Νίκη σε ένα κατάμεστο γήπεδο ο Παναθηναϊκός.
Τί ήταν αυτό σήμερα! Τί κόσμος, τί φωνή, τί ματς σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με ένα φινάλε που άφησε κάτι πολύ καλό στον ευτυχισμένο Παναθηναϊκό που κερδίζει δεύτερη συνεχόμενη φορά, και μία όχι τόσο μεγάλη απογοήτευση στον Ολυμπιακό αφού κράτησε το πλεονέκτημα έδρας.
Με Χριστινάκη σούπερ να βάζει 15π. στο πρώτο μέρος, που μέχρι να ποσταρει την έβαζε η Καπογιάννη, ένας καταιγισμός από καλάθια του Παναθηναϊκού με τον κόσμο να παραληρεί, είχαμε 31-19 στο 1ο δεκάλεπτο. Οι πράσινες εκτός των άλλων είχαν στηθεί όπως έπρεπε απέναντι στις δύο ψηλές του Ολυμπιακού, οι οποίες λογικά ζούσαν πρωτόγνωρες στιγμές κάτω από τις συνθήκες της Λεωφόρου.
Η διαφορά μεγάλωνε με τις πράσινες να συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν και έφτασε στο 26ο λεπτό να προηγηθούν 64-35. Άρα νίκη, διαφορά, όλα υπέρ του Παναθηναϊκού και ο κόσμος να μην βάζει γλώσσα μέσα.
Τότε όμως οι πράσινες σύγισαν και έβαλαν εννέα μόνο πόντους σε σχεδόν 12 λεπτά. Ειδαμε τον Ολυμπιακό να δίνει το παρών, χωρίς φυσικά να πιάσει κάποιο μεγάλο παιχνίδι, μίλησε όμως ο εγωϊσμός της ομάδας. Προσπάθησε ο Νίκλας με τη ζώνη να δυσκολέψει τον Παναθηναϊκό και το κατάφερε, ενώ η Γκούσταφσον έδειχνε πιο προσαρμοσμένη στο παιχνίδι.
Η διαφορά μειώθηκε και οι μαζεμένοι πόντοι της Κάρτερ στο τέλος έφεραν τη διαφορά στους 14π και τις ερυθρόλευκες να κρατούν το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς.
Τί σημαίνει αυτό; Ότι θα δούμε από τρεις έως πέντε αγώνες μεταξύ των αιωνίων ακόμη.
Η ατμόσφαιρα και το πάθος της εξέδρας για τη νίκη κόντρα στον… εχθρό ήταν εντυπωσιακή… όμως ρε παιδιά πολύ τσιγάρο. Ντουμάνιασε το γήπεδο, δύο κοπέλες δίπλα μου κάπνισαν σχεδόν από ένα πακέτο η κάθε μία.
Να τελειώσω με μία από τα ίδια. Είπαμε, πλέον έχουμε δύο πολύ καλές ομάδες και είναι άδικο να μην τους δίνουμε τη δυνατότητα να παίξουν με τις καλύτερες συνθήκες και σε γήπεδα όπως όταν παίζουν στην Ευρώπη.
Αμαρτία επίσης να μην προβάλουμε τους αγώνες μεταξύ των δύο καλύτερων ελληνικών ομάδων στο μπάσκετ γυναικών σαν τον σημερινό… διαφήμιση!
Φίλους θα κερδίζαμε… και τούς έχουμε τόσο ανάγκη.
