Η φράση «έθνος ανάδελφο» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στον χώρο της διαιτησίας. Κλάδος ανάδελφος, με την ηγεσία της ΟΔΚΕ να επιμένει να διαχωρίζει αντί να ενώνει. Να επιμένει να ξεχνά προσφορές και ιστορία. Να επιμένει να εκτίθεται. Ντροπή.
Το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας τιμώρησε με δύο χρόνια αναστολής της ιδιότητας του διαιτητή στα 4/5 της πρώην ΚΕΔ, εξαιρώντας τον Κυριάκο Ταβουλαρέα. Τιμώρησε, δηλαδή, με διετή αποκλεισμό τους Στέλιο Συμεωνίδη, Νίκο Ζαβλανό Κώστα Μητσόπουλο και Κώστα Κορομηλά.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Απαλλάχθηκε ο Ταβουλαρέας, επειδή δεν είχε υπογράψει την κοινή δήλωση – ανακοίνωση, βάσει της οποίας τα μέλη της ΚΕΔ ενημέρωναν ότι δεν θα παραστούν στο σεμινάριο διαιτησίας της ΟΔΚΕ. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής, όποια απόφαση λαμβάνεται κατά πλειοψηφία, το… κόστος βαραίνει τους πλειοψηφούντες κι όχι συνολικά την Επιτροπή.
Αν στην επόμενη απόφαση, ο μειοψηφών έχει άδικο θα τιμωρηθεί; Αν αυτό είναι λειτουργία επιτροπής, εγώ είμαι μοναχός στο Θιβέτ. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο… Το ουσιαστικό είναι πως αγνοούνται χρόνια προσφοράς, παρουσίας στον χώρο. Καθένας που έχει πλειοψηφία, περνά «φωτιά και τσεκούρι» όποιον εναντιωθεί. Όπως θα έλεγε κι ο Γιωργής Μπουσβάρος «τι ντροπή, τι ντροπή».
Τι λέει ο πρόεδρος της ΕΟΚ;
Αύριο, δηλαδή, με την ίδια άνεση, ο επόμενος πρόεδρος της ΟΔΚΕ θα διαγράψει τον προηγούμενο και πάει λέγοντας. Είναι αυτή σοβαρή πολιτική κ. Μπούσια; Αλήθεια, επικροτείτε τη στάση του κ. Ελευθεριάδη προς τον κ. Σιμητόπουλο, στον οποίο είπε «έπρεπε να ντρέπεσαι» και «… θα σε γράψει η ιστορία», επειδή πρότεινε επίπληξη αντί για διαγραφή; Αλήθεια, ποιον πρέπει να κυριεύσει η ντροπή κ. Μπούσια;
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, έκανε σημαία την πολιτική της «ένωσης» κι όχι του διαχωρισμού. Όχι σε ρεβανσισμό, όχι σε κυνήγι μαγισσών είχε πει. Προσωπικά έχω πολλάκις εναντιωθεί σε αποφάσεις της ΚΕΔ/ΕΟΚ, αλλά είναι άλλο αυτό κι άλλο καθένας που διαφωνεί με κάποιον να τον διαγράφει. Λες και διαγράφεται η ιστορία.
Αυτό που συμβαίνει στον χώρο της διαιτησίας, με ευθύνη της ΟΔΚΕ έχει περιγραφή: ΝΤΡΟΠΗ. Για να είμαστε ακριβείς ντρέπεται κι η ντροπή κι ο κ. Λιόλιος έχει ευθύνη να μαζέψει εκείνους, που θεωρούν ότι είναι Ροβεσπιέροι. Και μην πει ότι δεν έχει σχέση με τη διαιτησία. Το έλεγε κι ο Βασιλακόπουλος και γελάγαμε.
Αν δεν έχει σχέση, πώς «απείλησε» τους διαιτητές, να μην δει παιδί κλαμένο εξαιτίας αποφάσεων τους; Αν μπορεί (και πρέπει να μπορεί) να περιφρουρήσει το μπάσκετ, ας περιφρουρήσει και την ενότητα του χώρου. Με διαγραφές δεν δουλεύει κανένα σύστημα. Ειδικά αν μιλάμε γι’ ανθρώπους με πολυετή παρουσία. Καθένας κρίνεται, αλλά δεν διαγράφεται η παρουσία του.
Αντί επιλόγου: Ο Μπούσιας διέγραψε Συμεωνίδη, Ζαβλανό, Κορομηλά και Μητσόπουλο. Η απόλυτη εφαρμογή του «ανθ’ ημών Γουλιμής».
