Ως εδώ ήταν τελικά.
Μπράβο στην εθνική μας ομάδα, κατέθεσε ψυχή στο γήπεδο αλλά έμεινε από δυνάμεις, έτσι το είδα εγώ
Σχεδόν όλο τον αγώνα Φασούλα, Χριστινάκη, Σπανού και 34 λεπτά η Παυλοπούλου ήταν αδύνατο να έχουν δυνάμεις και κυρίως καθαρό μυαλό σέ ένα αγώνα ο θάνατος σου η ζωή μου, που το πιο πιθανόν ήταν όπως και έγινε, να κριθεί στο τέλος.
Κρίμα ήταν μεγάλη ευκαιρία ειδικά μετά το τραυματισμο στο ξεκίνημα τής δεύτερης καλύτερης παίκτριας τής Τσεχίας τής Βοράτσκοβα και τα τρία φάουλ της ψηλής τους στο ίδιο διάστημα.
Ένα πράγμα είχα αγωνία… ότι όταν φτάναμε τα δύσκολα θα εμφανιζόταν το θέμα με το ροτεισον. Ο κοουτς Πρέκας φάνηκε να μην εμπιστεύεται εξίσου ολοκληρο το ρόστερ.
Το ροτεισον μίκρυνε πολύ, κάτι που προσωπικά το περίμενα γιατί προφανώς φοβήθηκε να το ανοίξει γνωρίζοντας εκείνος την ομάδα καλύτερα , κάτι που σε αντίθεση έκανε η αντίπαλος φτάνοντας φτάνοντας μέχρι το βάθος του πάγκου, ώστε να μπορεί να πιέζει μέχρι το τέλος.
Το πρώτο μου γραφτό για την εθνική αφορούσε ότι δεν πάμε με όλα μας τα όπλα κάτι που τελικά φάνηκε.Ποτέ δεν μάθαμε γιατί δεν κλήθηκαν παίκτριες που όλοι ενδεχομένως περιμέναμε.
Κρίμα γιατί χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να περάσουμε στην οκτάδα και είναι άδικο για τα κορίτσια που έδωσαν ότι είχαν στο γήπεδο.
Τελικός απολογισμός μια νίκη τρείς ήττες και επιστροφή στην Ελλάδα.
Η παρουσία μας στο EuroBasket είχε την προβολή που λείπει από το γυναικείο μπάσκετ, κινητοποίηση ( μέχρι δημοσιογράφο έστειλε μεγάλο σάιτ…) και πάνω από όλα ζωντανή μετάδοση από την ΕΡΤ.. Δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία και πλέον θα επιστρέψουν όλοι στον εσωτερικό μικρόκοσμο του χώρου.
Εμείς πάντα αγαπάμε και είμαστε μαζί με την εθνική μας ομάδα.
