Στη συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής, όπου παράλληλα είχαμε και τις βραβεύσεις των κορυφαίων της περσινής σεζόν, ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκος, ευχήθηκε σε κάποια αποστροφή του λόγου του «να πάρει το Super Cup λίγη από την αύρα της Ρόδου, που φέτος είχε σπουδαία τουριστική περίοδο». Το νησί βούλιαξε, εν αντιθέσει με τη διοργάνωση που… απογειώθηκε. Ο κ. Χατζημάρκος βγήκε αληθινός, αλλά αυτό δεν «έτυχε». Πέτυχε, χάρη στην πολλή και σοβαρή δουλειά, που έγινε από τον ΕΣΑΚΕ.
Προσωπικά πολλάκις τα έχω… χώσει και στον ΕΣΑΚΕ, και προσωπικά στον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο. Αυτή τη φορά παίρνουν υψηλό βαθμό. Αφενός γιατί ήταν εξαιρετική επιλογή η Ρόδος, ένα νησί όμορφο, απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Ταυτόχρονα νησί που αγαπά το μπάσκετ. Έτσι η φιλοξενία ήταν υψηλού επιπέδου.
Μην υποτιμάτε την αξία της παροχής των υπηρεσιών προς τους παίκτες, είτε πρόκειται για τη μετάβαση, είτε για τη διαμονή. Λίγο μετά την προετοιμασία, λίγο πριν το τζάμπολ (κυρίως για τις ομάδες της Ευρωλίγκας) και το παραμικρό έχει σημασία. Η μείωση της ταλαιπωρίας, η προσοχή που δίνεται στους πρωταγωνιστές, φτιάχνουν ατμόσφαιρα.
Ο ΕΣΑΚΕ και το τσάρτερ των ομάδων
Ιδιαιτέρως σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο ΕΣΑΚΕ ναύλωσε τσάρτερ, μειώνοντας στο ελάχιστο την ταλαιπωρία των τριών ομάδων (ο Κολοσσός ήταν έτσι κι αλλιώς στο νησί). Ακόμα και το ότι ταξίδεψαν μαζί οι δύο «αιώνιοι» έπαιξε ρόλο στο να πέσουν οι τόνοι, μετά το ατυχές φινάλε του τελικού. Μια εστία φωτιάς, που έσβησε όπως έπρεπε να σβήσει.
Ο Ολυμπιακός από πέρυσι είχε επιλέξει πτήσεις τσάρτερ για τις αποστολές στην Ευρωλίγκα και θαρρώ πως φέτος το ίδιο θα κάνει κι ο Παναθηναϊκός. Για να αντιληφθούν κι όσοι δεν γνωρίζουν τη μεγάλη αξία, μιας φαινομενικά αδιάφορης κίνησης.
Η φωτογραφία της χρονιάς
Οι οργανωμένοι ενοχλήθηκαν, επειδή απαγορεύτηκαν τα διακριτικά, αλλά και για τις ακριβές τιμές. Η αλήθεια είναι πως έχει διαφορετικό χρώμα, όταν το γήπεδο γεμίζει με φανέλες στην εξέδρα. Μεγαλύτερη αλήθεια είναι πως η φωτογραφία που επιλέξαμε να συνοδεύσει το θέμα, είναι η φωτογραφία της χρονιάς.
Αυτός είναι ο αθλητισμός που ονειρευόμαστε. Θα ήταν ουτοπικό να περιμένει κανείς τους οπαδούς αγκαλιασμένους να βλέπουν τον αγώνα. Θα είχαμε… αγκαλιές. Μέχρι να προσεγγίσουμε το… 2022, καλύτερα να βλέπουμε παιδιά κι οικογένειες στις εξέδρες, παρά τους ετοιμοπόλεμους καμικάζι. Ως εκ τούτου, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το ζήτημα των οπαδών ο ΕΣΑΚΕ ήταν αποδοτικός.
Αν σε αυτό προσθέσουμε την πρωτοβουλία με τους Σαμαρείτες, την ακρίβεια στις μετακινήσεις από και προς τα ξενοδοχεία, τον τρόπο με τον οποίο το προσωπικό του ΕΣΑΚΕ θέλησε να καλύψει κάθε κενό που υπήρχε, ανεβάζουμε κι άλλον τον βαθμό.
Άφησα για το τέλος το πιο σημαντικό: Η αναφορά με έκδηλη συγκίνηση από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ στον αείμνηστο Γιώργο Κονδύλη κι η επιλογή να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, πριν τον τελικό, είναι δείγμα εκτίμησης για έναν εργάτη του αθλήματος. Έτσι άρμοζε στη μνήμη του Γ
