Σαν να μην πέρασε μια μέρα στην ΕΟΚ. Ίδια γεύση από τη νέα διοίκηση, που ακολουθεί πιστά τα χνάρια της παλιάς. Εναλλαγή, όχι αλλαγή…
Όσοι παλέψαμε για να αλλάξει το status στην ΕΟΚ, για να φύγει ο Βασιλακόπουλος κι η αυλή του, για να σταματήσει το άθλημα τον κατήφορο, δεν είχαμε στον νου την αλλαγή προσώπων, αλλά την αλλαγή αντίληψης. Ο Λιόλιος ακολουθεί πιστά το… δόγμα Βασιλακόπουλου, σε βαθμό που δεν γνωρίζουμε αν λέγεται… Γιώργος Λιόλιος, ή Βαγγέλης Βασιλακόπουλος. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Δεν θα μιλήσω για την αλαζονεία της εξουσίας. Αυτό το γνωρίζουν καλά, όσοι βρέθηκαν σε ένα από τα διαδικτυακά μίτινγκ, που έχει προκαλέσει η νέα διοίκηση. Δεν άλλαξε τίποτα από την εποχή Βασιλακόπουλου. Η εξουσία του ενός, οι υπόλοιποι ακούν τον «ηγέτη», ο οποίος συχνά πυκνά ξεσπά, αν κάποιος τολμήσει να τον αμφισβητήσει.
ΕΟΚ και στρουθοκαμηλισμός
Ο Βασιλακόπουλος κατηγορήθηκε για πολλά. Ο Ηλίας Καφφές τον κατονόμασε ως αρχηγό της «εγκληματικής οργάνωσης». Ω του θαύματος, η ΑΕΚ έκανε λόγο για «εγκληματική οργάνωση». Άλλη διοίκηση, ίδια φρασεολογία. Και βέβαια, είναι θέμα των δικαστικών αρχών να αναζητήσουν αν υπάρχει φωτιά πίσω από τον καπνό.
Επιφανείς παράγοντες «φωτογραφίζουν» τον πρόεδρο της ΕΟΚ. Το έκαναν πριν, το κάνουν και τώρα. Άλλαξαν τα πρόσωπα εκείνων που καταγγέλλουν, ή «φωτογραφίζουν», όμως στο κάδρο είναι σταθερά ο πρόεδρος της ΕΟΚ. Η ιστορία αυτή δεν είναι σημερινή, αλλά αίφνης ο Λιόλιος αποφάσισε να δώσει συνέντευξη Τύπου. Θέλει να απαντήσει σε όσα τον κατηγόρησε επίσημα η ΑΕΚ. Για τα υπόλοιπα κουβέντα. Διαχρονικός στρουθοκαμηλισμός.
Το πάθος για τον ΕΣΑΚΕ
Η επικείμενη συνέντευξη Τύπου, όπως αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση της ΕΟΚ θα έχει αντικείμενο τις «… εξελίξεις στον χώρο του μπάσκετ, με όσα συμβαίνουν στην Basket League, με το ζήτημα των αδειοδοτήσεων των ΚΑΕ» κτλ.
Αλήθεια, γιατί ο πρόεδρος της ΕΟΚ (και τότε, και τώρα) επιμένει να αναμειχθεί στον ΕΣΑΚΕ; Δεν έχει αρκετό πεδίο δράσης στην Ομοσπονδία; Γιατί τέτοιο πάθος με τον ΕΣΑΚΕ κι ο Βασιλακόπουλος, κι ο Λιόλιος; Μήπως επειδή η Α1 είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και δεν τους αρέσει να είναι στη σκιά;
Γιατί αντί να ενώνουν, ασχολούνται με τον χώρο που διχάζει; Γιατί δεν έκαναν (και δεν κάνουν) επαγγελματική τη διαιτησία, ώστε να ησυχάσουν; Γιατί δεν επικεντρώθηκαν ποτέ στην ανάπτυξη και τις εθνικές ομάδες, που είναι το πεδίο δράσης τους;
Δυστυχώς η αλλαγή αφορούσε μόνο στα πρόσωπα κι όχι στην ουσία. Κι είναι κι άλλα πολλά. Η ανάγκη να έχουν δίπλα τους περισσότερους από 10 δημοσιογράφους, για να μην θαμπώνει η εικόνα, ο αυταρχισμός απέναντι στους υπαλλήλους, ο ετσιθελικός αποκλεισμός διαιτητών, είναι κάποια από τα κοινά τους σημεία.
Αντί επιλόγου: Τουλάχιστον στην περίπτωση του Βαγγέλη Λιόλιου, δεν χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να βγει ο κόσμος στα κάγκελα. Έτσι θα γίνεται από εδώ και πέρα για όποιον θελήσει να γίνει Βασιλακόπουλος στη θέση του Βασιλακόπουλου.
