Μία πορτοκαλάδα, από πορτοκάλια Βαλένθια, τα οποία έχουν πλούσιο και γλυκό χυμό επιθυμούσε να γευτεί ο Παναθηναϊκός χθες το βράδυ, αλλά τελικά ήπιε το πικρό ποτήρι της ήττας από την ισπανική ομάδα.
Σε αυτή την εβδομάδα -με τα διπλά παιχνίδια- οι «πράσινοι», οι οποίοι πλέον έβλεπαν να αχνοφαίνονται τα πλέι οφ, μετά το σερί νικών που έτρεχαν στην διοργάνωση, επιθυμούσαν διακαώς να κάνουν το «διπλό» απέναντι στη Βαλένθια. Κι αυτό γιατί ήταν το πιο βατό παιχνίδι, που είχε το πρόγραμμα τους, μέχρι το τέλος του 2022. Με νίκη θα έκαναν ακόμα ένα βήμα για την οκτάδα και θα ήταν λίγο πιο άνετοι για τη συνέχεια.
Οι «πράσινοι» πήγαν έπειτα από το Μιλάνο δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι τους στην παράταση. Αυτή την φορά δεν κατάφεραν να τη… σκαπουλάρουν, γιατί με τους Ιταλούς στην κυριολεξία δραπέτευσαν…
Νομοτελειακά, ωστόσο, γνωρίζουμε πως τα σερί είναι για να σπάνε κι η κοινή λογική έλεγε ότι αυτή την εβδομάδα ο Παναθηναϊκός θα έκανε ήττα στην Ευρωλίγκα. Βέβαια θα επιθυμούσε αυτό το σερί -εάν ήταν να σπάσει κάπου- να έσπαγε στη Βαρκελώνη κι όχι στη Βαλένθια.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει υψώσει ανάστημα και να δείχνει άκρως ανταγωνιστικό πρόσωπο, σε σχέση μ’ εκείνο που παρουσίαζε στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά δεν είναι η ομάδα, που -ακόμα και στις κακές της βραδιές- έχει τον τρόπο να κερδίζει. Για να παίρνει νίκες, πρέπει να μοχθεί σε κάθε ματς.
Σαφώς η ήττα από την Βαλένθια δεν είναι καταστροφή, εάν αναλογιστούμε πού ήταν ο Παναθηναϊκός και πού βρίσκεται, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να την έχει αποφεύγει.
Έλειψε η διάρκεια (και) κόντρα στη Βαλένθια
Για το σύνολο του Ράντονιτς είναι εμφανές ότι λείπει η διάρκεια στην απόδοση των παικτών του. Δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι, άλλωστε, για να έρχονται όλα ταυτόχρονα και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το δεύτερο θέμα που έχει ο Παναθηναϊκός -το βρίσκει και θα συνεχίσει να το βρίσκει μπροστά του, εάν και δεν θα το πληρώνει πάντοτε- είναι πως το παιχνίδι του επιθετικά τείνει να γίνεται μονοδιάστατο. Με τη Βαλένθια, για παράδειγμα, πήρε από τον βασικό του σέντερ (τον Παπαγιάννη) μόλις 2 πόντους και από τον Γκουντάιτις άλλους 6, σε ένα ματς στο οποίο παίχτηκαν 45 λεπτά μπάσκετ.
Δεν βάζω στην εξίσωση τον Ουίλιαμς, ο οποίος έκανε και πάλι ένα τρομερό ματς, αφού δεν είναι το 4αρι, το οποίο αρέσκεται να παίζει κοντά στο καλάθι και να δημιουργεί φθορά στους αντιπάλους. Ο Αμερικανός τα έκανε όλα και πάλι και συνέφερε, με 21 πόντους, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα και μόλις 2 λάθη, σε 43 λεπτά συμμετοχής, συνεπώς δεν μπορείς να του ζητάς να κάνει κάτι, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να κάνει, τουλάχιστον με συνέπεια και διάρκεια!
Τον Ουίλιαμς και τα… μάτια μας
Μιας και αναφερθήκαμε στον Ουίλιαμς, να κάνουμε μία παρένθεση. Δεν ξέρω εάν θα βγει η χρονιά έτσι. Να τον προσέχουν σαν τα μάτια τους και να «φτύνουν» να μην τον ματιάσουν, αλλά σύντομα και ανάσες θα χρειαστεί, και θα πρέπει να προστατευτεί.
Η αλήθεια είναι ότι για τον Ράντονιτς είναι μονόδρομος η χρησιμοποίηση του. Χωρίς αυτόν στο παρκέ, με τον Μαυροβούνιο να μην εμπιστεύεται άλλον παίκτη που μπορεί να παίξει κλασικά στην θέση «4» και χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια προσθήκη, ο Παναθηναϊκός καταφεύγει σε αλχημείες, οι οποίες ουδέποτε δεν του έχουν βγει.
Ακόμα και χθες το βράδυ, μετά την πολύ καλή πρώτη περίοδο των «πρασίνων», όταν ο Ράντονιτς έβγαλε τον Ουίλιαμς, να πάρει τις αναγκαίες ανάσες, η εικόνα της ομάδας του άλλαξε άρδην προς το χειρότερο, με αποτέλεσμα να τον επαναφέρει εσπευσμένα στο παρκέ και να μην βγει ποτέ ξανά, ως το τέλος του αγώνα με τη Βαλένθια.
Μα θα διερωτηθεί κανείς «τον ίδιο σχεδόν χρόνο έπαιξε και παίζει και ο Μπέικον». Προσωπικά θεωρώ πως ο Μπέικον, κρύβεται περισσότερο, ειδικά στην άμυνα, από τον Ουίλιαμς, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Μιας και η κουβέντα μάς έφερε στον Μπέικον, μπορεί να έχει αναβαθμίσει τον Παναθηναϊκό, να του έχει προσδώσει διαφορετικές πτυχές στο επιθετικό του παιχνίδι, αλλά τα 1/8 τρίποντα του, ίσως να ήταν η λεπτομέρεια που θα έκανε τη διαφορά στο παιχνίδι με τη Βαλένθια. Τέτοιους παίκτες, δεν μπορείς και δεν πρέπει να τους χαλιναγωγείς στο έπακρο, αλλά μία κουβέντα περί οικονομίας προσπαθειών πρέπει να γίνει.
Μην ξεχνάμε, λείπει ο Γκριγκόνις
Πρέπει ωστόσο να αναφερθεί κάτι, το οποίο νομίζω ότι παρατηρείται πλέον δια γυμνού οφθαλμού: Οι παίκτες του Ράντονιτς, δείχνουν διάθεση, θέληση για νίκη, έχουν αυτοπεποίθηση και -το πιο σημαντικό απ’ όλα- δείχνουν να αποκτούν συνοχή ως προσωπικότητες και να έχουν αλληλεγγύη, άκρως απαραίτητα στοιχεία για να πορευτεί επιτυχημένα μία ομάδα.
Δεν μπορώ να προβλέψω εάν αυτοί οι δεσμοί, οι οποίοι δημιουργούνται, θα αποτελέσουν τείχος προστασίας, εάν και όταν έρθουν άσχημα αποτελέσματα, αλλά σίγουρα είναι σημαντικό να υπάρχει βάση. Πόσο συμπαγής είναι, μπορεί να χρειαστεί να το διαπιστώσουμε, μπορεί και όχι.
Ίσως κάποιοι το έχουν ξεχάσει, αλλά από τον Παναθηναϊκό απουσιάζει ο Γκριγκόνις. Ο Λιθουανός δεν έχει ξεκινήσει καλά, δεν έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες προς το πρόσωπο του, αναφορικά με το σκοράρισμα και τις λύσεις που θα δώσει ειδικά από το τρίποντο, ωστόσο η εναλλαγή του με τον Μπέικον στο παρκέ όσο και η ταυτόχρονη συνύπαρξη τους, μπορεί να δώσει επιπλέον ώθηση προς τα πάνω στο παιχνίδι των «πρασίνων».
Θα αντιπαραβάλει κάποιος σαν επιχείρημα, ότι στην άμυνα θα υπάρχει κάποιο θέμα, όμως σε όλα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Ούτε τόσο μεγάλη «τρύπα» στα μετόπισθεν θα είναι και το ισοζύγιο της συμμετοχής και των δυο θα έχει δεδομένα θετικό πρόσημο. Ο Πονίτκα, είναι άλλο είδος παίκτη, χρήσιμος, αλλά δεν μπορεί να έχει την επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του που δύναται να έχει ο Γκριγκόνις, ο οποίος έλειψε από το ματς με τη Βαλένθια.
Δύσκολο το φινάλε του 2022
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μέχρι το τέλος της ημερολογιακής χρονιάς, μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Παίζει την Παρασκευή με την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη, ακολουθεί το ματς με την Εφές στην Πόλη και το τελευταίο παιχνίδι για το 2022 είναι αυτό με τον Ολυμπιακό, τον οποίο υποδέχεται στο ΟΑΚΑ.
Το τελευταίο γνωρίζουμε όλοι, πόσο ιδιαίτερο ματς είναι, όχι μόνο από βαθμολογικής άποψης, αλλά και από άποψη ψυχολογίας. Με αυτή την τριάδα αγώνων που έχουν οι «πράσινοι» μπροστά τους, μπορεί να αναγκαστούν να ανέβουν τον Γολγοθά τους -να επιστρέψουν σε κλίμα εσωστρέφειας και ο κόσμος γίνει εκ νέου μεμψίμοιρος- είτε μπορεί να βιώσουν την πλήρη Ανάσταση τους και να το νέο έτος να τους βρει για τα καλά μέσα στο κόλπο για τα πλέι οφ.
