Οι διοικήσεις αλλάζουν, η… αύρα του Συμεωνίδη μένει.
Φοβερά και τρομερά πράγματα γίνονται στην ελληνική διαιτησία. Η κατάσταση είναι τραγική, αλλά (ευτυχώς ή δυστυχώς) δεν είναι σοβαρή. Κι αυτό θα το διαπιστώσετε, διαβάζοντας όσα θα γράψει σήμερα ο Αριστείδης για τον Συμεωνίδη κι όχι μόνο.
Ο Κώστας Πουρσανίδης, πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλα δύο μέλη του Δ.Σ. (μεταξύ αυτών του υιού Συμεωνίδη) κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά των υπολοίπων μελών. Υποστήριξε ότι η πλειοψηφία του Δ.Σ. αδιαφορεί και δεν ασκεί τα καθήκοντά της, γι’ αυτό ζήτησε την αντικατάσταση της.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Όποια πρόταση καταθέτει τρώει… μαύρο, αφού η πλειοψηφία είναι εναντίον του. «Ε, αφού δεν είναι μαζί μου, θα τους καθαρίσω» σκέφτηκε ο εκλεκτός του πατρός Συμεωνίδη.
Το δικαστήριο απέρριψε πανηγυρικά ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς του, αποτρέποντας την εκτροπή. Ο Πουρσανίδης, σύμφωνα με καταγγελία των υπολοίπων μελών του Δ.Σ. έχει κόψει κάθε πρόσβασή τους στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του Συνδέσμου. Δηλαδή, ο Γενικός Γραμματέας κι ο Ειδικός Γραμματέας ΔΕΝ μπορούν να στείλουν mail. Κι αυτό έχει την έγκριση του Συμεωνίδη (πατρός) και του Συμεωνίδη (υιού).
Ο Ντάβαρης και το σύγχρονο μπάσκετ
Πρακτικές άλλων εποχών (επί Βασιλακόπουλου, δηλαδή) εφαρμόζονται και σήμερα. Αλήθεια, η ΟΔΚΕ θα πάρει θέση, ή ασχολείται μόνο με… σοβαρά ζητήματα; Έχει άποψη γι’ αυτό ο Θεόφιλος, ή δεν απασχολεί η εκτροπή, η ξεφτίλα, που γίνεται σ’ έναν Σύνδεσμο το κορυφαίο όργανο;
Συγνώμη, αλλά επειδή είμαι παλιάς κοπής, δεν καταλαβαίνω τους μοντέρνους τρόπους διαχείρισης. Δεν είμαι και σαν τον Ντάβαρη, που θα πάει στις 20 Φεβρουαρίου στο Εργατικό Κέντρο Άργους, για να αναλύσει «τον ρόλο του διαιτητή στο σύγχρονο μπάσκετ». Ο Ντάβαρης! Απορώ που δεν έβαλαν τον Συμεωνίδη, αλλά πάμε παρακάτω.
Δηλαδή, ο ικανότερος για να αναλύσει τον ρόλο του διαιτητή στο σύγχρονο μπάσκετ είναι ο Ντάβαρης; Επειδή είναι μέλος τού Δ.Σ.; Αλήθεια τώρα; Τελικά η είσοδος στο Δ.Σ. της ΟΔΚΕ είναι διαβατήριο για προσωπική ανάδειξη. Αν δείτε τους ορισμούς που παίρνουν (ως κομισάριοι) θα καταλάβετε. Αλλά δεν βαριέσαι, αυτό το ξεπερνάμε.
Σε λίγο βλέπω διαιτητές, που με το ζόρι έπαιξαν έναν (1) αγώνα στην Α1 να εξηγούν τον σύγχρονο τρόπο διαχείρισης ευρωπαϊκών αγώνων. Θα τρελαθούμε τελείως.
Τι είχες… Στέλιο, τι είχα πάντα
Κλείνω με την ΚΕΔ. Ακόμα φωνάζουν οι άνθρωποι του Απόλλωνα. Δεν έχει δίκιο όποιος φωνάζει, αλλά υπήρχαν σοβαρά θέματα στα σφυρίγματα με τον Άρη. Έλα, όμως, που έπρεπε να εξευμενιστεί ο Θεός του πολέμου, για όσα έγιναν στο ματς με τον Προμηθέα. Τυχαίο το ότι το σύμπαν βρήκε την ισορροπία του στο ματς με την ομάδα, που είναι κάτι σαν ψαροκόκαλο στο λαιμό του Προμηθέα. Τυχαίνουν αυτά.
Ο Κουκουλεκίδης τα βρήκε όλα καλά, οπότε ποιος είμαι εγώ να τον αμφισβητήσω. Το μόνο που θα πω είναι πως από τη μια ο Κουκουλεκίδης, από την άλλη ο Συμεωνίδης, τι είχες Στέλιο, τι είχα πάντα. Αρχίζει και θυμάται τα χρόνια του εννιά (το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90), όταν πρωτοεμφανίστηκε ο
Αριστείδης ο Δίκαιος