Η πιο εύκολη απάντηση από όλες είναι η λέξη Ελλάδα. Ποιος γιορτάζει όμως αλήθεια; Γιορτάζουν όλοι την 25η Μαρτίου; Ήταν και τότε όλοι μαζί; Είναι σήμερα μια γιορτή που ουσιαστικά εκφράζει τους πάντες;
Πριν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα καλό είναι να γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Καταρχάς ο διεθνής συσχετισμός ήταν πολύ αρνητικός ως προς την Επανάσταση του 1821. Το κλίμα άλλαξε όταν μετακινήθηκαν τα πιόνια στο διεθνές σκάκι και βασικά όταν οι απέξω είδαν ότι υπάρχει προοπτική στο ξήλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είδαν δηλαδή ότι η Ελλάδα μπορεί να καταφέρει, ότι οι Έλληνες είναι ψυχωμένοι, έχουν ουσιαστική λαϊκή υποστήριξη και ότι η Αυτοκρατορία είχε φάει τα ψωμιά της.
Στο εσωτερικό μέτωπο, μιας και τίθεται το ερώτημα ποιος γιορτάζει, έγιναν πολλά. Δεν ήταν όλοι μαζί. Υπήρχαν έριδες για τις καρέκλες, αλλά και έριδες ουσιαστικές. Ανταγωνισμός σε ταξικό επίπεδο. Υπήρχαν βλέπετε άνθρωποι που είχαν θέση και δεν ήθελαν να αλλάξει το καθεστώς γιατί θα έχαναν μονομιάς όλα τα προνόμιά τους.
Είχε δημιουργηθεί ένα στρώμα που απολάμβανε τη στήριξη της κρατούσας κατάστασης και της Πύλης. Απομακρυσμένοι καθώς ήταν από το λαό δε γνώριζαν ουσιαστικά τον πόνο, την καταπίεση και τα προβλήματα.
Γιορτάζει η Ελλάδα, αλλά ποια Ελλάδα;
Υπήρχε όμως και κάτι άλλο. Είχε δημιουργηθεί στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας και με βάση την ελληνική επικράτεια μια κοινωνική ομάδα η οποία ήταν έτοιμη να περάσει τη χώρα στην επόμενή της φάση. Η ναυτιλία έπαιζε πρωτοπόρο ρόλο σε αυτή την κοινωνική ομάδα, ενώ και στο εσωτερικό υπήρχε η προοπτική δημιουργίας «επιχειρηματιών» της τότε εποχής κυρίως με βάση τη γη.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχοντας διαγνώσει τον κίνδυνο χρησιμοποίησε τόσο το καρότο, όσο και το μαστίγιο. Ωστόσο αυτό που δεν υπολόγισε είναι η θέληση του λαού. Ο κόσμος ο οποίος δεν άντεχε πια ούτε τη γλωσσικό περιορισμό, ούτε το θρησκευτικό περιορισμό, αλλά ούτε και τον οικονομικό περιορισμό. Τη φτώχεια δηλαδή και την πείνα, αλλά και τον θάνατο σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες συναντήθηκαν με τη ΘΕΛΗΣΗ αυτού του παράγοντα που πραγματικά γιορτάζει την 25η Μαρτίου. Δηλαδή του λαού που δεν ήθελε πια να ζει με το ζυγό. Που πέταξε τον ραγιά από μέσα του, βγήκε στα βουνά και θυσίασε τη ζωή του για την Ελυθερία! Για την πατρίδα που του ανήκε. Όσο κι αν διάφοροι που ζούσαν μέσα στα πλούτη, διάφοροι θρησκευτικοί ηγέτες πρόσταζαν υποταγή, ο λαός βγήκε μπροστά.
Έκανε ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και κέρδισε. Κέρδισε την πατρίδα, την ανεξαρτησία της οποίας γιορτάζει σήμερα καθώς πάλι ο λαός νίκησε και στην Κατοχή. Πάλι ο λαός νίκησε και στη Χούντα. Στις πολύ δύσκολες και σύνθετες σημερινές συνθήκες, ο λαός νίκησε και στην Cosco, στην Efood και τους Καλλιτέχενες. Γιαυτό γιορτάζει ο λαός.
Ο λαϊκός παράγοντας δηλαδή που εκμεταλλεύεται σωστά και με σχέδιο τις αντικειμενικές συνθήκες και γράφει ιστορία γιατί κερδίζει πόντους απέναντι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιορτάζει γιατί γράφει την ιστορία του με το αίμα του και με τα όπλα του. Δε γίνεται αλλιώς…
Οι σημερινοί κοτσαμπάσιδες και προεστοί τρομάζουν μπροστά στο ενδεχόμενο ο λαός σε λίγα χρόνια να γιορτάζει ακόμα μια νίκη. Εκείνη της εργατικής και λαϊκής εξουσίας…
