Ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε ΜΟΝΟ την πρόκριση στο φάιναλ φορ…
Όποιος είδε το χθεσινό ματς, είτε από την τηλεόραση, είτε (πολύ περισσότερο) από το ΣΕΦ, όποιος είδε εικόνες και βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατάλαβε ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε πολύ περισσότερα από μια πρόκριση στο φάιναλ φορ. Κι επειδή έχουν γραφτεί πολλά, ας δούμε μια εντελώς διαφορετική πτυχή τού θέματος…
Η ΚΑΕ Ολυμπιακός έχει πετύχει κάτι μοναδικό: Έχει καταφέρει να φέρει στα ίσα την εμπορικότητα της ομάδας, με αυτή του ποδοσφαίρου, κάτι που τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν καν σκέψη. Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ έχει ισορροπήσει, αν δεν έχει περάσει, το ποδόσφαιρο στο λιμάνι και θα το αναλύσουμε.
Μέρες… Μπαρτσελόνα ο Ολυμπιακός
Χρειάστηκαν εννέα λεπτά για να γίνει sold out. Και πολύ ήταν, αν σκεφτεί κανείς ότι 85.000 άνθρωποι, ζήτησαν να πάνε στο ΣΕΦ, για να δουν δια ζώσης τον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε. Ιστορικά είναι το… δεύτερο ρεκόρ. Ο Ολυμπιακός είχε τρελάνει τον κόσμο το 2017, όταν 100.000 φίλοι του ήθελαν να ζήσουν την εμπειρία τής αναμέτρησης με την Μπαρτσελόνα για το Τσάμπιονς Λιγκ!
Αντιλαμβάνεστε εύκολα τα μεγέθη. Άλλο πράγμα το ποδόσφαιρο, άλλο το μπάσκετ στη χώρα μας. Ο Ολυμπιακός είχε μοιρασμένο ενδιαφέρον στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αλλά τότε ήταν τα… πέτρινα χρόνια της ποδοσφαιρικής ομάδας, οπότε δεν μετράει.
Παλιότερα στο ΣΕΦ έβλεπες την πλειοψηφία των φίλων τής ομάδας να φορούν… ποδοσφαιρικές φανέλες. Χθες ο μπασκετικός Ολυμπιακός είχε την τιμητική του κι αν ο Πρίντεζης ήταν στην εξέδρα των επισήμων, πολλοί φορούσαν τη δική του φανέλα, όπως κι αυτές των Σλούκα, Παπανικολάου, κτλ. Τα πρώτα μπλουζάκια με το Κάουνας εξαφανίστηκαν κι ήδη οι… μηχανές δουλεύουν, καθώς αναμένεται να γίνουν ανάρπαστα.
Το «μέχρι τέλους» κι ο Μπαρτζώκας
Όποιος πιστέψει ότι αυτό έχει να κάνει με την όχι και τόσο πετυχημένη πορεία του ποδοσφαιρικού τμήματος και την αντίστοιχη εξαιρετική διαδρομή τού μπασκετικού, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος. Είναι κι αυτό, αλλά ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει δύο ισχυρά ατού:
Το ένα είναι το «μέχρι τέλους». Ο τρόπος διαχείρισης, η σκληρή απόφαση, το αυτομαστίγωμα, το «μόνοι μας και όλοι τους» (ακόμα και το 13-1 έγινε όπλο), η πτώση Βασιλακόπουλου, σε συνδυασμό με τη δημιουργία ενός εξαιρετικού συνόλου, «έψησαν» τον κόσμο. Ο μέσος Ολυμπιακός ταυτίστηκε με το «μέχρι τέλους» και για να το καταλάβει κανείς πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες, στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, στην περηφάνια για τον Νίκο Γόδα, στον αλέγκρο Γιώργο Δεληκάρη.
Ποτέ ο Πειραιάς δεν είχε ελιτίστικη προσέγγιση και το «μέχρι τέλους» βγάζει μια καλώς εννοούμενη λαϊκότητα, ειδικά όταν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι (τρελαμένοι) τραγουδούν μαζί με τον κόσμο. Κάπου εδώ έρχεται ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
«Άρρωστος» Ολυμπιακός (δεν το έκρυψε ποτέ), προσιτός, ανθρώπινος, με τις αδυναμίες και τα λάθη τού καθενός μας, τσαλακώνεται, παθιάζεται, βρίζει, ξεσπά, ζει με πάθος κάθε στιγμή. Έχει κάνει πολλή δουλειά, αλλά είναι άνθρωπος που εκφράζει τον φίλαθλο, τον οπαδό.
Ο αγέλαστος Μάρτινς, ο ατσαλάκωτος Μίτσελ, δίχως να τους κρίνω προπονητικά, δεν μπορούσαν ακόμα και στις πιο μεγάλες επιτυχίες να αγγίξουν τον κόσμο, όπως το κάνει ο Μπαρτζώκας. Κι αν σε αυτά προσθέσετε τον ελληνικό κορμό, το πώς Σλούκας, Παπανικολάου, Βεζένκοφ «μιλούν» στον ψυχισμό τού κόσμου, πώς περνούν στους ξένους το τι είναι… Πειραιάς, αντιλαμβάνεστε γιατί ο μπασκετικός Ολυμπιακός «πουλάει» τρελά.
Προσθέστε τη σκυλίσια άμυνα, το ασίγαστο πάθος, τις μυσταγωγικές βραδιές Ευρωλίγκας, ακόμα και τον τρόπο που μπαίνουν οι παίκτες στο γήπεδο, ακολουθώντας το δικό τους τελετουργικό. Όλα μαζί και το καθένα χώρια, είναι κομμάτια ενός παζλ, στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη εικόνα όλων των εποχών.
Αν αυτό που περιγράψαμε συνδυαστεί (τώρα έχει δικαίωμα κι υποχρέωση να το ζητά) με ευρωπαϊκό τίτλο, θα αποτελέσει -ίσως- την πιο μεγάλη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Κι όχι μόνο του τμήματος…
