Η πόλις δεν εάλω, από τον Παναθηναϊκό… Αλλά θα αναρωτηθεί και δίκαια κάποιος, περίμενε κανείς πως θα κερδίσει ο Παναθηναϊκός τη Φενέρ; Μάλλον και στον ίδιο τον Παναθηναϊκό, ήξεραν ότι οι πιθανότητες ήταν ελάχιστες στο χθεσινό παιχνίδι για «διπλό».
Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε για μία ακόμα φορά και δεν άφησε «υποσχέσεις» για κάτι καλύτερο. Η νίκη επί της Μπασκόνια ήταν μάλλον αναλαμπή κι όχι μία νέα αρχή. Για να λέμε (τη δική μου για την ακρίβεια) αλήθεια, οι «πράσινοι», δεν έχουν τόσο άσχημο ρόστερ, όσο δείχνει το ρεκόρ τους. Αλλά έχουν τόσο μέτρια ομάδα, που το 2-6 είναι ο καθρέπτης της.
Ναι, το ακούω και το ενστερνίζομαι, σε ένα βαθμό ότι χρειάζεται χρόνος. Αλλά, δυστυχώς, στην Ευρωλίγκα, πίστωση χρόνου δεν υπάρχει. Το ξέρουμε αυτό. Κι ακόμα περισσότερο, εάν η ομάδα που ζητάει την πίστωση είναι ο Παναθηναϊκός.
Ακόμα ψάχνεται ο κόουτς Ράντονιτς
Το κακό της ιστορίας είναι ότι ο Ράντονιτς εξακολουθεί να μην έχει κατασταλάξει, τί και πώς θέλει να παίξει η ομάδα του. Ήρθε και η προσθήκη του Μπέικον κι όπως φάνηκε τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο. Στο ροτέισον και στους ρόλους, αναφέρομαι. Το είδαμε και χθες με τη Φενέρ, που κάποιες αλλαγές και σχήματα ήταν τόσο αλλοπρόσαλλα και κόντρα στη ροή του αγώνα, που βραχυκύκλωσαν και την ίδια την ομάδα, αντί να τη βοηθήσουν.
Αυτό που προβληματίζει -και νομίζω πως χρήζει διερεύνησης- κι ίσως είναι η βασική αιτία, γιατί ο Παναθηναϊκός αργεί να βρει ρυθμό και να αποδώσει το μπάσκετ που επιθυμεί και μπορεί, είναι το γιατί αρκετοί παίκτες δεν κάνουν αυτά που ξέρουμε ότι μπορεί να κάνουν.
Παναθηναϊκός: Άλλοι παίκτες…
Είναι ο Λι για παράδειγμα ο Λι που είδαμε πέρσι με τη φανέλα της Μονακό κι ειδικά στην σειρά των πλέι οφ; Δεν νομίζω. Είναι ο Γκριγκόνις, ο παίκτης που ξέραμε από τη Ζαλγκίρις και από την ΤΣΣΚΑ; Δείχνει σαν να είναι… σωσίας του Γκριγκόνις.
Είναι ο Παπαγιάννης ο περσινός βελτιωμένος «Big Papa»; Σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως είναι ένας παίκτης που δείχνει να είναι χαμένος στο παρκέ. Προς Θεού δεν είναι αδιάφορος, αλλά μπερδεμένος και χωρίς αυτοπεποίθηση, που τον είδαμε να χάνει διεκδίκηση μπάλας στη δύναμη ακόμα και από τον Ουιλμπέκιν. Δεν τρομάζει τους αντιπάλους του, είτε ψηλούς είτε κοντούς, τουναντίον. Είναι δεδομένο ότι δεν είναι αυτή η πραγματική αξία του παίκτη κι επειδή αυτό το φαινόμενο παρατηρείται εδώ και αρκετές αγωνιστικές, θα πρέπει να βρεθεί λύση.
Είναι ο Πονίτκα ο παίκτης που είδαμε στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ με την εθνική ομάδα της Πολωνίας; Ήδη η… σούμα μας έχει βγάλει αρκετούς παίκτες. Δεν γνωρίζω ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και δεν αποδίδουν αυτά που θεωρείτο ότι μπορούσαν να αποδώσουν (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια), αλλά είναι δεδομένο ότι κάτι δεν τους επιτρέπει να το κάνουν.
«Γυμνός» ο Παναθηναϊκός στο «4»
Να προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει έναν παίκτη που να παίζει στο «4», που (πέρα από ανάσες στον Ουίλιαμς) θα μπορεί να ανεβαίνει και στο «5», σε ένα πιο ευέλικτο σχήμα στο παρκέ. Αυτόν τον «έρμο» τον Μαντζούκα, εάν δεν πάρει χρόνο σε τέτοια ματς και με τον Παναθηναϊκό να έχει τέτοια εικόνα, πού θα τον «ψήσουν», πού θα έχει τριβή; Στα οικογενειακά διπλά και στα παιχνίδια της Basket League; Το να τον βάζεις στο τελευταίο δίλεπτο ενός τέτοιου παιχνιδιού, περισσότερο τον «καις» παρά τον ωφελείς. Άστον να δει όλο το ματς από τον πάγκο, προτιμότερο είναι.
Για να πάμε και στην ουσία: Όταν είσαι Παναθηναϊκός, οι 25αρές και οι 30αρες δεν χωνεύονται εύκολα. Αλλά εάν συνεχίσουν να έρχονται, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν συνήθεια. Το βασικό πρόβλημα της ομάδας είναι ο προπονητής. Ο Ράντονιτς είναι αυτός, ο οποίος οφείλει άμεσα να κατασταλάξει στο τι θέλει να παίξει και -το πιο σημαντικό από όλα- εάν το ρόστερ που έχει μπορεί να υπηρετήσει αυτό, που ο ίδιος επιθυμεί να παίζει η ομάδα του. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, ίσως, πρέπει να συμβιβαστεί με κάποια πράγματα και να αλλάξει ρότα.
Εάν οι «πράσινοι» έχουν ως προσανατολισμό την άμυνα, όπως διατείνονται από το ξεκίνημα της σεζόν, το να δέχονται στο ρελαντί, ακόμα και εκτός έδρας από τη Φενέρ την 100αρα, πρέπει να χτυπάει πολλαπλά καμπανάκια, ότι αρκετά πράγματα δεν πάνε καλά.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να βρει τι φταίει κι αρκετοί παίκτες είναι σκιά του εαυτού τους. Πρέπει να αποφασίσει ποια είναι η βασική φιλοσοφία στο παιχνίδι του, την οποία θα προσπαθεί να την υπηρετήσει σε κάθε ματς. Πάνω από όλα να βρει μία πιο ορθολογική διαχείριση στο ροτέισον, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού του.
