Αν θελήσει κάποιος να βρει πιο κακή σεζόν από τη φετινή, πρέπει να ανατρέξει δεκαετίες πίσω. Ο σχεδιασμός απέτυχε, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται κατώτερος του αναμενομένου κι ο Δημήτρης Πρίφτης δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Με το πρωτάθλημα να είναι ανοιχτό και την πιθανότητα κατάκτησης ενός τίτλου ορατή, οι «πράσινοι» απέκτησαν μεγαλύτερες προσδοκίες, λόγω της απόκτησης του Αλέξανδρου Σαμοντούροφ.
Ο πιτσιρικάς ήρθε να «δέσει» με τον Λευτέρη Μαντζούκα. Αίφνης ο Παναθηναϊκός έκανε δικά του δύο από τα μεγαλύτερα (αν όχι τα μεγαλύτερα) ταλέντα της νέας γενιάς. Ενεργοποίησε τον Νίκο Χουγκάζ και ταυτόχρονα βάζει στο κόλπο τον Νεοκλή Αβδάλα. Ο κόουτς Πρίφτης έχει στα χέρια του τη νέα γενιά και ζητούμενο πλέον είναι η αξιοποίησή της.
Σ’ ένα ιδανικό σενάριο, ο Παναθηναϊκός έχει μια τετράδα πρώτης γραμμής, με χρόνια μπάσκετ μπροστά. Είναι όμως έτσι; Κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. «Κάποια πράγματα έπρεπε να κάνω διαφορετικά» είπε πρόσφατα ο Πρίφτης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες, σημεία όπου έχει περιορισμένη προσβασιμότητα, άρα κι επίδραση.
Χωράνε όλοι οι καλοί;
Θα ρισκάρει να βάλει έστω κι έναν πιτσιρικά, σε παιχνίδια που θα «καίει» η μπάλα, όχι σε… τρίλεπτα του αγρότη και συμμετοχές για ΤΕΦΑΑ; Η βιωματική εμπειρία λέει πως ανά 2-3 χρόνια (ανά μία φουρνιά) βγαίνει το πολύ ένας «μικρός». Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει την αφρόκρεμα των πιτσιρικάδων. Θα μπορέσει να αξιοποιήσει και τους τέσσερις;
Ο Χουγκάζ στη Νίκαια βρήκε χρόνο συμμετοχής. Είναι πιο μπροστά, γι’ αυτό τον χρησιμοποιεί ο κόουτς, γιατί είναι ο πιο έτοιμος. Ο Μαντζούκας είχε παιχνίδια ακόμα και στο Eurocup, αλλά έχει μείνει καιρό σε μπασκετική αδράνεια. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι προπονήσεις δεν φτάνουν.
Τι λέει η λογική. Επέστρεψε ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Ο Λεωνίδας Κασελάκης έχει κερδίσει τον χρόνο του, οι δύο Αμερικανοί (Έβανς – Ουάιτ) παραμένουν στην πρώτη γραμμή. Πρόδηλο ότι δεν χωράνε όλοι. Ποιος ή ποιοι μικρός/μικροί θα την πληρώσουν;
Δεν είναι θέμα θέσης, είναι και θέμα θέσης. Κυρίως είναι ζήτημα εμπειρίας πρωταθλητισμού. Ο Παναθηναϊκός (κι ο Ολυμπιακός) είναι «μεγάλες» ομάδες. Δεν είναι αναπτυξιακές. Αυτό είναι ένα «δόγμα», που πολύ θα θέλαμε να το δούμε να καταρρέει κι ο Παναθηναϊκός έδειξε με τις κινήσεις του ότι μπορεί να το σπάσει. Μπορεί;
Είδαμε χθες τον Λούντζη (στα 24 του παρακαλώ) να βγαίνει MVP στο ματς με το Περιστέρι κι ακόμα δεν έχει βρει θέση στη 12άδα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. Αν γυρίσουμε πίσω θα συναντήσουμε Χαραλαμπόπουλο, Λούντζη, Κόνιαρη, Παπαγιάννη (προ ΝΒΑ), Καλαϊτζάκη. Άπαντες πέρασαν από τον Παναθηναϊκό (οι τρεις πρώτοι κι από Ολυμπιακό), αλλά ακόμα… ψάχνονται.
Η έλλειψη ομάδων, όπως το Περιστέρι, ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής, που θα προετοίμαζαν τους παίκτες, δημιουργεί μια περίεργη κατάσταση. Στέλνουμε τα παιδιά από το γυμνάσιο στο πανεπιστήμιο, δίχως να περάσουν από το λύκειο. Εξ ορισμού ιδιόμορφη κατάσταση. Ο κόουτς Πρίφτης το γνωρίζει. Αυτό που δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι αν γνωρίζει τον τρόπο αξιοποίησης των πιτσιρικάδων. Θα φανεί…
Αντί επιλόγου: Στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ ο Μαντζούκας έπαιξε ελάχιστα. Ο Πρίφτης έδειξε προβληματισμένος για το αν έπραξε σωστά. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή.
