Νεφέλωμα, στην αστρονομία είναι ένα διαστρικό σύννεφο σκόνης, υδρογόνου, ηλίου και άλλων ιονισμένων αερίων, αναφέρει η Wikipedia. Δεν κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον μπασκετικό Παναθηναϊκό, αλλά αλήθεια πόσο απέχει αυτό που βλέπουμε από ένα… νεφέλωμα; Σύννεφο σκόνης, όπου δεν μπορείς να διακρίνεις τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής.
Μια ομάδα δίχως αρχή και τέλος. Και το γράφω αυτό, πλήρως αποστασιοποιημένος από το αποτέλεσμα με την ΤΣΣΚΑ. ΟΚ, δεν βγήκαν οι επιλογές, η (ευρωπαϊκή) χρονιά είναι χαμένη. Δεν έγινε, δα, κι η καταστροφή του κόσμου. Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει το δικαίωμα να έχει και μια, και δυο κακές σεζόν. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Απομένουν αρκετοί αγώνες και δεν μπορώ να καταλάβω τις προσδοκίες του κόουτς Πρίφτη. Γι’ αυτό και μου μοιάζει νεφέλωμα ο Παναθηναϊκός. Είναι πρόδηλο ότι η όποια επιχείρηση να σωθεί κάτι από τη σεζόν μεταφέρεται στις εγχώριες διοργανώσεις. Από εκεί και πέρα, πρέπει να υπάρξει αξιολόγηση, ώστε να ξέρει ο προπονητής της ομάδας ποιους θα κρατήσει. Βλέπετε κάτι τέτοιο;
Δηλαδή γιατί να μην ξεκινά πεντάδα ο Κασελάκης; Γιατί να μην έχει περισσότερο χρόνο ο Μποχωρίδης; Γιατί να μην μπει στην εξίσωση ο Μαντζούκας; Γιατί να μην ενταχθεί από τώρα στο δυναμικό ο Χουγκάζ; Πώς θα κρίνει ο κόουτς ποιους θα κρατήσει του χρόνου, ώστε να δημιουργήσει έναν κορμό; Εκτός κι αν οι «πράσινοι» έχουν αποφασίσει να χτίζουν από την αρχή κάθε χρόνο την ομάδα. Αυτό κι αν θα είναι νεφέλωμα…
Το «πράσινο συννεφάκι»
Πιο ανησυχητικό από το νεφέλωμα του Πρίφτη, είναι το συννεφάκι, που βρίσκεται μέρος του κόσμου του Παναθηναϊκού. Αναζητούν διαρκώς φανταστικούς εχθρούς, για να έχουν να ασχολούνται. Σταθερή εμμονή με τους διαιτητές στην Ευρωλίγκα, αλλά αυτό άντε και το συνηθίσαμε. Τη μία έφταιγε ο Ντόρσεϊ, που πήρε την τελευταία επίθεση. Την άλλη έφταιγε ο Νικολαΐδης, που -τάχα μου- επίτηδες τραυμάτισε τον Νέντοβιτς.
Άντε να καταλάβω ότι αμφότεροι έχουν «σημαδευτεί», λόγω Ολυμπιακού. Τώρα έφταιγε ο Ιτούδης, που πήρε τάιμ άουτ στο πρώτο ημίχρονο! Συμπληρώστε ότι αποδοκιμάστηκαν Χεζόνια και Γιασικεβίτσιους κι έχετε άλλο ένα νεφέλωμα.
Ο Παναθηναϊκός είναι κακός κι αυτό δεν χρίζει περαιτέρω συζήτησης. Γι’ αυτό δεν φταίει κανείς εκτός ομάδας. Ας αφήσουν το κυνήγι μαγισσών κι ας ασχοληθούν με την υποχρεωτική αυτοβελτίωση, μπας και γίνει κάτι.
Αντί επιλόγου: Ακόμα κι η μεγάλη διαφορά στο σκορ ενοχλεί λιγότερο από την εικόνα μιας ομάδας, που παρακολουθεί έναν παίκτη (Μέικον) να παίζει για τον εαυτό του. Από τον Παναθηναϊκό έχουν περάσει μυθικοί παίκτες και δεν θυμάμαι κάποιον να επιμένει πεισματικά να πετύχει καλάθι, αδιαφορώντας για όλα τα άλλα. Κι άντε να το έκανε ο Μποντίρογκα, ή ο Σάρας, ή ο Διαμαντίδης. Θα λέγαμε «χαλάλι του». Ο Μέικον;
