Αν η 17η Απριλίου (2001) ήταν η ημερομηνία γέννησης του… «μύθου» του Αμαρουσίου (σ.σ. τότε κατέκτησε στη Βαρσοβία το Σαπόρτα, κερδίζοντας την Σαλόν με 74-72), η 13η Σεπτεμβρίου είναι η μέρα γέννησης της… ελπίδας. Γιατί από σήμερα στο Μαρούσι μπορούν να ονειρεύονται.
Από την εποχή που η ομάδα μεσουρανούσε στην ελληνική Α1 πέρασαν πολλά χρόνια. Υπήρχαν στιγμές, που απειλήθηκε ακόμα κι η ίδια η υπόσταση του συλλόγου, «πέτρινα χρόνια», ζόρια για όποιον ήθελε να ασχοληθεί με τον σύλλογο. Άλλωστε, το Μαρούσι είναι μια ομάδα λίγων, με πολύ μεράκι.
Τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Γεωργουσόπουλος έδωσε τη σταθερότητα και την αξιοπιστία, που χρειάζεται ένας σύλλογος. Και πάλι όμως, ήταν μισή δουλειά. Υπήρχε ένα αγκάθι στο Μαρούσι. Το ban του Τζάρεντ Χόμαν. Ο Αμερικανός ήταν έως κι αρνητικός σε κάθε συζήτηση κι όσο υπήρχε η εκκρεμότητα η ομάδα των βορείων προαστίων δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Λύθηκε το πρόβλημα
Αν ανέβαινε στην Α1, ακόμα κι αν μπορούσε αγωνιστικά, θα έβρισκε… τοίχο. Πλέον, με την αυστηροποίηση των κανονισμών, θα κινδύνευε εκ νέου η υπόστασή της. Όχι, παρόντος Γεωργουσόπουλου και των συνεργατών του. Αγάπησαν το Μαρούσι, πέτυχαν πολλά πράγματα σε λίγο χρόνο, με σημαντικότερο την αποκατάσταση της φήμης της ομάδας.
Το Μαρούσι έγινε θελκτικός προορισμός για τους παίκτες, που γνωρίζουν ότι αυτά που θα συμφωνήσουν, και θα τα πάρουν, και θα τα πάρουν στην ώρα τους. Το τελευταίο αγκάθι αφαιρέθηκε. Ο Χόμαν εξοφλήθηκε, το Μαρούσι είναι ελεύθερο από ban και πλέον όλοι μπορούν να ονειρευτούν την επόμενη μέρα.
Προσέξτε: Δεν λέμε ότι βάζει πλώρη για Α1, άλλωστε όλοι πλέον είναι στη λογική «απλώνω τα πόδια μέχρι εκεί που πάει το πάπλωμα», όταν όμως υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, δεν θα υπάρχουν εμπόδια.
