανάσες για να κατορθώσει να βγάλει το δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει και διψήφια διαφορά. Και έλεγχε πλήρως το ματς, από εκεί που πήγαινε μία σου και μία μου, χτυπώντας κάθε αδυναμία και μις ματς έναντι του Ολυμπιακού.
Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως δεν μπορούσε να μην περιμένει την αντίδραση του αντιπάλου. Για την ακρίβεια την περίμενε, αλλά ίσως να μην είχε τρόπο να την αντιμετωπίσει και συν της άλλης υπέπεσε σε κάποια βασικά λάθη.
Μία διαπίστωση, από τα πρώτα δυο παιχνίδια, είναι ότι ο Παναθηναϊκός υστερεί έναντι του Ολυμπιακού, όταν το ματς πάει στη δύναμη, στο μπασκετικό ξύλο και όταν πρέπει να πέσουν κορμιά. Είναι θέμα και σωματικής διάπλασης. Τους Ουόκαπ και Κάνααν για παράδειγμα, τους ένοιωσαν για τα καλά στο δεύτερο ημίχρονο, τόσο ο Βιλντόζα, όσο και ο Σλούκας, αλλά και οι Γκάι, Γκραντ. Είναι ένα από τα σημεία που έκριναν και το ματς, αφού όταν το παιχνίδι έγινε περισσότερο παιχνίδι επαφής, ο Ολυμπιακός είχε την υπεροχή.
Ο Παναθηναϊκός αιφνιδιάστηκε και από την απόδοση του Ουόκαπ. Δεν περίμενε ότι ο Αμερικανός θα του κάνει τόσο ζημιά επιθετικά, ειδικά από το τρίποντο, χωρίς να υστερήσει διόλου και στα αμυντικά και στα οργανωτικά του καθήκοντα.
Και ένα σημείο για το οποίο, είχε λάθος τακτική ο Παναθηναϊκός, είναι ότι δεν σημάδεψε αρκετά τον Μιλουτίνοφ. Για να τον φθείρει με φάουλ, αλλά και για να τον φθείρει και σωματικά, το έκανε κατά διαστήματα, αλλά όχι συστηματικά και με συνέπεια. Ο Σέρβος σέντερ του Ολυμπιακού στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, ήταν φανερά καταβεβλημένος, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να το εκμεταλλευτεί αυτό και είναι κάτι που πρέπει να χρεωθεί στην τακτική του Αταμάν. Γράψαμε παραπάνω, ο Παναθηναϊκός, με τον Μιλουτίνοφ στον πάγκο και χωρίς Φαλ, στη β’ περίοδο, ήταν το απόλυτο αφεντικό.
Παράγοντας Γκριγκόνις
Αγωνιστικά μία ακόμα διαπίστωση, είναι πως ο Γκριγκόνις, είναι άλλος παίκτης φέτος σε σχέση με πέρσι. Όταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε να προηγείται με τρεις πόντους, ο Λιθουανός, μετά το τάιμ άουτ, ευστόχησε σε 2 συνεχόμενα τρίποντα και εκεί ήταν ένα κομβικό σημείο που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να διαχειριστεί σωστά. Ο Λιθουανός δεν ήταν τυχαία ο δεύτερος σκόρερ των πρασίνων και με οικονομία προσπαθειών επίσης.
Φυσικά δεν μπορεί να μην σταθούμε στον Λεσόρτ, ο οποίος δεν κατάφερε να έχει ψυχραιμία στο τέλος, όταν το παιχνίδι ήταν στην κόψη του ξυραφιού. Ήταν μία η φάση με τον Σλούκα στο πικ εν ρολ, που δεν μπόρεσε να πιάσει την μπάλα, με τον Έλληνα γκαρντ να του τα «ψέλνει» μάλιστα, αλλά ακόμα πιο καθοριστική ήταν η αβίαστη λάθος πάσα, με 20’’ να απομένουν για το τέλος, όλα για την ομάδα του, έπειτα από το αμυντικό ριμπάουντ που πήρε. Για τον Γάλλο που έχει ζήσει ματς Παρτίζαν – Ερυθρός Αστέρας, όλοι περίμεναν ότι δεν θα επηρεαζόταν καθόλου, από ένα ντέρμπι, Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός.
Από τη στιγμή που το παιχνίδι πήγε στην παράταση, ο Ολυμπιακός έγινε αυτόματα 65-35% φαβορί για να πάρει τη νίκη. Είναι ομάδα, που και περισσότερη εμπειρία έχει από τον Παναθηναϊκό και που η πλειοψηφία των παικτών του έχουν διαχειριστεί ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που και ψυχικά άδειος έδειξε όταν πάτησε παρκέ για το τελευταίο 5λεπτο και ανέτοιμος αγωνιστικά για τέτοιες καταστάσεις.
Οι ήττες εντός έδρας, για μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, που σύμφωνα με τον προπονητή του, θέλει να τερματίσει στην πρώτη εξάδα της κανονικής περίοδού, πονάνε. Η ήττα από τον Ολυμπιακό στοιχίζει και δυο κλικ περισσότερο, αφού οι πράσινοι προσπαθούν να χτίσουν αγωνιστική αυτοπεποίθηση. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά ο χρόνος πιεστικός και έτσι καιρός για δράματα, δεν υπάρχει.
ΥΓ: Ένα από τα θετικά εξωαγωνιστικά, είναι πως σε ένα παιχνίδι μπάσκετ, δεν έσκασαν ούτε κροτίδες, δεν άναψαν ούτε καπνογόνα, ούτε το φαινόμενο με τα λέιζερ εμφανίστηκε, ούτε μπουκάλια νερά έπεσαν. Επικροτούμε τα αυτονόητα θα πει κανείς και δίκιο θα έχει, αλλά στην Ελλάδα είμαστε και γνωρίζουμε καλύτερα απ’ όλους, πως κάθε άλλο παρά η κοινή λογική επικρατεί σε αυτή τη χώρα. Εάν κάποια στιγμή φτάσουμε και στο σημείο να μην χρειάζεται να στήνεται δίχτυ περιμετρικά, σαν να πρόκειται για γρι γρι, τότε το χαμόγελο θα είναι πιο πλατύ και επιτέλους θα μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με το μπάσκετ.
