Δεν βλέπετε ότι το μπάσκετ… βουλιάζει;
Το μπάσκετ σε μετωπική σύγκρουση με τη λογική. Το φαινόμενο των «τρελών αγελάδων» (δημιούργημα ων παραλογισμών των αθλητικών νόμων, οι οποίοι μετέτρεψαν έναν εξ ορισμού αταξικό χώρο σε βαθύτατα ταξικό) κι η παραβίαση κάθε αθλητικής έννοιας κι αξίας, είχε το απολύτως αναμενόμενο αποτέλεσμα:
Να έχουμε στο μπάσκετ ένα τελείως χρεοκοπημένο σύνολο ομάδων, το οποίο να λειτουργεί σαν οργανισμός εύρεσης εργασίας ξένων παικτών κι ένα ανυπόληπτο ποδόσφαιρο, μεταξύ τρίτης κατηγορίας στην Ευρώπη κι ανυπαρξίας.
Οι «wild cards» είναι η αποκορύφωση αυτής της στρέβλωσης και της κατάργησης κάθε έννοιας συναγωνισμού, αθλητικής προσπάθειας κι εκχυδαϊσμού του πραγματικού νοήματος του αθλητισμού. Είναι η αντίστοιχη λογική με αυτήν, που δεν αναγνώρισε το ρεκόρ του Τεντόγλου, γιατί δεν φορούσε παπούτσια καταλλήλου χρώματος και πάτου.
Τα ball boys των επτά ξένων στην Α1 μπάσκετ
Πρόκειται για μια εφεύρεση παραγόντων, για να γίνονται «άκρες» κι «ισχυροί άντρες», που όμως καταλήγει να δημιουργεί αδικίες, να λειτουργεί αντιαναπτυξιακά για το μπάσκετ κι αποτρεπτικά της προόδου και της δουλειάς σε μικρότερες ηλικίες.
Γιατί να προσπαθείς να παράγεις, εφόσον η αγωνιστική σου πορεία δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο; Τους παίκτες που θα βγάλεις θα τους χάσεις από έναν συρφετό μεσαζόντων, που τους φουσκώνουν τα μυαλά, υποσχόμενοι πισίνα και νευρικό τιμόνι στα 15 και που σχεδόν πάντα καταλήγουν να γίνονται ball boys των επτά ξένων στην Basket League.
Γιατί πρέπει το Μαρούσι κι ο Τρίτωνας, δύο ιστορικές ομάδες, που κέρδισαν την άνοδο τους στην Α1 μέσα από μια διαγωνιστική διαδικασία, να υποχρεωθούν να συστήσουν ΚΑΕ, η οποία σχεδόν βέβαια θα χρεωκοπήσει σε περίπου έναν χρόνο; Γιατί απαιτείται εγγυητική 800.000 ευρώ, τη στιγμή που ο ΕΣΑΚΕ δεν εγγυάται ούτε τα μισά αυτού του ποσού;
Οι εγκλωβισμένοι δεν πάνε πουθενά
Είναι υπερβολική η απαίτηση να σκεφτούν ότι αυτή η κατάσταση είναι αντικίνητρο σε εγκλωβισμένους παίκτες στην Α1 μπάσκετ να μετακινηθούν σε χαμηλότερη κατηγορία; Η ελπίδα ότι μπορούν να κερδίσουν χρόνο συμμετοχής στην Α2 κατηγορία και διάκριση, συμβάλλοντας στην άνοδο της ομάδας σβήνει, αφού το αποτέλεσμα δεν εξασφαλίζει αυτή τη συνθήκη, αλλά εξαρτάται από οικονομικούς παράγοντες.
Το ζητούμενο -σύμφωνα με τη λογική των ομοσπονδιών- είναι να βρεις κανένα στοιχιματζή, που ενδεχομένως σου δώσει κάποια αναλαμπή, ως τη στιγμή που θα σου ζητήσει να χάσεις με 20 πόντους, γιατί αλλιώς δεν θα πληρωθείς και μετά θα εξαφανιστεί παρασύροντας και την ομάδα.
Δεν είναι στραβός ο γιαλός, στραβά αρμενίζουμε.
