Με ναυτικούς όρους ο Παναθηναϊκός συνάντησε μπονάτσα στο πρώτο ημίχρονο στο Κάουνας, βίωσε μία μικρή τρικυμία στην τέταρτη περίοδο, αλλά απέδειξε πως… σαν καλός καραβοκύρης στην ανεμοζάλη έδειξε χαρακτήρα. Και στο πρακτικό του θέματος, πήρε ένα σημαντικό «διπλό», αφού μένει ζωντανός και με όνειρα στην Ευρωλίγκα, ενώ απέκτησε περισσότερη αυτοεκτίμηση και συνάμα αυτοπεποίθηση για το παιχνίδι που θα ακολουθήσει τη Δευτέρα, με τον Ολυμπιακό για το ελληνικό πρωτάθλημα.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός, έκανε το πιο ισορροπημένο του 20λεπτο στην Ευρωλίγκα, εδώ και πολύ καιρό, όχι μόνο φέτος. Συνεπής στην άμυνα, διαβασμένος ως προς το τρόπο παιχνιδιού της Ζαλγκίρις και με εξαιρετική διάθεση, φρόντισε όχι μόνο να κρατήσει χαμηλά την αντίπαλο του, αλλά να χτίσει και το «εγώ» του επιθετικά.
Δεν θα παραβλέψουμε, ωστόσο, ότι πέρα από τη δική του συνεισφορά, ευτύχησε να βρει και μία ιδιαίτερα άστοχη (για τα δεδομένα της λιθουανικής ομάδας) Ζαλγκίρις, σε ένα ματς μέσα στο Κάουνας. Πιάνοντας, παράλληλα, εξαπίνης τους Λιθουανούς -με τη δική του απόδοση στην επίθεση- τους γέμισε με την ανησυχία, ότι πιθανότατα το βράδυ της Παρασκευής θα εξελισσόταν σε εφιάλτη.
Ο Παναθηναϊκός ήταν… υποψιασμένος
Ωστόσο, ακόμα κι εάν κάποιος είναι μπασκετικά αδαής, δεν μπορεί να μην περίμενε, ότι στο δεύτερο ημίχρονο η Ζαλγκίρις θα πραγματοποιούσε την όποια αντεπίθεση μπορούσε και θα έδινε όλο της το είναι, για να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση. Ο Παναθηναϊκός είναι η αλήθεια ότι δεν υπήρξε αδαής. Τουναντίον.
Αλλά όπως είναι λογικό, δεν μπορεί κανείς να ελέγχει τα πάντα. Ειδικά από τη στιγμή που η Ζαλγκίρις απέκτησε σύνδεση με το καλάθι, με το μακρινό σουτ κυρίως, ήταν λογικό ότι οι «πράσινοι» θα έπρεπε να δοκιμαστούν και σε… φουρτούνα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός -ίσως- στάθηκε και λίγο άτυχος. Δέχθηκε ένα τρίποντο στο μηδέν σχεδόν, στο τέλος της 3ης περιόδου από τον Ντίμσα κι ένα ακόμα με το ξεκίνημα της 4ης περιόδου από τον Λουκοσιούνας κι από το +10 η διαφορά ψαλιδίστηκε στους 4 πόντους. Όπως ήταν λογικό, είχαμε ντέρμπι.
Αλλά -όπως γράψαμε- ο καλός καραβοκύρης στην ανεμοζάλη φαίνεται κι ο Παναθηναϊκός, αποδείχθηκε τέτοιος. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρέπει να εξέπληξε κανέναν το γεγονός αυτό. Ο Ράντονιτς έκανε το καλύτερο του κοουτσάρισμα στον πάγκο των «πράσινων» και κατάφερε να μεταδώσει αυτοπεποίθηση και στους παίκτες του.
Τούτο είχε φανεί και νωρίτερα, όταν πήρε στοχευμένα τάιμ άουτ, βλέποντας τη Ζαλγκίρις να έχει τρέξει μίνι -αλλά όχι απειλητικά- σερί. Δεν γνωρίζω ποιες ήταν οι οδηγίες του σε καθένα από αυτά, αλλά είναι δεδομένο το αποτέλεσμα, αφού έπειτα απ’ όλα εξ αυτών, ο Παναθηναϊκός κατάφερνε να αποκαθιστά την τάξη και να εκτοξεύει εκ νέου τις διαφορές υπέρ του.
Ο Ουίλιαμς κι ο Μπέικον κάνουν τη διαφορά
Θα γράψουμε και πάλι ό,τι έχουμε αναφέρει πολλάκις στο παρελθόν: Ο Ουίλιαμς είναι η καλύτερη φετινή μεταγραφή του Παναθηναϊκού. Μεστός, παραγωγικός, ηγετικός, εμψυχωτικός προς τους συμπαίκτες του και μετρημένος στις προσπάθειες του. Συνεπικουρούμενος και από τον Μπέικον, ήταν αυτοί που ηγήθηκαν επιθετικά και σε μεγάλο ποσοστό πιστώνονται το χθεσινό διπλό.
Κρατάμε ότι ο Ράντονιτς έδειξε να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα σχήματα μέσα στο ματς και να πειραματίζεται λιγότερο από κάθε του άλλο παιχνίδι στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Παράλληλα δείχνει να παγιώνει την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση του Λι και του Ουόλτερς για κάμποσα λεπτά στην πεντάδα.
Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έχει επιλέξει στην επίθεση -προς το παρόν, τουλάχιστον- στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να εκτελεί στα τελευταία δευτερόλεπτα, ενώ επιδιώκει αρκετά την απομόνωση και το «ένας εναντίον ενός», τόσο του Μπέικον, όσο και του Ουίλιαμς.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε νικηφόρα από μία από τις πιο δύσκολες έδρες στην Ευρώπη και κέρδισε, όπως γράψαμε στην αρχή, εκτός από αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση. Πράγματα που θα χρειαστεί, τη Δευτέρα στο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι δεδομένο ότι -έπειτα κι από τη δική του ήττα από την Εφές- θα είναι πιο υποψιασμένος απέναντι στο σύνολο του Ράντονιτς.
Δεν πρέπει να λησμονούμε επίσης, πως κανείς από τον Παναθηναϊκό -πλην Παπαγιάννη– δεν γνωρίζει τι εστί ελληνικό Κλάσικο (δεν αναφέρω τον Μποχωρίδη, διότι φαίνεται ότι έχει βγει για τα καλά από το ροτέισον). Αλλά όλα αυτά θα αποτελέσουν θέμα συζήτησης, έπειτα από το παιχνίδι της Δευτέρας. Εδώ θα είμαστε, άλλωστε…
