Το συμπέρασμα του δεύτερου τελικού ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Όταν πριν λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός βρέθηκαν παρέα για πρώτη φορά στην ιστορία στην Α1, μου αρέσει που είχα χαρεί πως το μπάσκετ γυναικών θα έπαιρνε λάμψη και προβολή από αυτή που κουβαλάνε με τον κόσμο και την μεγάλη απήχηση τους στο αθλητικό στερέωμα. Αμ δε…
Άλλο ένα άθλημα αντιπαράθεσης.
Τα σχόλια πάνω από 300 στα σοσιαλ με ειρωνείες, απαντήσεις ανάλογου επιπέδου…για τον αγώνα την προσπάθεια των κοριτσιών, των προπονητών τίποτα!
Κι όμως το γυναικείο μπάσκετ θα μπορούσε να κερδίσει πολλά όμως όπως πάντα αγνοήθηκε από την τηλεόραση, προφανώς δεν έχουν βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση νομίζω και τα σωματεία… οπότε υπήρξε μόνο στο συνδρομητικό PAO TV.
Φυσικά έτσι δεν μιλάμε για προβολή. Λυπάμαι.
Με το δικό μου ουδέτερο μάτι δύο λόγια για το ματς καθώς βρέθηκα πάλι στον κατάμεστο “Τάφο” (ευχαριστώ Λολίτα) με τον κόσμο να βράζει και να έχει δημιουργήσει μία εκρηκτική ατμόσφαιρα.
Ο Παναθηναϊκός το εκμεταλλεύτηκε και ήταν πολύ καλός στο ξεκίνημα του αγώνα.
Εδώ θέλω να τονίσω πως η έλλειψη τής Ριντ είναι πολύ μεγάλη καθώς δίνει λύσεις σε άμυνα και επίθεση, με την Καπογιάννη να ψάχνει εναλλακτικές τις οποίες σε ένα βαθμό βρίσκει στις Αλεξανδρή, Χαιριστανιδου να δίνουν κάποιες σημαντικές λύσεις, όμως το κενό της είναι μεγάλο.
Όπως και στον τελικό με την Ελευθερία Μοσχάτου η ζώνη του δημιούργησε πρόβλημα καθώς κατά την γνώμη μου η Πότερ δεν είναι το σέντερ ρακέτας με πλάτες κλπ έτσι οι πράσινες βασίζονται στο σουτ των πολύ καλών Χριστινάκη, Κάρτερ.
Ο Ολυμπιακός είχε προσαρμόσει την άμυνα πάνω τους και παρότι Χριστινάκη, Παυλόπουλου έβαλαν δύο τρίποντα από τίς γωνίες λίγο πριν το φινάλε, δεν κατάφερε να αποτρέψει την ήττα.
Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του ήξερε πως δεν έχει περιθώρια μετά την απώλεια του κυπέλλου, που έφερε την απομάκρυνση τού Ζιμπαρτς, για πρώτη φορά να συμβεί το ίδιο με το πρωτάθλημα.
Ο Νίκλας ξέρει ότι έχει την καυτή πατάτα στα χέρια του και θέλει να αρπάξει την ευκαιρία που του δόθηκε κάτι που θα γίνει με την κατάκτηση του τίτλου.
Δούλεψαν πολύ έχοντας και την εμπειρία των 14 αγώνων στην Ευρωλίγκα, έχοντας όμως κόντρα την μεγάλη απραξία.
Σε αντίθεση με τον αντίπαλο του που είχε το φάιναλ4, οι ερυθρόλευκες μετά από πολλές μέρες έπαιξαν ένα αγώνα με τον Παναθηναϊκό και ο δεύτερος ένδεκα μέρες μετά, από λάθος προγραμματισμό τού πρωταθλήματος και αυτό στο ξεκίνημα τής σεζόν.
Άρα όταν θα έβρισκε ρυθμό θα έδειχνε άλλο πρόσωπο.
Έτσι και έγινε με το μεγάλο του όπλο την Γκούσταφσον να απειλεί μέσα στο ζωγραφιστό, την Αγιούσο να δίνει μεγάλες λύσεις, την Νικολόπουλου να πιστοποιεί άλλη μία φορά ότι είναι μια από τις καλύτερες Ελληνίδες γκαρντ και παρά την έλλειψη τής Σταμάτη έφτασε στην μεγάλη νίκη, μέσα σε μία τόσο καυτή έδρα.
Σίγουρα δεν τελείωσε τίποτα, άλλωστε ο Παναθηναϊκός τον τίτλο τον είχε πάρει με ανατροπή, όμως ο Ολυμπιακός μέσα στο σπίτι του στο βοηθητικό του ΣΕΦ δεν θέλει να αφήσει να πάει χαμένη η ευκαιρία να κατακτήσει και φέτος το πρωτάθλημα.
Με την μόνιμη άποψη μου ότι οι τελικοί τουλάχιστον θα πρέπει να διεξάγονται στο. ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ με τηλεοπτική κάλυψη…ο χθεσινός αγώνας έγινε στα όρια όμως δεν τα ξεπέρασε.
Ο Σωτήρης Πανταλέων κάτω από το καλάθι προς την μεριά του Ολυμπιακού κράταγε τις ισορροπίες για να μην ανησυχούν οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας για το μπάσκετ γυναικών που ήταν στο γήπεδο η Άννυ Κωνσταντινίδου, ο Χρήστος Βασιλειάδης και ο Στάμος Θέος.
