Αν υπάρχει ένας αριθμός, που είναι άρρηκτα δεμένος με τον Ολυμπιακό, είναι ο αριθμός επτά. Είναι δεδομένο πως οι αριθμοί, που αντιστοιχούν στις θύρες των φανατικών πιστών κάθε ομάδας, αποτελούν σήμα κατατεθέν για το σωματείο. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με τη… μαγεία του επτά.
Γυρίστε πίσω τον χρόνο. Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι μεταγραφικές κινήσεις. Προτού πάρει σάρκα κι οστά αυτό που σχεδίαζε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ήταν η στιγμή της πιο σίγουρης… ήττας. Ίσως γιατί τον χρόνο δεν τον κέρδισε κανείς. Ο Βασίλης Σπανούλης ανακοίνωνε την αποχώρησή του από τα παρκέ κι ο Ολυμπιακός απέσυρε -ως όφειλε- τη φανέλα με το επτά (7).
Τότε πολλοί αναρωτήθηκαν πώς θα είναι οι «ερυθρόλευκοι» δίχως τον φυσικό τους ηγέτη. Σχεδόν αυτονόητη ήταν για κάποιους η σύγκριση με τον Σλούκα. «Άναψε» στα social media η συζήτηση περί του αν μπορεί να γίνει Σπανούλης ο Σλούκας. Λες και δεν ήταν αρκετός ως… Σλούκας. Δεδομένη η ανησυχία, ότι θα χρειάζονταν χρόνος, για να απογαλακτιστεί η κόκκινη ομάδα, από τον άνθρωπο που της άλλαξε ρότα.
Οι επτά υπέροχοι
Όσο προχωρούσε ο σχεδιασμός, τόσο έμοιαζε… φτωχό (αριθμητικά) το ρόστερ. «Θέλουμε έναν σουτέρ». «Δεν έχουμε τριάρι». «Χρειαζόμαστε 4άρι, γιατί ο Γιώργος μεγαλώνει κι ο Σάσα δεν φτάνει». «Πού να πάμε με τον Φαλ». «Πότε θα σταματήσει το ανέκδοτο ΜακΚίσικ». Αυτά κι άλλα πολλά γράφονταν κατά καιρούς.
Ο Μπαρτζώκας έπαιξε στην ουσία με επτά παίκτες όλη τη χρονιά. Σλούκας κι Ουόκαπ «γέμισαν» την πιο δύσκολη θέση στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Φαλ ήταν η κολώνα της ομάδας. Βεζένκοφ και Ντόρσεϊ εξασφάλισαν το εύκολο καλάθι. Παπανικολάου και ΜακΚίσικ έδωσαν ενέργεια και πολλές λύσεις.
Αυτοί οι επτά σήκωσαν τον Ολυμπιακό στις πλάτες τους και τον οδήγησαν όχι μόνο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά και στο πλεονέκτημα έδρας.
Οι επτά νίκες
Δεν ήταν, όμως, το μοναδικό… επτάρι. Οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν επτά εκτός έδρας νίκες! Τεράστιο νούμερο, ακόμα κι αν από αυτές οι έξι μέτρησαν. Βλέπετε, η νίκη στο Καζάν, είναι ως μη γενόμενη. Όταν επιτεύχθηκε μέτρησε διπλά και τρίδιπλα στην ψυχολογία των «κόκκινων». Ήταν η στιγμή, μετά το Μιλάνο, που όλοι σκεφτήκαμε «ρε λες…».
Το ΣΕΦ είναι «κάστρο». Μιλάμε πάντα με όρους κανονικής περιόδου, βάσει αποτελεσμάτων. Στη φετινή παράξενη Ευρωλίγκα, οι εκτός έδρας νίκες έκαναν τη διαφορά. Κι ο Ολυμπιακός πέτυχε επτά. Περισσότερες απ’ όσες περίμενε κανείς.
Πάμε να ενώσουμε τις τελείες. Ο Ολυμπιακός, παρότι αποσύρθηκε το επτά, πέτυχε επτά εκτός έδρας νίκες, στηριγμένος σε επτά παίκτες. Μαγικός αριθμός, σε μια εξαιρετική χρονιά, που μπορεί να γίνει… μαγική. Απομένει άλλο ένα παιχνίδι, επίκληση στη θεά Τύχη κι ίσως η απόσταση από το Βελιγράδι να μικρύνει.
Σε κάθε περίπτωση, οι «ερυθρόλευκοι» διανύουν μια πολύ καλή περίοδο. Παίζουν όμορφο μπάσκετ. Έχουν κερδίσει πρώτα απ’ όλα τους απαιτητικούς (ενίοτε υπερβολικά γκρινιάρηδες) οπαδούς τους. Έχουν κερδίσει στην εκτίμηση του μπασκετικού κόσμου. Μένει να κερδίσουν και την πρόκριση στο φάιναλ φορ, για να τρυπήσουν το ταβάνι.
