Μια μεγάλη συνέντευξη παραχώρησε παραχώρησε «αρχιδιαιτητής», Χρήστος Χριστοδούλου στην εφημερίδα «Πελοπόννησος της Δευτέρας». Ο ίδιος μίλησε για τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων ρέφερι, τα λάθη που έγιναν ή θα γίνουν, τον Βαγγέλη Λιόλιο και όχι μόνο…
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποδεχτείτε την πρόταση του κ. Λιόλιου;
«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πω ότι δεν ήταν αυτοσκοπός μου να αναλάβω κάποιο κομμάτι σε διοικητικό επίπεδο στη διαιτησία. Ήμουν πάντα διαιτητής, μου άρεσε και το έκανα. Για αυτό και δεν είχα κάνει δήλωση μη ενεργού από το 2016 που σταμάτησα στην Ελλάδα, καθώς δεν είχα ποτέ στο πίσω μέρος του μυαλού μου να ασχοληθώ με τη διαιτησία από διαφορετικό πόστο και ρόλο. Για να απαντήσω στην ερώτηση, είναι ξεκάθαρο ότι με έπεισε το πλάνο και ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μιλάω για τον κ. Βαγγέλη Λιόλιο, ο οποίος μου έδωσε να καταλάβω ότι θέλει να κάνει κάτι καθαρό και αγνό χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν ήταν εύκολη απόφαση για εμένα, μέχρι την τελευταία στιγμή αμφιταλαντευόμουν».
-Για ποιον λόγο;
«Δεν ήξερα εάν είμαι ο κατάλληλος για αυτή τη θέση. Δεν είχα πρότερη εμπειρία έξω από τις γραμμές. Όμως ξέρω είναι ότι έχω πάθος για να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει. Να μεταφέρω τις εμπειρίες, όποιες έχω, στα νέα παιδιά. Για να μπορέσουν να κάνουν κάτι αξιόλογο. Πάντως την ίδια θέση θεωρώ ότι δεν επρόκειτο να μου την προτείνει κάποιος από τους προηγούμενους, αλλά ακόμη και εάν αυτό συνέβαινε δεν θα αποδεχόμουν».
-Είναι ένα βάρος για εσάς αυτό που πολλοί λένε, «εάν δεν φτιάξουν τα πράγματα και με τον Χριστοδούλου, τότε δεν θα φτιάξουν ποτέ!»;
«Δεν νοιώθω κανένα βάρος. Αυτό που περιγράψατε δεν είναι αλήθεια. Θέλω να πιστεύω ότι πρόκειται για μία λάθος εκτίμηση και θα εξηγήσω το γιατί. Ενας, όποιος και εάν είναι, δεν μπορεί να καταφέρει πολλά. Θα καταφέρει ελάχιστα. Η πρόοδος παντού έρχεται μέσα από ομαδική προσπάθεια. Εγώ σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαι μόνος μου και δεν γίνεται να είμαι μόνος μου. Το πλάνο προβλέπει Σώμα Παρατηρητών, Σώμα Πειθαρχικού, Σώμα Ορισμών. Στο δικό μου το μυαλό όταν αναλάμβανα θεωρούσα ότι όλο αυτό ήταν μικρότερο, αλλά τελικά αποδείχτηκε αρκετά μεγαλύτερο».
-Τι εννοείτε;
«Πρώτα από όλα το υλικό είναι ίδιο. Δεν άλλαξε κάτι σε σχέση με πέρυσι. Οι ίδιοι διαιτητές σφυρίζουν και φέτος. Όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα με τις εκλογές στην ΕΟΚ, η νέα ΚΕΔ δεν είχε τον χρόνο να λειτουργήσει χωρίς πίεση για να καταρτιστούν οι πίνακες. Όμως υπάρχει όραμα και πλάνο. Θα γίνει κάποια αναδιάρθρωση στο καταστατικό. Θα εναρμονιστεί πλήρως με το καταστατικό της FIBA και θα γίνουν αλλαγές. Και διοικητικά και πράγματα που αφορούν στις κατηγορίες και τον τρόπο εκπαίδευσης των διαιτητών. Όχι στη μέση της σεζόν, εκτός εάν υπάρχει κάτι που υποφέρει πάρα πολύ και δεν μπορεί να πάρει παραπέρα».
-Μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν παρατηρητές ή λειτουργούσε ο θεσμός κάπως διαφορετικά. Τι ισχύει πλέον;
«Θα πω το εξής: Δεν γίνεται ο παρατηρητής να γνωρίζει λιγότερα από τον διαιτητή. Θα πρέπει να γνωρίζει τουλάχιστον τα ίδια ή περισσότερα για να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του».
-Για εσάς τί είναι διαιτητής;
«Μία πολυσύνθετη οντότητα. Ο διαιτητής δεν θα πρέπει απλώς να σφυρίζει καλά εντός αγωνιστικού χώρου. Σαφώς και το αγωνιστικό είναι ένα μεγάλο κομμάτι, αλλά δεν είναι το μοναδικό που πρέπει να ενδιαφέρει. Ένας διαιτητής κρίνεται για τη συμπεριφορά του και εκτός γηπέδου. Πρέπει να γνωρίζει πως θα μιλήσει, πως θα κερδίσει τον σεβασμό και πως θα αποδώσει σεβασμό. Δεν μπορείς να απαιτείς για παράδειγμα σεβασμό από παίκτες ή προπονητές, χωρίς να τον αποδίδεις. Και επειδή ο διαιτητής είναι δικαστής εντός αγωνιστικού χώρου θα πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται σωστός».
-Μετά από τέσσερις μήνες στην ηγεσία της Ελληνικής διαιτησίας στο μπάσκετ, αν σας ζητούσα να κάνετε τον απολογισμό τι θα απαντούσατε;
«Ότι ακόμη είναι πολύ νωρίς. Μας περιμένει πάρα πολλή δουλειά. Η δουλειά μας θα αποδώσει λίγο τη νέα σεζόν και θα αρχίσει να φαίνεται από τη μεθεπόμενη περίοδο από τη στιγμή που θα το θέλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, ομάδες, παράγοντες, ΜΜΕ και διαιτητές. Θα αλλάξουν πολλά. Και διοικητικά και διάφορα άλλα. Ήδη πραγματοποιούνται για παράδειγμα σε εβδομαδιαία βάση διαδικτυακά μίτινγκ και δεν αναφέρομαι μόνο στη Basket League. Άλλωστε οι διαιτητές που θα πλαισιώσουν τους ήδη υπάρχοντες θα πρέπει να έρθουν από κάτω. Όταν χτίζεις μία πολυκατοικία δεν ξεκινάς από το ρετιρέ, αλλά από τα θεμέλια. Τα παιδιά από κάτω είναι ανεκπαίδευτα, θα πρέπει να εκπαιδευτούν, να γαλουχηθούν με έναν τρόπο σκέψης. Παράλληλα και οι υπάρχοντες θα πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους. Γιατί τόσα χρόνια είχαν έναν άλλο, εντός εισαγωγικών, τρόπο σκέψης για το πώς γίνονται κάποια πράγματα γύρω από τη διαιτησία».
-Δηλαδή;
«Δεν λέω ότι όλα έγιναν λάθος, είναι σίγουρο ότι έγιναν κάποια σωστά, όπως είναι σίγουρο ότι έγιναν και κάποια λάθη. Δεν θα γυρίσω πίσω, θα κρατήσω τα σωστά και θα προχωρήσουμε. Θα κάνουμε και εμείς λάθη, το μέλημα το δικό μου είναι να προσπαθήσουμε και εγώ προσωπικά να μάθω σε όλα τα παιδιά. Να επιμορφωθούν, να είναι σε καλή φυσική κατάσταση. Ολα αυτά δεν θα γίνουν σε μία μέρα, ούτε σε μία νύχτα».
-Το βιώσατε ως διαιτητής, ενδεχομένως να το βιώνετε και ως στέλεχος της διαιτησίας, κάποιοι τα χωρίζουν όλα σε δύο στρατόπεδα, σαν να είναι από πίσω στο ένα ο Ολυμπιακός και στο άλλο ο Παναθηναϊκός. Το σχόλιο σας;
«Παλιά συνέβαινε με το Άρης-ΠΑΟΚ ή με το Βορράς-Νότος. Θα το πω κάπως διαφορετικά. Είμαι Πατρινός, αλλά στη θέση που βρίσκομαι δεν είμαι μόνο για τους Πατρινούς. Είμαι για όλους. Δεν με ενδιαφέρει το χρώμα και το μέγεθος των ομάδων. Σαφώς και υπάρχουν κάποιες ομάδες που έχουν πολύ κόσμο πίσω τους. Το καταλαβαίνω αυτό, δεν έπεσα από τον ουρανό. Όταν οι ίδιες οι ομάδες θα καταλάβουν ότι θα πρέπει να προστατεύσουν πρώτα το προϊόν, η λέξη εντός εισαγωγικών, που λέγεται μπάσκετ, τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα για όλους. Αυτό επιβάλλεται να το καταλάβουμε όλοι μας, γιατί και οι διαιτητές δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το είπα και στους διαιτητές ότι όταν μία ομάδα έχει δίκιο δεν θα κάνω το άσπρο-μαύρο. Δεν θα τους στηρίξω. Βέβαια πρώτος θα φταίω εγώ, εφόσον δεν θα τους έχω μάθει να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Αλλά για να μάθει να κάνει σωστά τη δουλειά του ο κάθε διαιτητής χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα. Θα ρωτήσει κάποιος: Θα τα καταφέρω; Το είπα και πριν, μόνος μου όχι».
-Σε πόσο χρόνο θα μπει ο χώρος της διαιτησίας στη δική σας φιλοσοφία, τι απαιτείται για να συμβεί κάτι τέτοιο;
«Η φετινή σεζόν για εμένα είναι μεγάλο σχολείο. Δεν την ξέρω τη δουλειά και κάθε μέρα μαθαίνω. Εκτός του ότι δεν γνωρίζω όλους τους διαιτητές και τους μαθαίνω κάθε μέρα. Έχει μεγάλη φόρτιση κυρίως ψυχολογική, αφού καλείσαι να κρίνεις ανθρώπους, όνειρα και την προοπτική τους και σε κάποιες περιπτώσεις εισοδήματα μικρά ή μεγαλύτερα, δεν είναι εύκολο πράγμα. Η πιάτσα είναι μικρή, δεν θέλω να μιλήσω για τον εαυτό μου, αλλά πολλοί γνωρίζουν τι άνθρωπος είμαι. Δεν είναι λοιπόν εύκολο, είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο αρκετά. Αν αποδώσει καλά ο διαιτητής είμαι χαρούμενος, αν όχι δεν είμαι. Θα πρέπει να τον τιμωρήσω, να απολογηθώ στις ομάδες γιατί εγώ πρώτος δεν θα έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου. Όμως εμένα με κάλεσαν φέτος και μου είπαν πάρε αυτό και πήγαινε το εκεί. Θα πουν κάποιοι σε δύο ή τρία χρόνια θα έχουν φτιαχτεί τα πάντα; Αυτό δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά αυτοί που θα το βλέπουν. Όλοι κρίνονται και οι κρίνοντες. Είμαι ανοιχτός να ακούσω τους πάντες, αλλά αβασάνιστα δεν θα παρθεί καμία απόφαση. Μπορεί κάποιες αποφάσεις που θα πάρω να είναι λανθασμένες, αλλά θεωρώ ότι επειδή όλο αυτό βγαίνει από την ψυχή μου και έχω τόσα χρόνια στο χώρο, πιστεύω ότι θα κάνω λίγα λάθη. Όταν θα ξεβολέψω πράγματα για το κοινό καλό δεν θα με πειράξει. Σαφώς και θα με ενοχλήσουν τα λάθη μου, τα οποία είναι σίγουρο ότι θα κάνω. Όλοι είμαστε υπό κρίση. Κανείς μας δεν είναι εξασφαλισμένος, είτε είναι διαιτητής, είτε είναι στη διοίκηση της διαιτησίας. Επιβάλλεται να κάνουμε όλοι την προσπάθεια όπως πρέπει. Όχι να παίζουμε με τα τηλέφωνα και τα γραμμόφωνα».
«Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ»
Στη διάρκεια της συζήτησης όταν η κουβέντα μας πήγε στην καχυποψία που υπάρχει στο Ελληνικό μπάσκετ και στο ότι σχεδόν πάντα πολλοί θεωρούν ότι πίσω από κάθε λάθος, κρύβεται κάτι άλλο και όχι απλώς μια αβλεψία ή μία κακή στιγμή των διαΙτητών ο Χρήστος Χριστοδούλου ήταν κατηγορηματικός λέγοντας: «Η καχυποψία είναι στην ανθρώπινη φύση, δεν γίνεται να απαλειφτεί τελείως. Όταν η πλειοψηφία την αποβάλλει θα κάνουμε βήματα προς τα εμπρός. Αλλά αυτό για να συμβεί απαιτούνται πράξεις. Όμως μην τα ρίχνουμε μόνο στον κόσμο. Ο κόσμος δεν κάνει πάντα λάθος, ίσα-ίσα που το αντίθετο συμβαίνει. Βέβαια όλοι να πειστούν αποκλείεται γιατί υπάρχουν και κάποιες σκοπιμότητες που ο καθένας μπορεί να καταλάβει».
-Στο διάστημα της μικρής δικής σας παρουσίας στα πράγματα, εννοώ σε διοικητικό επίπεδο στη διαιτησία, είδατε μεγάλα λάθη και διαιτητικές αποφάσεις που προκάλεσαν;
«Εγώ ήμουν ο πρώτος που έλεγα ότι οι τιμωρίες των διαιτητών πρέπει να είναι σε κοινή θέα. Να ανεβαίνουν στο site της Ομοσπονδίας. Όμως κόλλησε στο θέμα των προσωπικών δεδομένων. Στα δικά μου πλάνα είναι από τη νέα σεζόν, εφόσον οι διαιτητές το αποδεχτούν και συνηγορήσει και η Ομοσπονδία, οι τιμωρίες να κοινοποιούνται. Και τώρα κοινοποιούνται, αλλά μόνο στους ίδιους τους διαιτητές. Για να απαντήσω στην ερώτηση, ναι έγιναν λάθη και έχουν τιμωρηθεί διαιτητές. Υπάρχει μία συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθείται. Μάλιστα τιμωρήσαμε διαιτητές χωρίς να υπάρξει διαμαρτυρία ομάδων. Είδαμε το βίντεο, διαπιστώσαμε τις παραβάσεις, δεν υπήρχε σκοπιμότητα αλλά τα λάθη επηρέασαν το αποτέλεσμα. Κατάλαβαν και οι ίδιοι οι διαιτητές τους λόγους που τιμωρήθηκαν. Έμειναν δύο αγωνιστικές εκτός. Η πρόθεσή μας είναι να είναι όλα στο φως. Αρκεί να συμφωνήσουν όλοι».
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ
Για τον στόχο του και τους Έλληνες διαιτητές που απουσιάζουν από τις μεγάλες διοργανώσεις ο Χρήστος Χριστοδούλου είπε: «Θα είμαι χαρούμενος όταν Έλληνες διαιτητές θα επιλέγονται για να διευθύνουν τα μεγαλύτερα και καλύτερα παιχνίδια. Ολυμπιάδες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Για να ζητήσουμε να είναι εκεί θα πρέπει να βρίσκονται και στο επίπεδο που απαιτείται. Δεν λέω ότι δεν έχουμε ικανούς διαιτητές, αλλά…».
-Οι αμοιβές στην Ελλάδα, τουλάχιστον στη Basket League, είναι αρκετά ικανοποιητικές, μπορούμε να μιλάμε για το επόμενο βήμα. Είναι μακρινό δηλαδή το ενδεχόμενο στο μέλλον να γίνει η διαιτησία επαγγελματική;
«Δεν είναι μακρινό, αλλά για να συμβεί θα πρέπει όλες οι πλευρές έτοιμες. Εκτός από τους διαιτητές θα πρέπει να είναι έτοιμες οι ομάδες, οι παράγοντες, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. Θα πρέπει όλοι μαζί να συζητήσουν εάν υπάρχει μία τέτοια προοπτική. Θα πρέπει πρώτα να μετρηθούν απ’ όλους οι δυνάμεις τους. Θέλω να πιστεύω ότι σε κάποια στιγμή σε βάθος χρόνου θα πρέπει να γίνει. Όμως πρώτα θα πρέπει να δούμε τι σημαίνει επαγγελματική διαιτησία. Οι περισσότεροι διαιτητές έχουν και άλλο επάγγελμα, δεν μπορούν να ζήσουν μόνο από τη διαιτησία. Οι διαιτητές, όλοι, είναι καλοί μέχρι το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξαν. Δεν τους εξασφαλίζει κανείς ότι θα συνεχίσουν να σφυρίζουν σε παιχνίδια. Ένας τραυματισμός, μία λάθος επιλογή, μία απρόβλεπτη συνθήκη, μπορεί να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στην καριέρα τους».
«ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ»
Ο αριθμός των διαιτητών που ανήκουν στη Λίστα της Α1 Εθνικής είναι τουλάχιστον υπερβολικός και όταν θέσαμε αυτό το θέμα στον Χρήστο Χριστοδούλου μας είπε με νόημα: «Έχουμε 103 διαιτητές στη Basket League και κάθε αγωνιστική χρειάζονται 18, ενώ 13 είναι οι διεθνείς, αν και ο τίτλος του διεθνή από μόνος του δεν λέει τίποτα. Ελπίζω του χρόνου να αυξηθούν οι ομάδες στη μεγάλη κατηγορία και να χρειάζονται 21 διαιτητές κάθε αγωνιστική. Σε κάθε περίπτωση θα γίνει αναδιάρθρωση στις κατηγορίες. Ο τελευταίος διαιτητής σε κάθε κατηγορία πρέπει να έχει έναν ικανοποιητικό αριθμό παιχνιδιών για να κριθεί. Δεν μπορεί να ανεβαίνουν διαιτητές και να μην χρησιμοποιούνται. Δεν λέει τίποτα αυτό. Αυτή η διαδικασία που ξέρουμε ότι είναι σωστή, για να γίνει θα πρέπει να υπάρχουν καλοί εκπαιδευτές και καλοί διαιτητές, οι οποίο να έχουν όραμα. Δεν μπορεί διαιτητής στο παιδικό πρωτάθλημα να είναι στη σέντρα και να σφυρίζει από εκεί και να μη δίνει σημασία στο τι συμβαίνει στο παιχνίδι. Υπάρχουν παιδιά που έχουν προοπτική, αλλά εάν δεν μπορούν να κρατήσουν το μυαλό τους στο κεφάλι και καβαλήσουν το καλάμι θα χαθούν.
«ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ»
Όταν ζητήσαμε από τον Χρήστο Χριστοδούλου να μιλήσει για τον πρώην και τον νυν πρόεδρο της ΕΟΚ ξεκίνησε την αναφορά του από τον Γιώργο Βασιλακόπουλο τονίζοντας: «Αποτελεί μία μεγάλη προσωπικότητα για τον χώρο. Έχει διαγράψει τη δική του πορεία στο πέρασμα των χρόνων στο χώρο του Ελληνικού μπάσκετ. Εκ της θέσης που κατείχε κλήθηκε πολλές φορές να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι πήγε το μπάσκετ μπροστά, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν αλάνθαστος. Έκανε πολλά σωστά, αλλά έκανε και πολλά λάθη».
-Ο Βαγγέλης Λιόλιος;
«Εμένα με έπεισε ότι θέλει να κάνει σωστό. Από εκεί και πέρα όλοι μας, επαναλαμβάνω, ότι θα κριθούμε. Και θέλουμε να κριθούμε».
-Ο Τάκης Τσαγκρώνης;
«Ήταν για χρόνια σε σημαντική θέση. Όμως δεν πρέπει να προσωποποιούμε τις καταστάσεις. Ανήκε σε μία ομάδα, που για χρόνια χειρίστηκε το Ελληνικό μπάσκετ. Λειτουργούσε ως μέλος αυτής της ομάδας. Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις πήρε σωστές, αλλά και λάθος αποφάσεις».
-Ο Παναγιώτης Αναστόπουλος προσέφυγε μέχρι το ΑΣΕΑΔ για να συνεχίσει, αλλά η προσπάθεια του ήταν ανεπιτυχής. Το σχόλιό σας;
«Δεν έχω μιλήσει δημόσια προσωπικά για κανέναν διαιτητή και ούτε πρόκειται να το κάνω. Δεν είναι της φιλοσοφίας μου. Αποφάσεις θα κληθώ και θα πάρω, αλλά δεν επιθυμώ δημοσίως να τοποθετηθώ».
–Διαμαντίδης ή Σπανούλης;
«Είναι παιδιά που πήγαν το μπάσκετ πολλά βήματα μπροστά. Στο δικό μου το μυαλό ήταν κορυφαίοι εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Με τη συνολική τους συμπεριφορά ενέπνευσαν πολλούς».
-Ο Αντετοκούνμπο;
«Τον γνώρισα για πρώτη φορά το 2013 στο All Star Game, που είχε φιλοξενηθεί στην Πάτρα. Ήμουν διαιτητής και αυτός μικρό παιδί. Στον διαγωνισμό καρφωμάτων με ρώτησα με παράπονο για μία βαθμολογία. ”Μα κύριε δεν άξιζε αυτό το κάρφωμα μεγαλύτερο βαθμό;”, με είχε ρωτήσει. Του συνέστησα να χαλαρώσει για να το διασκεδάσει, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ο τρόπος του και η συμπεριφορά του στο παιχνίδι. Έπαιζε με την ψυχή του, έβγαζε την ψυχή του στο παρκέ σε αγώνα επίδειξης. Μόνο τυχαίο δεν είναι όσα έχει καταφέρει».
