Ο Ντίνο Ράτζα παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα Sports Walla και μίλησε για τον αδικοχαμένο Ντράζεν Πέτροβιτς, τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, αλλά και τη Γιουγκοπλάστικα.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ντίνο Ράτζα:
«Ήμασταν μαζί στην ομάδα, παίξαμε στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Βερολίνο και υποτίθεται ότι θα βρεθούμε για ατομική προπόνηση στο Ζάγκρεμπ. Στις δύο το πρωί δέχθηκα ένα τηλέφωνο. Ο Περάσοβιτς είπε στη μητέρα μου τι είχε συμβεί και με πήρε τηλέφωνο και με ενημέρωσε. Ήταν μια από τις πιο φρικτές στιγμές της ζωής μου. Τηλεφώνησα στον Μίρκο Νοβοσέλ, ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι ήταν αλήθεια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μπορεί απλώς να τραυματίστηκε, αλλά συνέβη το χειρότερο.
Ήταν απαίσιο, απλά απαίσιο. Για εβδομάδες το σκεφτόμουν. Στην πρώτη προπόνηση σταθήκαμε στο γήπεδο και απλά κλάψαμε. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε καθόλου. Ήταν ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα, περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Πέρασαν πολλά χρόνια, αλλά ακόμα τον σκέφτομαι πολύ. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει ποτέ και επίσης με βοήθησε πολύ ως παίκτη. Ο τρόπος σκέψης του ήταν τόσο μοναδικός. Στην προπόνηση, όταν κάποιος έκανε λάθος, ο Ντράζεν ήταν ο πρώτος που εκνευριζόταν και σχολίαζε. Ακόμη και πριν από τον προπονητή. Όταν κάποιος συμπεριφέρεται έτσι, σε κάνει να είσαι σαν αυτόν και να προσπαθείς για το καλύτερο».
Για τον καλύτερο προπονητής που είχε: «Αν πρέπει να διαλέξω έναν, τότε τον Μάλκοβιτς, αλλά δεν θα ήταν δίκαιο για προπονητές όπως ο Σβέτισλαβ Πέσιτς και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς».
Για τον προπονητή, που θα ήθελε να παίξει, αλλά δεν το έκανε: «Μου αρέσουν οι σκληροί προπονητές. Ξέρεις τι, θα διαλέξω τον Γκρεγκ Πόποβιτς. Μακάρι να μπορούσα να είχα παίξει για αυτόν».
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Το ίδιο έκανε και ο Ζέλικο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 ήμασταν συγκάτοικοι και ακόμη και τότε ήξερα ότι θα γινόταν μεγάλος προπονητής. Λόγω του τρόπου που μιλούσε, σκεφτόταν και ενεργούσε, δεν είχα καμία αμφιβολία πού θα έφτανε».
